به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، فاطمه ملک‌پور سرپرست هیات باستان‌شناسی با اعلام این مطلب هدف از گمانه‌زنی و تعیین حریم محوطه دوزداغی را حفاظت هرچه بیشتر، شناخت گستره آثار فرهنگی در اطراف این اثر، تعیین عرصه و تدوین نقشه گستردگی محوطه ذکر کرد.
وی گفت: برای انجام تعیین حریم این اثر باستانی نخستین گمانه‌ها در امتداد جهت‌های اصلی جغرافیایی نزدیک عرصه ظاهری تپه در ابعاد 1.5 در 1.5 متر ایجاد و گمانه‌های بعدی با فواصل متفاوت و در مجموع 24 گمانه حفر شد.
به گفته این باستان‌شناس، پس از مطالعه نتایج هر گمانه به ترسیم خطوط عرصه محوطه اقدام شد که در قسمت غربی و جنوب غربی رودخانه بعنوان خط عرصه تعیین و در قسمت شرقی کوه دوزلاخ داغی و در سایر جهات از اتصال آخرین گمانه‌های دارای آثار فرهنگی به یکدیگر خط عرصه ترسیم شد.
او اظهار داشت: محوطه دوزداغی بزرگترین محوطه فرهنگی شمال دریاچه ارومیه است که متشکل از دو قسمت شرقی(محوطه دوزداغی موسوم به گورستان) و قسمت غربی(تپه دوزداغی) است که بوسیله یک جاده شنی از هم جدا می‌شوند.
وی افزود: این محوطه باستانی در فاصله 1.5 کیلومتری جنوب غربی شهر خوی در بخش مرکزی و یک کیلومتری شمال روستای امیربیگ در کناره شرقی رودخانه قودوخ بوغان قرار گرفته است.
به گفته این باستان‌شناس، نام اثر در زبان آذری از دو واژه دوز به معنی نمک و داغ به معنی کوه است که با قرار گرفتن در میان معادن نمک به این نام مشهور است.
وی عوامل موثر در شکل‌گیری محوطه دوزداغی را وسعت زمین‌های حاصلخیز، میزان بارش، ارتفاع، راه دسترسی، وجود مراتع و پوشش گیاهی مناسب، منابع سوخت، منابع آب دائمی و معدن نمک در شرق محوطه دانست.
ملک‌پور افزود: محوطه باستانی دوزداغی مهترین پتانسیل و شرایط بهره‌برداری اقتصادی مبتنی بر کشاورزی، دامپروری، مبادلات فرهنگی و تجاری با مناطق همجوار مانند نمک که در دوران پیش از تاریخ مهمترین فراورده تجاری محسوب می‌شده را دارا بوده است.
مجوز تعیین حریم و عرصه محوطه باستانی دوزداغی توسط رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صادر شده است.
نظر شما