هنرمنداني كه در روزهاي سخت بيماري تنها و بدون تكيه‌گاه هستند و هيچ نهادي متولي فراهم كردن شرايط مناسب براي درمانشان نيست. بسياري از دوستان و همكاران ما عضو صندوق نويسندگان و روزنامه‌نگاران و هنرمندان هستند و از اين طريق تحت پوشش بيمه تأمين اجتماعي قرار گرفته‌اند. ما هر چند ماه يك بار بايد مبلغي را به عنوان حق بيمه بپردازيم كه مبلغ كمي هم نيست.
من پيگيري نكرده‌ام اين حق بيمه‌زياد اساسا براي چه از ما دريافت مي‌شود. ضمن اينكه ثبات و اطمينان خاطري هم در اين مورد وجود ندارد.اينكه بودجه تأمين مي‌شود يا خير و شرايط ما چگونه رقم خواهد خورد جزو مسائل پنهان و پوشيده است. با اين وضعيت وقتي يكي از بچه‌ها دچار آسيب و مشكلات جدي مي‌شود خيالش راحت نيست كه بيمه‌اي دارد و مي‌تواند به پشتوانه آن آسوده خاطر باشد. نمي‌خواهم بگويم اين بيمه هيچ تأ‌ثيري نداشته است.
مشخصا سال 92 مشكلاتي داشتم و اين بيمه به كارم آمد. موضوع اين است كه تكليف مشخص نيست و اگر مثل پارسال بودجه نرسد هنرمندي كه هيچ پشتوانه‌اي ندارد و به جايي هم وابسته نيست بايد شخصا هزينه‌هاي درمانش را پرداخت كند.اين تازه در صورتي است كه هنرمند توانايي پرداخت هزينه‌هاي درمانش را داشته باشد، اگر نداشته باشد چه؟ البته گفته مي‌شود هزينه‌هاي درماني بعدا پرداخت مي‌شود ولي از آنجا كه ثبات وجود ندارد و درمواردي به نظر مي‌رسد حساب و كتابي هم در كار نيست، طبيعي است كه خيال هنرمند راحت نباشد. نكته ديگر اينكه براي بيمه هنرمندان حداقل دستمزد را در نظر مي‌گيرند طوري كه وقتي به دوره بازنشستگي برسيم مبلغ بسيار اندكي به ما تعلق مي‌گيرد. از آنجا كه حرفه‌اي به نام بازيگري در بيمه تعريف نشده و به رسميت شناخته نمي‌شود ما به عنوان كارگر روزمرد تلقي مي‌شويم.
انتظار اين است كه وزارت ارشاد به عنوان متولي هنر و فرهنگ اين مملكت، فكري جدي به حال بيمه هنرمندان كند. هر چند به نظر مي‌رسد ارشاد دغدغه‌هايي مهم‌تر از هنرمندان دارد و بودجه‌اي هم اگر هست نصيب پروژه‌هايي مي‌شود كه تأثيرات فرهنگي‌اش به اهل هنر پوشيده است و اگر قرار باشد تعديل در بودجه صورت گيرد، اين تعديل در درجه اول شامل هنرمندان مي‌شود.
در اين ميان تئاتر به عنوان مهجورترين هنر اين سرزمين وضعيتي تراژيك دارد. سينمايي‌ها گرچه نه به شكل ايده‌آل و مطلوب اما در حد مقدور و ممكن گليم‌خود را از آب بيرون مي‌كشند و به اصطلاح، سنبه‌شان پرزورتر از تئاتري‌هاست كه معمولا جايي در اين مناسبات ندارند و صدايشان شنيده نمي‌شود.
- بازيگر تئاتر، سينما و تلويزيون
نظر شما