مراحل ثبت‌نام در حال انجام است و با قرعه‌کشی اولین گروه شرکت‌کننده در بازی سرمنچ تعیین می‌شود.
پدر، مادر، پدربزرگ و 2 فرزند؛ یکی کودک است و دیگری نوجوانی را پشت سر گذاشته است. گروه مقابل هم یک خانواده 4 نفره است. نماینده شرکت‌کنندگان گروه اول که پسر خانواده است برای آغاز بازی، تاس غول‌پیکر و ابری مسابقه را به هوا پرتاب می‌کند و بازی با جلو رفتن 4خانه توسط مادر شروع می‌شود. گروه مقابل هم شانس انداختن تاس را با زور پدر امتحان می‌کند. هر 2 گروه بعد از نیم ساعت توانسته‌اند 2 نفر از اعضای گروه را به خانههای اسکان هدایت کنند.
بازی در شرایطی تمام می‌شود که یکی از گروه‌ها بتواند تمام اعضای گروه را به خانههای اسکان بفرستد. البته اگر این بازی بیشتر از 2 ساعت به طول بینجامد هر گروهی که عضو بیشتری در خانههای اسکان داشته باشد، برنده میدان لقب می‌گیرد. پدربزرگ گروه یک به خاطر عددی که نصیبش شده باید از روی سرسره سر بخورد. حاضرین پدربزرگ را تشویق می‌کنند و او بالاخره می‌تواند مرحله سرسره را پشت سر بگذارد. با ورود پدربزرگ به خانه اسکان آخرین عضو گروه یک هم بازی را تمام می‌کند و این گروه به‌عنوان گروه برگزیده در قرعه‌کشی جوایز شرکت می‌کند.
تا ساعت 7 سه گروه دیگر هم در سرمنچ شرکت کرده‌اند. بعد از پایان برنامه آن روز جشنواره، باز هم از علاقه‌مندان ثبت‌نام می‌شود تا در روزهای آینده با خانوادههای دیگر به رقابت بپردازند. غروب شده و پارک فدک هنوز از تجمع خانوادههایی که یا برای شرکت در بازی یا تشویق گروه‌‌های شرکت‌کننده به این محل آمده‌اند، شلوغ است. کودکان فرصت را غنیمت شمرده‌اند و در پارک بازی می‌کنند. بزرگ‌ترها هم بهانه‌ای یافته‌اند تا از کودکی و بازی‌های دوران کودکی‌شان برای هم حرف بزنند. احمدی، مسئول روابط عمومی فرهنگسرای خانواده معتقد است استقبال مردم بیش از حد تصور بوده و از افزایش ساعات برگزاری جشنواره خبر می‌دهد. عابران و رانندگانی که بدون اطلاع از برگزاری جشنواره از حوالی پارک عبور می‌کنند، با تعجب سراغ علت ازدحام را می‌گیرند و با شنیدن خبر برگزاری جشنواره بازی لبخندی نثار هم می‌کنند. شاید آنها هم شرکت‌کنندگان روزهای آتی جشنواره باشند.
جشنواره بازی
شاید اقدامی که از هفته گذشته توسط مدیران فرهنگسرای خانواده صورت گرفته را باید بازی «آشتی‌کنان بزرگ‌ترها با بازی» نام نهاد. این فرهنگسرا همزمان با ایام تابستان اولین جشنواره بازی‌های خانوادگی را در حالی برگزار کرد که قرار است این جشنواره تا قبل از ایام ماه مبارک رمضان ادامه داشته باشد تا خانوادههای بیشتری بتوانند در این آشفتگی‌های روزمره، ساعتی را هم بازی کنند. شرط شرکت در این جشنواره شرکت افراد یک خانواده از رده‌های سنی متفاوت است و در این بازی‌ها باید حداقل یکی از اعضای زن خانواده شرکت کند. داوطلبان قبل از شرکت در مسابقه اصلی باید از مرحله بازی‌های ساده که بیشترشامل بازی‌های فکری است، عبور کنند و آن‌گاه برای بازی اصلی آماده شوند.
سرسره و منچ
سرمنچ بازی ابداعی جشنواره بازی‌های خانوادگی است که برای تمام رده‌های سنی خانواده تعریف شده است. این بازی نوعی منچ است که در ابعاد متفاوت طراحی شده و به جای مهره‌های منچ از آدم‌ها استفاده می‌شود.
مهمترین ویژگی این بازی جدا از تمام ظرفیت‌های سرگرمی آن شرکت تمام اعضای یک خانواده در یک هیجان دستهجمعی است. شاید مهمترین حسن شرکت در این بازی و تفاوت آن با مسابقات تلویزیونی همین هیجان بی‌واسطه آن است.
سرسره‌ها خانههای شروع بازی‌اند و جریمه‌ها هم با ماندن روی سرسره یا نگه داشتن سطل آب روی سر اعمال می‌شوند. برگزارکنندگان این بازی معتقدند این بازی خلاف بازی‌های تلویزیونی و سرگرمی‌های معمول نه کپی است و نه مختص یک گروه سنی و نه ویژه خانم‌ها یا آقایان. در سرمنچ حتی امکان حضور زنان و دختران چادری مهیاست.
روزهای گرم منچ
حضور یک خانم شرط حضور در این بازی است. اعضای خانواده قبل از اینکه وارد بازی شوند، با پرداخت مبلغ 500 تومان بیمه می‌شوند. قرار است تا چند روز دیگر ماروپله هم به این جشنواره اضافه شود. استقبال شهروندانی که در روز اول برگزاری جشنواره به پارک فدک (جنب فرهنگسرای خانواده) آمده بودند تا در روزهای گرم تابستان سرمنچ خانوادگی بازی کنند، برگزارکنندگان را امیدوار کرده است که می‌توانند با چنین فعالیت‌هایی خاطره بازی در سنین کودکی را تا روزهای بزرگسالی ادامه دهند.
تابستان، بازی و دیگر هیچ
جشنواره بازی‌های خانوادگی یک گام کوتاه است. این جشنواره که تا بیستم شهریور ادامه خواهد داشت، صبح و عصر با حضور خانواده‌ها پررونق می‌شود و خاطره یک تابستان دلنشین را رقم می‌زند. هر چند در نگاه اول نمی‌توان منکر کاستی‌های برگزاری چنین جشنواره‌‌ای شد اما نباید فراموش کرد که سخت‌ترین مرحله، برداشتن گام اول است.
وقتی همه جمعیم
در میان انواع و اقسام تعاریفی که برای بازی ارائه شده است، این نکته گاه پوشیده و گاه عیان مطرح است که بازی نوعی جهت دادن به خود، به رفتارها برای ابراز هیجان و با هدف رسیدن یا حتی تمرین توازن رفتار فردی و جمعی است. با توجه به رواج بازی‌های رایانه‌ای و فکری و در واقع انفرادی نیاز به فراهم کردن فضایی برای بازی‌های دستهجمعی از دغدغه‌‌های همیشگی رفتارشناسان و محققان مباحث روان‌شناسی در حوزه کودک و نوجوان است. از طرف دیگر رواج بازی‌هایی که وسایل الکترونیک جای همبازی را در آنها می‌گیرند، رویکرد خانواده‌ها به تک فرزندی و کم‌فرزندی، زندگی آپارتمان‌نشینی و تراکم جمعیت در شهرهای بزرگ از جمله عواملی هستند که بیش از پیش مجال بازی‌های دستهجمعی و فضا برای انجام آن را دچار نقصان کرده‌اند.
البته چاره پیشنهاد شده این مشکل خیلی ساده است. در روزگار ما می‌شود با کم کردن توقع‌ها و به جای تشکیل دادن گروهی هم‌سن و سال، بازی‌های جمعی را در گروهی مرکب از اعضایی با هر سن‌و‌سالی که داشته باشند ترتیب داد. در نبود دامنه کوه و پای آب روان و زیر درخت هم می‌شود به همین هال کوچک و روی دسته مبل و پای میز ناهارخوری اکتفا کرد. اما کو وقت؟ البته این هم سؤال بجایی است ولی تخم روزهای جمعه را که ملخ نخورده!
می‌پرسید چه بازی‌ای؟ خب نقطه بازی، منچ،... چه می‌دانم اسم فامیل؛ بقیه را هم که همه بلدند. 3 ـ 2 هفته این بازی‌ها را انجام بدهید، خدا بزرگ است، بازی‌های دیگر را هم یاد می‌گیرید.
