بسياري از آثار اين نويسنده به فارسي ترجمه شده‌اند و قشر كتابخوان جامعه ايران هم از كتاب‌هاي پاموك استقبال خوبي كرده‌اند. به همين دليل است كه آثار او به صورت مرتب در ايران منتشر مي‌شود. داستان‌هايي كه اغلب‌شان حجم زيادي هم دارند ولي هنر نويسنده در شيوه روايت و سبك نگارش جذابش باعث مي‌شود خواننده به‌خوبي با رمان‌هاي اين نويسنده همراه شود.
از آثار شاخص پاموك مي‌شود از «موزه معصوميت» يا «كتاب سياه» نام برد و همين «نام‌من سرخ» كه به طور اخص براي ما ايراني‌ها اثر جالب‌توجهي است. رماني كه در آن نويسنده به هنر مي‌پردازد و نقاش‌هاي معروف ايراني مثل بهزاد را دستمايه قرار مي‌دهد يا درباره نقاشان مكتب تبريز صحبت مي‌كند.
در كل و براساس آنچه از پاموك خوانده‌ام مي‌توانم او را نويسنده‌اي توانا و مسلط بر ادبيات بنامم كه شناخت دقيقي هم از جامعه‌اش دارد. به عنوان نمونه در «موزه معصوميت» مي‌شود هنر نويسنده در نگارش رماني جذاب و پرجزئيات را مشاهده كرد. نويسنده‌اي كه مبهم نمي‌نويسد. اصطلاحا سپيدي بين سطور و پرهيز آگاهانه از نوشتن برخي موارد را لحاظ مي‌كند ولي با ابهام به معنايي كه خواننده در فرآيند ادراك دچار چالش شود ميانه‌اي ندارد.
آثار برخي نويسنده‌ها دشوارخوان هستند و داستان بيشتر شبيه پازلي است كه خواننده بايد به سختي از آن رمزگشايي كند. در مقايسه با ياشار كمال ديگر نويسنده شاخص تركيه كه به‌خصوص با رمان «ايجه ممد» در ايران شهرت دارد و مولفي كلاسيك محسوب مي‌شود، پاموك نويسنده‌اي پست‌مدرن است كه در عين واداشتن خواننده به تفكر، قابل درك مي‌نويسد.
- نويسنده، بازيگر و كارگردان سينما
نظر شما