محمّد علی بعد از سپری کردن دوران کودکی در سن ۱۲ سالگی تحت فرامین مارتین در امر یادگیری بوکس پیشرفت کرد. تا زمانی که به دبیرستان رفت در کنتاکی موفق به کسب ۶ عنوان شد و با این موفقیت‌ها مسوولین مدرسه در عوض، نمرات ضعیف درسی‌اش را نادیده گرفتند و اجازه دادند تا او فارغ‌التحصیل شود.
در بازی های المپیک تابستانی سال ۱۹۶۰ در رم او مدال طلای بوکس در رده سبکِ سنگین‌وزن را کسب کرد و سپس بعد از آن آموزش بوکس حرفه‌ای را زیر نظر آنجلو داندی ادامه داد و همزمان در همان سالها بود که عقاید مذهبی خود را بروز داد. ضمن اینکه نتایج دور از انتظار و خیره کننده او در مسابقات، و روحیه خستگی ناپذیرش موجب شده بود تا لقب مشت زن لویی ویل را از آن خود کند.
در ۲۹ اکتبر ۱۹۶۰ در لوییس ویل، کاسیوس کلی در اولین مسابقه حرفه‌ای خود در ۶ راند توانست بر تونی هونساکر که رئیس پلیس فایتویل ویرجینیای شرقی بود پیروز شود.
از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۳ این مبارزه گر جوان در ۱۵ مسابقه نفسگیر دیگر حریفانش را ناک اوت کرد.
شاید هیجان انگیزترین و پرافتخارترین موفقیت کلی را در آن دوران پیروزی برابر سانی بنکس، آلخاندرو لاورانته و آرچی مور دانست که سابقه ۲۰۰ پیروزی چشمگیر داشتند.
در مارس ۱۹۶۶ در برابر یکی از سرسخت‌ترین حریفانش که یک بوکسور کانادایی به نام گئورگ چواالو بود در یکی از نفسگیرترین مبارزات به پیروزی رسید. چاوالو پیش از این در رده حرفه‌ای خود هرگز شکست نخورده بود.
پس از این مسابقه او به انگلیس رفت تا با قهرمان‌های انگلیسی: براین لاندن و هنری کوپرکه او را در یک بازی دوستانه در سال ۱۹۶۳ شکست داده بودند، دست و پنجه نرم کند. او هر دوی اینها را ناک اوت کرد و به آلمان رفت تا برابر کارل میلدنبرگر اولین آلمانی که برای عنوان ماکس اشملینگ می‌جنگید، به روی رینگ رود.
این مسابقه به اعتراف خودش بسیار سخت و دشوار بود، اما در راند دوازدهم بالاخره میلدنبرگ را ناک اوت کرد. در نوامبر ۱۹۶۶ او باز به ایالات متحده آمریکا برگشت تا "ویلیامز را در هوستون شکست دهد! ویلیامز از آن دسته بوکسورهایی بود که ید طولایی در ناک اوت کردن حریف داشت، اما محمد علی به آسانی در راند سوم او را شکست داد.
در سال ۱۹۶۶ بود که وی از حضور در ارتش آمریکا برای جنگ ویتنام سر باز زد و اعلام کرد که هرگز به روی همنوعان ویتنامی خود آتش نمی‌گشاید، که همین مساله مدتها سر زبانها بود و پس از آن حتی از حضور در رقابتهای بوکس به مدت ۵ سال محروم شد و گواهینامه بوکسش نیز به حالت تعلیق در آمد، البته مدتی بعد این محکومیت به ۳ سال کاهش پیدا کرد.
در سال ۱۹۷۰ پس از سپری کردن دوران محرومیت خود بار دیگر جواز بوکس خود را دریافت کرد، اما به علت وقفه‌ای چند ساله در ورزش حرفه‌ای عنوان قهرمانی سال ۱۹۷۱ رادر مبارزه‌ای با جو فریزر در مادیسون اسکوار گاردن از دست داد.
در سال ۱۹۷۵ محمد علی، فریزر را در مانیلِ فیلیپین شکست داد. این مسابقه یکی از جنجالی‌ترین مسابقات بوکس دنیا بود و پس از ۱۴ راند، ادی فاچ مربی فریزر مانع او از ادامه مسابقه شد و دست کلی به عنوان پیروز میدان بالا رفت. مجله رینگ این مبارزه را "مبارزه منتخب سال" نامید.
در ۳۰ آوریل ۱۹۷۶ رو در روی جیمی یانگ قرار گرفت و بدترین مبارزه خود را انجام داد. وی هم اضافه وزن پیدا کرده بود و هم از آمادگی فیزیکی خوبی برخوردار نبود و به نظر می‌رسید رقیب خود را نیز چندان جدی نگرفته بود. عده بسیاری که در کنار رینگ قرار داشتند یانگ را مستحق پیروزی می‌دانستند و حتی مربی کلی هم او را بابت عملکرد ضعیفش سرزنش کرد. در ماه سپتامبر همان سال محمد علی برابر کن نورتون روی رینگ رفت و در استادیوم یانکیها یکبار دیگر از مقام خود دفاع کرد.
در سال ۱۹۷۸ بار دیگر عنوان قهرمانی را که در ۱۹۷۶ از دست داده بود با غلبه بر لئون اسپینکس که تنها ۸ بازی حرفه‌ای داشت به دست‌آورد و برای سومین بار قهرمان سنگین وزن دنیا لقب گرفت.
در ۲۷ ژوئن ۱۹۷۹ محمد علی اعلام بازنشستگی کرد و با دنیای پر هیجان رینگ و بوکس خداحافظی نمود. اگرچه در طی دو سال پس از آن مسابقاتی هم انجام داد ولی در آخرین مسابقه خود برابر ترور بربیک که ۱۲ سال از او جوانتر بود شکست خورد و پس از این شکست در سال ۱۹۸۱ با رکورد ۵۶ پیروزی، ۳۷ ناک اوت و ۵ شکست به طور کامل از بوکس کناره گیری کرد.
محمد علی کلی همیشه فاصله‌اش با حریف نسبت به سایرین بیشتر بود و ضرباتش به سر از هر بوکسور دیگری بیشتر بود. اگرچه شاید این مساله در طول یک مسابقه ریسک بیشتری داشته باشد اما ضربات سنگین به اعضای بدن برای ناک اوت کردن حریف از روی رینگ موثرتر است و کلی معتقد بود نمی‌خواهد با فریب دادن دیگران قهرمان شود.
در سال ۱۹۸۲ محمد علی دچار سندروم پارکینسون شد، اما از محبوبیتش نزد مردم و هوادارنش چیزی نکاست و همچنان مورد توجه میلیونها تن در سراسر جهان بود. در سال ۱۹۹۶ افتخار روشن کردن مشعل المپیک را در جورجیای آتلانتا پیدا کرد.
از آنجایی که دخترش لیلا علی به رشتهٔ پدر علاقه فراوانی داشت از سال ۱۹۹۹ بوکس حرفه‌ای را آغاز کرد. اما پدرش پیش از این در سال ۱۹۷۸ در مورد بوکس زنان گفته بود: "زنان هرگز نمی‌توانند به خاطر فیزیولوژی بدنشان مثل مردان بوکس بازی کنند. ضربات سهمگین بوکس باعث بروز مشکلاتی برایشان می‌شود که گاهی جبران ناپذیر است.
محمدعلی کلی به دلیل اسلام آوردنش همه‌گاه در دفاع از آن پیشقدم بود. او به ایران نیز سفر کرده بود که از جمله آن سفر سال ۱۳۷۲ بود که با برگزاری نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران هم همزمان شد و عکس‌هایی از او در این نمایشگاه موجود است.
او همچنین در آن ایام در نماز جمعه تهران نیز حضور یافت.
در آخرین سال زندگی‌اش او در دفاع از مسلمانان آمریکا که مورد هجوم قرار گرفته بودند و در تقبیح اسلام هراسی به دونالد ترامپ، نامزد مخالف مسلمانان حمله و از او انتقاد سختی کرد.
از زندگی محمدعلی کلی فیلمی با بازی ویل اسمیت از سوی کارگردان نامدار آمریکایی، مایکل مان ساخته شد.
محمد علی قهرمان و اسطوره سنگین وزن سابق بوکس جهان روز جمعه ۳ ژوئن ۲۰۱۶ به خاطر مشکلات تنفسی در بیمارستان بستری شد و پس از دهه‌ها تحمل بیماری در سن ۷۴ سالگی درگذشت.
شناسنامه حرفه‌ای
- دسته: سنگین‌وزن (۱۹۲ تا ۲۳۶ پوند)
- قد: ۶ فوت ۳ اینچ (۱۹۱ سانتیمتر)
- گسترهٔ دست‌ها: ۷۸ اینچ (۱۹۸ سانتیمتر)
- طرز ایستادن: ارتدکس
اطلاعات بوکس
-
تعداد مبارزه‌ها: ۶۱/ تعداد برد: ۵۶/ برد با ناک‌اوت: ۳۷/ باخت:۵/ مساوی:۰
-
سابقه مدال: به نمایندگی از ایالات متحده آمریکا /المپیک‌های تابستانی رم: مدال طلا ۱۹۶۰ سبک وزن
*آخرین بروزرسانی ۱۲ فوریه ۲۰۲۲
نظر شما