آشنایی با روزنامه فیگارو

فيگارو در 1826 به عنوان روزنامه‌اي طنز و فكاهي مملو از انتقادات اجتماعي و طنز تلخ بود و به همين لحاظ از ابتدا مشتريان بسياري يافت .

اين روزنامه نام خود را از شخصیت «فیگارو»در نمايشنامه‌های ازدواج فيگارو، آرايشگر شهر سويل و مادر گناهکار نوشته «پير بو مارشه» اقتباس كرد. شعار اين نمايشنامه‌ها «مدح چاپلوس بدون آزادى انتقاد، معنايى ندارد.» بود.

سرانجام در سال 1866 روزنامه فيگارو  از حالت طنز خارج شد و مسير جديدي را در پيش گرفت.

 رويه منتقدانه و جدي فيگارو در برخورد با مسايل و توجه به عناوين و موضوعات سياسي باعث شد كه فيگارو بتواند انجمني از نويسندگان صاحب نام و سبك فرانسوي را گرد خود آورد.

1922 تا 1934 مقطع تاريك محتويات روزنامه فيگارو بود چرا كه «فرانسوا كوتي» يك كارخانه دار جاه طلب، فيگارو را خريد و آنقدر در عناوين و مطالب روزنامه مداخله كرد تا جايي كه فيگارو را در حد يك خبرنامه بي‌ارزش كه تنها به اهداف و جاه‌طلبي‌هاي سياسي او توجه مي‌كرد، تنزل داد.

كوتي در 1934 مرد و فيگارو با سردبيري «پير بريسون» دوباره به جايگاه اصلي خود برگشت و مجددا در صدر روزنامه‌هاي فرانسوي زبان جاي گرفت.

در خلال جنگ دوم جهاني فيگارو مهمترين روزنامه فرانسه بود. هنگامي كه نازيها پاريس را اشغال كردند روزنامه به همراه دولت در تبعيد به ويشي نقل مكان كرد اما به خاطر سياست‌هاي سانسوري مارشال پتن بعد از اندكي چاپ آن معلق ماند .

 در 1944 كمي پيش از خروج آلمان فيگارو دوباره به پاريس برگشت و حيات خود را از سرگرفت. بعد از جنگ دوم جهاني فيگارو به روزنامه‌اي حامي طبقه متوسط مرفه جامعه فرانسه تبديل شد و همچنان نيز اين رويه را پي ‌مي‌گيرد .

 سال‌ها بعد از جنگ، فيگارو علاوه بر موضوعات سياسي به عناوين ديگري از جمله مطالب پزشكي و علمي و هنر توجه نشان داد و همزمان به مقوله اخبار بين‌المللي و مسايل جهان نيز پرداخت.

فيگارو درحال حاضر به موضوعات گوناگوني از جمله سياست ،فرهنگ، بين‌الملل ،ورزش، سرگرمي، سينما و تلويزيون مي‌پردازد و در آخرين صفحه زوج خود به درج كنداكتور برنامه‌‌هاي تلويزيون‌ها و راديو‌هاي ملي فرانسه مبادرت مي‌ورزد.

فيگارو عمدتا در 28 صفحه و به صورت رنگي درصفحات اول و آخر و تك رنگ در صفحات داخل در قطع متوسط و بر روي كاغذ كاهي منتشر مي‌شود.

 نكته جالب توجه در روزنامه فيگارو اين است كه علي رغم جدي بودن، اين روزنامه هر روز بيش از يك چهارم صفحه آخر خود را به داستان دنباله‌دار تصويري (كميك استريپ) اختصاص مي‌دهد كه اين مقوله خود مخاطبان بسياري دارد. فيگارو به تيراژي متغير بين 400 تا 700 هزار نسخه در روز منتشر مي‌شود.

منبع: كتاب «روي دكه‌هاي جهان»