برداشت سقز از درختان بنه در چهارمحال و بختیاری ممنوع شد

به گزارش ايرنا، علی محمدی مقدم با اشاره به آغاز برداشت سقز در استان چهار محال و بختیاری گفت: برداشت سقز از درختان بنه این استان تا زمانی که مجوز برداشت صادر نشود، ممنوع و با متخلفان برخورد جدی صورت می‌گیرد.

وی اظهار داشت: در صورت موافقت با صدور مجوز برای برداشت سقز در استان، اولویت برداشت با مجوز با بهره‌برداران محلی و با رعایت اصول فنی و زیرنظر اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان انجام خواهد پذیرفت.

محمدی مقدم اظهار داشت: هم اکنون 30 هزار هکتار از مساحت جنگل‌های استان را بنه‌زارهایي تشکیل می‌دهد که بیش‌ترین میزان آن در شهرستان لردگان قرار دارد.

به گفته وی، عملیات شیره‌گیری از درختان و گیاهان دارویی و خوراکی همچون بنه در استان شامل کاسه‌گذاری، کت زدن، خراش پوست و تنه درختان بنه ممنوع است و با متخلفان بصورت قانونی برخورد می‌شود.

مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان افزود: این ممنوعیت برای حفظ سلامت درختان و رویشگاه‌های آنها همچنان ادامه دارد و در صورت مشاهده هرگونه تخلف، با فرد یا افراد خاطی برابر قانون برخورد می‌شود.

محمدی مقدم، از مردم و جوامع محلی خواست تا در صورت مشاهده هر گونه تخلف و برداشت غیر مجاز سقز، این تخلف را به ادارات منابع طبیعی استان اطلاع‌رسانی کنند.

سقز، صمغی به رنگ سبز خیلی روشن، غلیظ و بسیار چسبنده است که استفاده دارویی فراوان داشته و به عنوان یک ملین قوی در درمان یبوست و درمان ناراحتی‌های گوارشی استفاده می‌شود.

در میان جنگل‌های رشته کوه های زاگرس درختی وجود دارد که آن را پسته وحشی یا بنه می‌‏نامند که نام علمی آن Pistaciaatlantica بوده و در زبان محلی به آن بنه گفته می‏‌شود.

بنه درختی مقاوم است که از اهمیت زیادی برخوردار بوده و دیر زیست است و در شرایط مناسب تا 300 سال و یا حتی بیشتر عمر می‌کند.

درخت بنه منبع تولید شیره سقز است که از آن به‌عنوان آدامس کوهی نیز یاد می‌کنند.

استان چهارمحال وبختیاری با دارا بودن یک میلیون و  90 هکتار مراتع در مناطق نیمه خشک کشور است، که هم اکنون یک سوم مراتع به دلیل تغییرات اقلیمی و همچنین کاهش بارش، برداشت بی‌رویه آب، فرسایش خاک جزء مناطق فقیر شده و این استان به سمت بیابانی شدن پیش می‌رود.

از مجموع یک میلیون و 653 هزار و 300 هکتار وسعت چهارمحال و بختیاری، یک میلیون و 371 هزار و 400 هکتار در حوزه آبخیز رودخانه کارون، 143 هزار و 900 هکتار در حوزه آبخیز رودخانه زاینده‌رود، 67 هزار و 700 هکتار در حوزه آبخیز رودخانه دز و 70 هزار و 300 هکتار در حوزه آبخیز داخلی قرار دارد.