جوان‌هاي برومندي كه پرپر شدند و به همراه خانواده‌هايشان يك ملت را داغدار كردند. متاسفانه و با وجود تمام تلاش‌هاي صورت گرفته آمار تلفات رانندگي در كشورمان همچنان بسيار بالاست. الان اين مورد خاص همه را به حق متاثر كرده درحالي كه به صورت مداوم ما در جاده‌هاي‌مان كشته مي‌دهيم. كشته‌هايي كه تعدادشان از شهداي 8سال دفاع مقدس هم بيشتر است. گاهي وقت‌ها مشكل به سيستم بازمي‌گردد و در مواردي مشكل فردي فاجعه رقم مي‌زند. در اين مورد اخير اين طور كه رسانه‌ها اعلام كرده‌اند راننده 71 سال سن داشته و به علت خواب‌آلودگي و سرعت بالا امكان كنترل اتوبوس را از دست داده و جان اين همه جوان را با هزار اميد و آرزو گرفته است.
چرا بايد يك فرد در 71سالگي همچنان راننده اتوبوس بين شهري باشد؟ آيا اين سني است كه يك فرد كار چنين دشوار و طاقت‌فرسايي را انجام دهد؟ اين راننده بايد الان دوران بازنشستگي‌اش را سپري مي‌كرد نه اينكه همچنان پشت فرمان بنشيند و با غفلتش جان سربازان عزيز ميهن‌مان را بگيرد. هم سرعتش زياد بوده هم مسافر قاچاق بين راه سوار كرده و هم خواب‌آلود بوده است. مگر راننده‌ها بين راه ساعت نمي‌زنند.
پس چرا و چگونه اين راننده توانسته با اين سرعت براند؟ به اعتقادم بايد فكري اساسي براي حل اين مشكل كرد. اين مسئله را هم بايد به صورت همه‌جانبه بررسي كرد و نتيجه‌اش را هم به اطلاع مردم رساند. تسليت براي از دست‌رفتن جان‌هاي عزيز سربازان وطن واژه حقيري است. هيچ واژه‌اي نمي‌تواند تسلاي دل خانواده‌هايي باشد كه اين روزها رخت عزاي فرزندان سربازشان را به تن كرده‌اند. كوچك‌ترين كار، مجازات همه كساني است كه در انجام وظايف‌شان سهل‌انگاري كرده‌اند.
هر چند كه با هيچ مجازاتي جان‌هاي رفته بازنمي‌گردد ولي شايد بتوان جلوي فجايع بعدي را گرفت. فعلا اين روزها بازار اظهارنظر داغ است و مقامات مسئول در حال ابراز تأسف و تأكيد بر برخورد با متخلفان و حل مشكل به‌صورت ريشه‌اي هستند. اميدوارم چند روز ديگر اين پيگيري‌ها و وعده‌ها به فراموشي سپرده نشود و يادمان نرود كه چه جان‌هاي شيريني را براثر سهل‌انگاري از دست داديم.
- بازيگر سينما، تئاتر و تلويزيون
نظر شما