کاپ ۲۱؛ امیدوار کننده اما مبهم

• یورونیوز: توافق كاپ شادی بسیاری از طرفداران محیط زیست را در پی داشت اما آیا به نظر شما این همان توافقی است که باید صورت می‌گرفت یا در واقع تنها چیزی بود که در شرایط کنونی می توانستیم، داشته باشیم؟

دیوید موند: به نظر من در کل بسیار بهتر از توافقی است که در نشست های قبلی به دست آوردیم. بهتر از مواردی که پیشتر درباره آنها توافق کرده بودیم و با این حساب نوعی پیشرفت و گام رو به جلو به شمار می رود. به نظر من بخش زیادی از موفقیت این توافق، تاثیر روانی آن بر اقتصاد است. به عنوان مثال بر اقتصاد انرژی های فسیلی و تجدید پذیر. به نظر من ایجاد این همه امیدواری بسیار با اهمیت است اما در عین حال بسیار سخت است که بتوان گفت که این بهترین توافق بوده است. در برخی موارد می‌توان گفت که این توافق به اندازه‌ای که امیدوار بودیم خوب نبوده اما هر نوع توافق دیگر نیز می‌تواسنت برای عبور از کنگره آمریکا با مشکل همراه باشد و توافقی که در کنگره مورد موافقت قرار نگیرد و آمریکا نتواند آن را اجرا کند، توافق محسوب نمی شود. بنابراین با توجه به شانسی برای پذیرش این توافق وجود دارد، من بسیار خرسندم.

• در چه شراطی این توافق می تواند مورد چالش قرار گیرد؟ با لابی قدرت‌های طرفدار سوخت‌های فسیلی؟ آیا آن‌ها به چنین اقدامی دست خواهند زد؟

قطعا و بدون شک آنها اقدام و تلاش خود را خواهند کرد زیرا می‌خواهند استفاده از این نوع سوخت‌ها ادامه یابد. همانند هر تولید کننده دیگری که می‌خواهد باقی بماند و آنها نیز هرکاری که می‌توانند را انجام خواهند داد.

به نظر من ما هنوز بسیار از دوران پایانی و زمانی که دولتها مجبور باشند تا شکل احتیاجات خود را تغییر دهند، فاصله داریم و هنوز در ابتدای راه هستیم. اکنون دولتها تعهد کرده اند و مابقی به فضای عمومی بستگی دارد که چگونه به این توافق بپردازند و مطمئن شوند که لابی های طرفدار انرژی های تجدید ناپذیر موفق نخواهند شد. نگاهی به کمک‌های مالیاتی و یارانه‌های دولتی برای انرژی های فسیلی و گرفتن این سوبسیدها از آنها است. این رقمی معادل ۱ تریلیون دلار در سال است. این رقمی شامل معافیت های مالی شرکتها و کمک های مالی برای مصرف کنندگان برای پایین نگه داشتن بهای این نوع سوخت ها است. در صورتی که تخریب های وارده از این نوع سوخت ها در دنیا را نیز بسنجیم این رقم در واقع سالانه حدود ۵ تریلیون دلار است. بنابراین در صورتی که دولتها نسبت به کاهش این کمک های مالی از شرکتهای تولید کننده سوخت‌های فسیلی اقدام کنند، ممکن است چیزهایی تغییر کند . همانند اتفاقی که تا حدی در مورد دخانیات صورت گرفت.

• موضوع یارانه‌ها به دولتها مربوط است اما مشکل اینجا است که هدف گذاری‌های ملی به طور قانونی الزام آور نیست. به نظر شما این مکانسیم ۵ ساله چگونه موثر خواهد بود؟

به نظر من این سوالی است که باید از سازمان های اقدام کننده در این مورد پرسید که این اقدامات تا چه حد می تواند موثر باشد. مشخص نیست که این چگونه می تواند در آینده موثر باشد. همچنین اصلا مشخص نیست چه بخش هایی از این معاهده الزام آور است. من تلاش کردم تا دریابم که بخش های تفسیری این یپمان چه محدودیت های طبیعی ایجاد می کند و چگونه همه طرفها را با یکدیگر متحد می کند اما در واقع اصلا واضح و مشخص نبود. معافیت های مالیاتی که ما باید آنها را مورد محاسبه قرار دهیم، در صورتی است که در ۵۵ کشور به نمایندگی از ۵۵ درصد از تولید کنندگان گازهای گلخانه‌ای تصویب شود و این هنوز یک سوال بزرگ است.