پارك شكوفه منطقه 14در تهران هواي ناسالم براي همه اقشار داشت و 16محله شهر با هواي ناسالم براي گروه‌هاي حساس روبه‌رو بودند. پايداري هوا تا پايان بهمن ماه(پايان هفته) مي‌تواند شرايط را براي همه شهروندان وخيم كند.وحيد حسيني مديرعامل شركت كنترل كيفيت هواي تهران در اين‌باره مي‌گويد: اگر به همين شكل پيش برويم هيچ اتفاقي براي كاهش آلودگي هواي تهران رخ نخواهد داد، اما اگر با برنامه‌ريزي جلو رويم تا 4يا 5سال ديگر مي‌توان اين مشكل را حل كرد.
- قانون داريم، مجري نداريم
براساس آمارهاي وزارت بهداشت آلودگي هواي تهران سالانه جان حدود 5تا 6هزار نفر را مي‌گيرد درحالي‌كه اين انسان‌ها براي كشور يك سرمايه هستند. البته در اين مسير از حيث قانون و مقررات هيچ جاي خالي‌اي احساس نمي‌شود و قوانين خوب و مترقي براي كاهش آلودگي داريم اما اجرا نمي‌شود. انبوهي از قوانين و مصوبات خوب در كشور داريم و با خلأ قانوني در كشور مواجه نيستيم. دولت در اين راه متولي اجراي قوانين است. به گفته حسيني، در اين مسير حمل ونقل عمومي يك گزينه معقول و به صرفه است. يك خط اتوبوس بي‌آرتي در روز حدود 500هزار نفر را جابه‌جا مي‌كند. اما طول خطوط مترو تهران بايد دوبرابر شود. در عين حال سال‌هاست كه از سوي دولت‌ها بودجه‌اي براي توسعه حمل‌ونقل عمومي به شهرداري داده نشده است. در بخش حمل و نقل اتوبوسي نيز 6سال است كه يك اتوبوس نو توسط بودجه‌هاي ملي وارد تهران نشده است.
- شايد اولويت نيست
آنگونه كه مديرعامل شركت كنترل كيفيت هواي تهران اذعان كرده، شايد موضوع آلودگي هوا براي دولت‌ها اولويت نيست كه به شهرداري‌ها كمك نمي‌كنند. امروز مترو تهران از نبود واگن رنج مي‌برد. خيلي براي دولت سخت نيست كه 1000واگن مترو خريداري كرده و سرمايه‌گذاري كند تا مشكل مترو حل شود.
وحيد حسيني مي‌گويد: برخلاف باور برخي افراد، آلودگي هوا را نمي‌توان در مدت زمان كوتاه حل كرد. در همه جاي دنيا معمول است كه سياستمداران علاقه‌اي به حل مشكلات درازمدت ندارند و دوست دارند مشكلات را حداقل در طول دوره خودشان حل كرده و بتوانند روبان آن‌را پاره كنند و عكس بگيرند.
در تهران بيشترين آلودگي را خودروها توليد مي‌كنند. آنان در آلوده كردن هواي تهران 80درصد سهم دارند.
اين مسئول شهري مي‌افزايد: بنده از سال 84روي كيفيت بنزين‌ها كار كردم، آن زمان بنزين ما با يورو 4فاصله داشت و الان هم اسم اين بنزين را يورو 4نمي‌گذارم ولي به استاندارد نزديك شده‌ايم. اما در كنار اين سوخت رو به بهبود، ما يك ميليون موتورسيكلت كاربراتوري بسيار آلاينده داريم كه هر كدام برابر 3تا 4خودرو آلودگي توليد مي‌كنند.
همچنين 170هزار خودروي فرسوده داريم كه جمعا با خودروهاي كاربراتوري توليد سال 82و ماقبل مي‌شود 300هزار خودرو كه به ازاي هر كيلومتر پيمايش حدود 40گرم آلودگي توليد مي‌كنند.
بيش از 100هزار خودروي ديزل نيز داريم كه هيچگونه تجهيز كنترل آلايندگي در اگزوز آنها نيست. حالا انتظار داريد چه سوختي در اين خودروها ريخته شود كه آلايندگي توليد نكند؟ هر سوختي در اين وسايل بريزيم نتيجه همين خواهد شد حتي يورو4.
نظر شما