مکزیک را فراموش کنیم

جهانگیر کوثری: ژاپن هم باخت نه به مکزیک بلکه به استرالیا. ژاپن یک گل هم جلو بود. یک نیمه موفق در مقابل مکزیک داشتیم. علی کریمی نباید تعویض می شد. آیا علی کریمی آسیب دیده که آشیل پایش بدجوری صدمه دیده می توانست 90 دقیقه ادامه دهد؟ هنوز امیدمان قطع نشده است. هنوز می توانیم با پرتغال و آ نگولا این شکست را جبران کنیم. چندان هم غیرمنطقی نیستیم که بخواهیم مکزیک قهرمان جام کنفدراسیون ها، تیمی که یک قرن سابقه فوتبال دارد، 13 دوره در جام جهانی حضور داشته و دوبار میزبان جام جهانی بوده است را شکست دهیم. آیا عدالت برای دو تیم رعایت شده بود؟ سی هزار از چهل هزار تماشاگر در نورمبرگ برای مکزیک آمده بودند. درد و دلخوری بسیار زیاد است و زمان می خواهد. اما نمی توانیم بگوییم کار نکردیم، برانکو اشتباه کرد یا دایی مقصر است؟ مجموعه داشته ها را در نظر بگیریم، تمام عواملی که باعث موفقیت یک تیم می شود مهم است. خیلی از دروازه بانهای جهان اشتباه کرده اند. پیتر بونتی انگلیس را نابود کرد، شورایف چکسلواکی را و گیلمار برزیل را. نباید با هجمه های غیرفنی به بازیکنان یورش برد. زمان باقی است. پرتغال هم آن چنان غول نیست که همه چیز را تمام شده بدانیم. هنوز دو بازی با شش امتیاز در انتظار ماست. دوباره به راه می افتیم، تا با تمام توان خود آنچه را که شایسته جوانان ماست، در این دو بازی نشان دهیم. ستاره های پارسی ایران شاید از این شکست سکوی تازه ای بسازند.
تیم ایران تمرینات خود را با شدت بیشتر ادامه می دهد. مرد کروات هنوز از پا نایستاده است و شکست از مکزیک را به تاریخ سپردیم و می خواهیم از زمان حال بگوییم، از پرتغال که روز گذشته آن را آنالیز کردیم. تیم پرستاره پرتغال مانند برزیل حرکت گروهی ندارد. برنده و خطرناک نیست. ستاره های پرتغالی دکو، فیگو، سیمائو، رونالدو را می شود در یک خط محصور کرد. شاید باور نداشته باشید که فوتبال هزاران صورت گوناگون دارد. دانمارک قهرمان جام ملتها را به خاطر بیاورید و یا آلمان سال 1954 و اروگوئه سال 1950 . ما هنوز به نیمه راه هم نرسیده ایم و فرصت باقی است.