تصویری جدید از یک انفجار کیهانی ۱۰۰ ساله

براساس گزارش فاكس‌نيوز، اين تصوير جديد آتش‌بازي وسيع كيهاني را به نمايش مي‌گذارد كه اولين‌بار در سال 1901 در آسمان شب زمين مشاهده شد. دانشمندان پس از آن در سال‌هاي 2000 و 2013 چاندرا را به سوي ابرنواختر GK Persei نشانه گرفتند تا درخشش و حرارت ذرات درحال فوران از آن را محاسبه كنند.

اطلاعاتي كه چاندرا از اين ابرنواختر به ثبت رسانيد شگفت‌انگيز بود: گازي كه GK Persei كه در فاصله هزار و 500 سال نوري از زمين در مسير صورت فلكي پرساوش واقع‌شده را در برگرفته، طي 13 سال مطالعه به هيچ‌وجه سرد نشده‌است.

اين ابرنواختر صدها هزار سال پيش ستاره‌اي معمولي مانند خورشيد بود كه در آستانه مرگ قرار داشت. سپس با پايان يافتن سوخت هيدروژني اين ستاره، لايه‌هاي خارجي آن فروپاشيدند و ستاره به يك جسد ستاره‌اي به نام كوتوله سفيد تبديل شد. پس از آن اين كوتوله سفيد گاز هيدروژن ستاره‌ همراهش را به خود جذب كرد كه با تركيب آن با حجمي كافي از مواد،‌ واكنش گداخت هسته‌اي را ايجاد كرد،‌انفجاري كه به تدريج منجر به انفجار لايه‌هاي خارجي كوتوله سفيد شد.

چنين رويدادي نسخه كوچكتر از انفجار ابرنواختري است كه منجر به مرگ و تخريب كامل ستاره‌هايي عظيم‌تر از خورشيد منجر مي‌شوند. نور ريز ابرنواختر GK Persei اولين بار در سال 1901،‌هزار و 500 سال پس از انفجار ستاره، به زمين رسيد و براي مدتي اين جرم درخشان‌ترين نقطه در آسمان شب بود؛ اما طي گذشت سال‌ها از شدت نور آن كاسته شد. اما اين جرم نتوانست خود را از برابر چشمان تيزبين چاندرا و ديگر تلسكوپ‌ها پنهان كند.

در تصوير تركيبي جديدي كه از اين ابرنواختر كوچك منتشر شده،‌اطلاعات تلسكوپ چاندرا به رنگ آبي، اطلاعات هابل به رنگ زرد و اطلاعات راديويي VLT به رنگ صورتي ديده مي‌شوند. چاندرا موفق به نمايش گازهاي داغ ابرنواختر شده،‌هابل فوران توده‌هايي را از آن به نمايش گذاشته و VLT تشعشعات الكتروني را آشكار ساخته‌است.

رصد‌هاي چاندرا نشان مي‌دهند ذرات متلاشي شده از GK Persei در سال‌هاي 2000 تا 2013 با سرعتي برابر يك ميليون و 126 هزار و 540 كيليومتر بر ساعت به سمت اطراف پاشيده شده‌اند و در اين دوره زماني مسافتي بيش از 144 ميليارد كيلومتر را طي كرده‌است.

اطلاعات اين رصد‌خانه همچنين حاكي از آن هستند كه حرارت گازهاي موجود در اين انفجار كيهاني در اين دوران كمابيش ثابت بوده‌‌است، رويدادي كه موجب شگفتي اخترشناسان شده‌است، زيرا در شرايط عادي، زماني كه امواج ناشي از انفجار كيهاني حجم زيادي از ماده داغ را به اطراف پراكنده مي‌سازند حرارت امواج بايد به تدريج كاسته شود. اخترشناسان احتمال مي‌دهند نفوذ گازهاي اين ابرنوختر كوچك در مناطقي با چگالي كمتر عامل ثابت ماندن حرارت گاز باشد.