با وجود این با زدن نقبی به سابقه تعامل روسیه با غرب پس از دوران جنگ سرد چنین برداشت می‌شود که پوتین از عهدشکنی مکرر آمریکا و اروپا به‌ستوه آمده چاره‌ای جز روی آوردن به اقدامات تلافی‌جویانه نداشته است.
واقعیت این است که پس از امضای پیمان اصلاح‌شده محدودیت سلاح‌های متعارف در اروپا در استانبول از جانب دول اروپایی در سال 1999 تنها روسیه، بلاروس، قزاقستان و اوکراین آن را تصویب کرده و اجرا کرده‌اند و این در حالی است که سایر دول اروپایی از اجرای این معاهده طفره رفته در نتیجه روسیه به‌صورت یکجانبه به تعهدات خود عمل کرده است که استمرار این وضعیت در کنار تصمیم بوش به استقرار سپر دفاع موشکی در لهستان و چک و همینطور استقرار سلاح‌های متعارف در رومانی و بلغارستان پوتین را به چنین حرکتی سوق داد.
اما ورای این نکته به‌نظر می‌رسد رویکرد نظامی‌گرایانه و یکجانبه بوش نه‌تنها در خاورمیانه با مقاومت روبرو شده است که ابعاد این مقاومت و نه گفتن به سیاست‌های کاخ سفید اکنون به روسیه و آمریکای لاتین نیز کشیده شده است به‌گونه‌ای که در مورد روسیه پوتین پس از اعلام مخالفت جدی با سیاست‌های بوش در کنفرانس امنیتی مونیخ در بهمن ماه سال گذشته اکنون به این مخالفت‌های شفاهی خود جنبه عملیاتی بخشیده است.
نکته بعدی درباره تنش پیش آمده بین روسیه و غرب که دارای جبهه‌های متفاوتی از مسائل خلع‌سلاح و کنترل تسلیحات تا نبرد دیپلماتیک بین مسکو و لندن است زیرکی پوتین در بهره‌برداری از این مسئله برای تضعیف جبهه طرفداران غرب در روسیه است که به پشتیبانی غرب برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده روسیه چشم دوخته‌اند.
پوتین اکنون با واکنش‌های جدی و پیاپی به سیاست‌های تحریک‌آمیز آمریکا و انگلیس ضمن تقویت ملی‌گرایی روسی درصدد است به افکار عمومی روسیه توجه دهد از حمایت احتمالی نامزدهای موردتوجه غرب دست بکشند و آخرین نکته در تنش اخیر بین روسیه با آمریکا و اروپا که از آن با عنوان جنگ سرد جدید یاد شده است، نگرانی تاریخی آمریکا و اروپای غربی از روسیه بزرگ است که در سال‌های اخیر به دنبال غلبه بر بحران‌های سیاسی و اقتصادی توانسته رشد اقتصادی حدود 7 درصد را تجربه کند و بدین ترتیب به‌عنوان مهم‌ترین رقیب آمریکا و غرب در حوزه‌های استراتژیک و با توانایی بالفعل سلاح‌های استراتژیک با وضعیتی احیاء شده باقی بماند.
بدین ترتیب سناریوی تضعیف روسیه و ضربه زدن به پوتین دارای ملاحظات متعددی است که آمریکا و انگلیس به‌عنوان پرچمداران گروه غرب علیه روسیه آن را دنبال می‌کنند.
