حدیث فولادوند چگونه به نقش فوزیه رسید؟

به گزارش ايسنا؛ فولادوند، در تکمیل توضیحاتش درباره میزان شناخت شخصیت «فوزیه» و ایفای این نقش در یک مجموعه تاریخی بیان کرد: من هم مثل سایر بازیگران «معمای شاه» که به ایفای نقش‌ پرداختند، در همین حد که شخصیت فوزیه چه کسی بوده و در چه مقطعی از تاریخ حضور داشته است، شناخت داشتم اما بعد از اینکه ایفای این نقش به من سپرده شد، چند کتاب از طرف آقای ورزی به من معرفی شد که کامل آنها را مطالعه کردم. به دلیل اینکه این شخصیت زندگی‌نامه‌ای برای خودش نداشت، خودم هم چند کتاب دیگر درباره این شخصیت را به طور جسته و گریخته مطالعه کردم و توانستم نسبت به این شخصیت شناخت بیشتری پیدا کنم.

وی در ادامه به همکاری‌اش با محمدرضا ورزی - کارگردان «معمای شاه» - اشاره کرد و گفت: سال 79 در سریال «سال‌های خاکستری» به کارگردانی آقای ورزی که برای شبکه جام جم آماده‌ شد، ایفای نقش داشتم؛ البته در آن سریال همکاری کوتاه‌تری با ایشان داشتم. کار کردن با آقای ورزی در «معمای شاه» خیلی برایم لذت‌بخش بود؛ چراکه احساس می‌کردم نسبت به پلان‌هایی که می‌گیرد و شخصیتی که از من در ذهنش تصور می‌کند، خیلی واقف هستم. در کل همه چیز در «معمای شاه» حرفه‌ای پیش رفت، بنابراین کار کردن در یک گروه حرفه‌ای در چنین روزهایی که شاید خیلی از کارها پشت صحنه‌ی حرفه‌ای نداشته باشند، یک حُسن است.

این بازیگر همچنین درباره زمان همکاری با سریال معمای شاه، اعلام کرد: آخرین حضورم در این پروژه اسفند سال 1393 بود ولی در کل به مدت دو سال است که جسته و گریخته با پروژه «معمای شاه» همکاری داشتم. درحال حاضر هم کار جدیدی برای تلویزیون ندارم اما قرار است به‌زودی یک کار سینمایی جدید داشته باشم.

این بازیگر تلویزیون در بخشی دیگر از صحبت‌هایش درباره اینکه چقدر نسبت به ایسنا شناخت دارد؟ اظهار کرد: اگر بگویم مدام خبرهای خبرگزاری ایسنا را پیگیری می‌کنم، این‌طور نیست اما واقعا هر وقت که خبری به گوشم می‌رسد که در آن از عبارت به گزارش خبرگزاری ایسنا استفاده شده باشد، احساس امنیت می‌کنم و قطعا مطئنم که خبر موثق است.

حدیث فولادوند در پایان در پاسخ به اینکه چه پیشنهادی برای خبرگزاری دانشجویان ایران دارد؟ گفت: پیشنهاد خاصی ندارم، فقط دوست دارم به این موضوع تأکید کنم که وقتی خبرنگاران قصد مصاحبه با هنرمندان را دارند، این مساله خیلی مهم است که مصاحبه‌شونده احساس امنیت داشته باشد و تا زمانی که احساس امنیت وجود نداشته باشد گفت‌وگویی انجام نمی‌گیرد. حداقل خودم اینگونه هستم و تا وقتی که احساس امنیت نکنم صحبت نمی‌کنم. به دلیل اینکه شخصا چندین بار این مساله برایم پیش آمده که با مجلات و نشریات مختلفی که معتبر هم بودند، صحبت کردم اما اتفاقاتی افتاد که اصلا دوست نداشتم؛ بنابراین پیشنهادم این است خبرنگارانی فعال باشند که بتوان به آنها اعتماد کرد.