مطابق طرح جامع شهر تهران كه در سال 1348تدوين شد، تهران نياز به 555 كيلومتر رينگ بزرگراهي داشت. گسترش تهران در طول 4دهه اخير از يك سو و از سوي ديگر افزايش جمعيت در اين كلانشهر نياز تكميل رينگ بزرگراهي را در پايتخت بيشتر از گذشته كرده بود. با توجه به نياز شهر تهران در توسعه معابر و بزرگراه‌ها آمارهاي موجود نشان مي‌دهد كه از ابتداي تشكيل بلديه تا شهريورماه سال 84، چيزي در حدود303كيلومتر بزرگراه ساخته شد كه معادل 57درصد از كل طول بزرگراه‌هايي مي‌شود كه بايد مطابق اسناد بالادستي در تهران ساخته مي‌شد.
معاون شهردار تهران با اشاره به نياز پايتخت به تكميل شبكه بزرگراهي به سايت شهرنوشت گفت: هرچند در دهه‌هاي گذشته بزرگراه‌هاي مهمي همچون حكيم، همت غرب، رسالت، مدرس، صدر و... ساخته شد اما با توجه به سرعت رشد تهران اين بزرگراه‌ها جوابگوي نيازهاي پايتخت نبودند و اگر در يك دهه اخير مديريت شهري تهران در تكميل رينگ بزرگراهي پايتخت مانند دوره‌هاي قبل كوتاهي مي‌كرد، تهران به پاركينگي بزرگ تبديل مي‌شد. عليرضا جاويد افزود: بررسي‌هاي كارشناسي نشان مي‌دهد سرعت در ساخت بزرگراه‌ها و استفاده از جديدترين تكنولوژي‌هاي عمراني در تمامي مراحل ساخت، آسفالت و تجهيز بزرگراه‌ها از مهم‌ترين دستاوردهاي شهرداري تهران در بخش عمران در يك دهه اخير بوده است.
شهريورماه سال 84بود كه محمدباقر قاليباف، شهردار تهران با بررسي وضعيت شبكه راه‌ها و معابر پايتخت تصميم گرفت تا با هدف اجراي طرح جامع شهر تهران و تكميل 556كيلومتر رينگ بزرگراهي شهر تهران، براي گام نخست پروژه‌هاي نيمه كاره بزرگراهي كه قدمت برخي از اين طرح‌ها به 2تا 3دهه مي‌رسيد را تكميل كند.
به جرأت مي‌توان گفت كه اوج نهضت بزرگراه‌سازي در تهران از سال 89آغاز و تا سال 92بخش زيادي از رينگ بزرگراهي شهر تهران ساخته شد و كابوس طرح‌هاي نيمه‌كاره عمراني در پايتخت براي هميشه به پايان رسيد.معاون فني و عمراني شهر تهران دليل اين موفقيت را در مديريت جهادي، اعتماد به توان مهندسان داخلي دانست و تأكيد كرد: اوج اجراي طرح‌هاي عمراني و بزرگراه‌سازي در زمان تحريم‌هاي بين‌المللي بود در نتيجه تنها راهي كه مي‌توانست مديريت شهري تهران را در تكميل اين بخش از طرح‌هاي عمراني موفق كند، اتكا به مديريت جهادي بود.
عليرضا جاويد ادامه داد: عامل ديگري كه در اين موفقيت دخيل بود؛ اتكا به توان مهندسان جوان ايراني در اجراي چنين پروژه‌هايي بود. به‌عبارتي زماني كه كشور در اوج شرايط تحريم‌هاي بين‌المللي قرار داشت، تهيه تمامي تجهيزات مورد نياز پروژه‌هاي عمراني بسيار مشكل بود؛ در نتيجه شهردار تهران مي‌دانست كه براي حل بخشي از اين مشكل بايد به توان مهندسان جوان ايراني اعتماد كند و همين اعتماد باعث شد تابسياري ازتجهيزات مورد نياز در داخل كشور توسط مهندسان ايراني ساخته شود. جالب است بدانيد كه اكنون امكان صادرات اين تجهيزات به ساير كشورها وجود دارد.
نظر شما