آیا 2 کره روزی متحد خواهند شد؟

ترجمه امیررضا نوری‌زاده: اگر شخصی در جهان پیش‌بینی کند که 2 کره نیز مثل آلمان شرقی و غربی روزی متحد خواهند شد، با مخالفت‌های زیادی روبه‌رو می‌شود چراکه این 2 کشور دارای اختلاف‌های بنیادی ازجمله در اقتصاد و شیوه زندگی مردمانشان هستند.

اما عکس این قضیه چندان صادق نبود. رهبران این 2 کشور در پیونگ‌یانگ با هم دیدار کردند. هرچند که راه‌حل اختلافات بین 2 کشور دشوار و طولانی است.

اویوهیون رئیس جمهوری کره‌جنوبی با گذر کردن از خط مرزی 2 کشور که شبه‌جزیره کره را 50 سال است از هم جدا می‌کند، اظهار امیدواری کرد که روزی مردم 2 کشور نیز قادر به انجام این کار باشند.

رسانه‌های کره همچنین اظهار امیدواری کردند که سرانجام یک پیمان صلح برای پایان دادن به جنگ 2 کره امضا شود. در این نشست همچنین پیرامون شرایط اعتمادسازی نظامی و فضای مشترک اقتصادی بین 2 کشور بحث و گفتگو شد.

مراکز اقتصادی کره جنوبی در دهه 1990 مخالف ایجاد ارتباط‌های اقتصادی با کره‌شمالی بودند، ولی اکنون چند مؤسسه خصوصی و دولتی در این کشور امکان اتحاد 2 کره را بررسی می‌کنند و برای کسب تجربیات آلمان در اتحاد 2 کشور، نمایندگانی را به این کشور اعزام کرده‌اند.

اکنون این باور در کره‌جنوبی وجود دارد که اتحاد 2 کشور به 50 سال زمان نیاز خواهد داشت و در بهترین حالت این مدت زمان 20 سال خواهد بود، هرچند که ممکن است عواقب فاجعه‌بار داشته باشد. این امر همچنین به سرمایه‌گذاری بزرگ در کره‌شمالی برای بازسازی زیرساخت‌های اقتصادی نیازمند است.

عوامل انسانی نیز بخش مهمی از این طرح هستند و تغییرات سریع می‌تواند عواقب غیرقابل پیش‌بینی داشته باشد چراکه در صورت اتحاد 2‌کشور جمعیت به 80 تا 90 میلیون نفر خواهد رسید.

تولید ناخالص ملی کره‌جنوبی در حال حاضر 888 میلیارد دلار است که یک‌سوم ژاپن و دوپنجم تولید ناخالص ملی چین محسوب می‌شود و رشد اقتصادی آن 5 درصد در سال است و نیمی از این میزان مربوط به تولید وسایل الکترونیکی است.

کره‌شمالی هم می‌تواند نیروی کار ارزان قیمت عرضه کند و ترکیب فناوری جنوب و نیروی کار مناسب می‌تواند موقعیت‌های جدیدی را به‌وجود آورد و درصورتی‌که درآمد ساکنان شمالی بتواند به حد قابل‌توجهی برسد، این کشور می‌تواند بازار مصرفی خوبی باشد.

اما در زمینه سیاسی نیز نقش کره متحد در جهان قابل‌توجه خواهد بود. کره متحد یک دردسر برای ژاپن، روسیه و چین خواهد بود. آمریکا نیز مشکلی با کره متحد نخواهد داشت، ولی در آن صورت این کشور به مراتب مستقل‌تر از کره‌جنوبی فعلی در عرصه سیاسی فعالیت خواهد کرد و موجب رشد نقش‌آفرینی دولت‌های آسیایی در جهان خواهد بود.

از طرفی نشست دوکره در پیونگ‌یانگ همزمان با گفت‌وگوهای شش‌جانبه درمورد برنامه اتمی کره‌شمالی در پکن است. هر دو نشست مدت‌ها بود که به تعویق می‌افتاد ولی اکنون برگزاری همزمان آنها می‌تواند به شکل سمبولیک نیز امیدوارکننده باشد.

آینده کره در گفت‌وگوهای پیونگ‌یانگ تعیین می‌شود ولی در نشست پکن تنها مسائلی که در گذشته مهم بوده، طرح می‌شود. در شرایط فعلی موانع زیادی برای توقف کامل برنامه اتمی کره‌شمالی وجود دارد و این قضیه شاید به چشم‌انداز اتحاد 2 کره ضربه بزند.