به گزارش همآگاه، گائودی طراحی کلیسای معروف ساگرادا فامیلیا (خاندان مقدس) را نیز برعهده داشته است. ساخت این بنا که اختصاص به یک زوج جوان ثروتمند اسپانیایی به نامهای روزاریو سگیمون و پییر میلا داشت و به همین دلیل به نام قصر میلا نیز شناخته میشود؛ در سال 1905 میلادی آغاز شد و پنج سال بعد یعنی در سال 1910 پایان یافت اما به صورت رسمی در سال 1912 رونمایی و افتتاح شد.
معماری ارگانیک این ساختمان سبکی از معماری است که از طبیعت الهام گرفته و در واقع همزیستی با طبیعت را در ذهن تداعی میکند. گائودی خود آن را لایهای از سنگ که گلها و گیاهان روندهٔ بالکنهایش به آن غنا بخشیدهاند و همواره رنگ آن را تغییر میدهند» توصیف کرده است.
همه دیوارهای آن از سنگ آهک ساخته شده است؛ نمای این بنا هیچ گونه زاویهای ندارد و لبههای آن گرد و منحنی هستند و همین طراحی موجهایی را در نمای ساختمان با استفاده از سنگهای آهکی ایجاد کرده است که از این لحاظ باید آن را در ردیف هنرهای مدرن و سبک موجی قرار داد.
خلاقیت و نوآوری نه تنها در معماری خارجی این ساختمان بلکه در طراحی داخلی آن نیز مشهود است. طراحی عناصر ساختمان از جمله راه پله، اتاقهای زیر شیروانی، نقشه طبقات، نورگیرها، تزیینات، دکوراسیون، تشکیل فضایی عایق برای ساختمان، سقف، دودکشها، آسانسور، مجسمههای متعدد بر روی تراس ساختمان، فرم ساختمان و ... بازدیدکنندگان را با یک معماری منحصر به فرد مواجه میسازد. پنجرههای بزرگ این ساختمان با ساختاری شبیه به کندوی زنبورعسل ترکیبی از هنر و فرم را به وجود میآورد.
آهنهای به کار رفته در تراسهای این ساختمان به گونهای است که به هیچ وجه سرد و خشن بودن آهن را به بیننده منتقل نمیکنند و پشت بام ساختمان نیز به همان شیوه نیمکت بلند پارک گوئل ساخته شده که از دودکشهای جالب بهره میبرد. طراحی عجیب، ساختار فولادی و پوشش دیوارهای این ساختمان باعث شد که بعدها بسیاری از معماران بزرگ از ویژگیهای معماری آن الهام گرفته و آثار مشابهی ایجاد کنند.
از سال 1912 میلادی که این بنا برای نخستین بار رونمایی شد تا کنون میلیاردها نفر از سراسر دنیا این شاهکار معماری را مورد بازدید قرار میدهند. حدود سال 1980 میلادی بخشهایی از ساختمان کازا میلا دچار فرسودگی شد تا اینکه در سال 1984 یونسکو این بنا را در فهرست میراث جهانی و تاریخی قرار داد و بعد از آن مورد رسیدگی و بازسازی قرار گرفت.
نظر شما