از وقتي دانشجو بودم بيش‌تر نمايشگاه‌هاي موزه را ديده‌ام و هميشه دلم مي‌خواست بروم در گنجينه و رمز ورود را بزنند و من وارد مخزن مخصوص موزه بشوم.
خب، هميشه هم اين‌طور نيست كه آرزوهاي آدم در بايگاني بمانند يا مثل يك عكس قديمي در درايو «دي» زندگي ذخيره شوند، گاهي اين آرزوها برآورده مي‌شوند و آرزوي من برآورده شد.
موزه‌ي هنرهاي معاصر از تعدادي خبرنگار حوزه‌ي هنرهاي تجسمي دعوت كرد تا از آثار گنجينه ديدن كنند. مي‌داني كه نگه‌داري آثار هنري ازرشمند شرايط خاص خودش را دارد. بايد مدام دما، رطوبت هوا و بسياري نكات ديگر مثل گرد و غبار و... چك بشود.
در اين ديدار امیر راد، مسئول کانون نیو مِدیای موزه‌ي هنرهای معاصر تهران، احسان‌الله عباسی، امین‌اموال و مسئول گنجینه‌ي موزه‌ي هنرهای معاصر تهران و حسن نوفرستی، مسئول روابط‌عمومی موزه، خبرنگارها را همراهي كردند.
ما وارد گنجينه شديم. امير راد، گفت:
«شما الآن مي‌توانيد با تاريخ هنر از نزديك مواجه شويد. در اين موزه، آثاري از قرن نوزدهم تا اواخر قرن بيستم جمع‌آوري شده است. موزه تا سال ۱۹۷۹ اثر هنری خریده است. البته اگر موزه فضاي كافي داشت مي‌توانست تمام اين چهارهزار اثر نفيس را به نمايش بگذارد و نبايد در گنجينه نگه‌داري مي‌شد، اما متأسفانه فضاي كافي براي نمايش اين آثار وجود ندارد.»
آثار در ريل‌هاي فلزي نصب شده‌اند. ريل‌ها بيرون مي‌آيند و ما به دنياي نقاشي‌ها پرتاب مي‌شويم. «پنجره‌اي باز روي خيابان پانتي اور» اثر پابلو پيكاسو، «راه آسمان» از رنه‌ماگريت، نقاشي معروف جكسون پولاك به‌نام «نقاشي ديواري روي زمينه‌ي قرمز هندي»، اثر زيبايي از كامي پيسارو و... ما مي‌توانيم به دوره‌هاي نقاشي سفر كنيم. امپرسيونيسم، كوبيسم و...
مي‌دانيد وارد‌شدن به يك فضاي هنري اين‌چنيني مثل اين است كه وارد يك اتاق ايزوله در بيمارستان شده باشي.احسان‌الله عباسی، مي‌گويد: «وارد‌شدن به گنجينه‌هاي باارزش شرايط خاصي در دنيا دارد و خيلي وقت‌ها افراد بايد كفش‌هايشان را از پا دربياورند. الآن ميزان رطوبت نفس‌هاي ما هم مي‌تواند براي اين آثار خوب نباشد.»
اما اين آثار گاهي به سفر مي‌روند. ماجرا اين‌گونه است كه نمايشگاه‌ها و موزه‌هاي دنيا مي‌توانند مدتي بعضي از اين آثار را قرض بگيرند و آن‌ها را در يك نمايشگاهي مثلاً در رم يا پاريس يا در هرجاي دنيا به نمايش دربياورند. اين آثار بيمه‌هاي خاص خود را دارند و شرايط اين سفر خيلي پيچيده است.
به هر حال شايد بد نباشد بداني كه در خاورميانه گنجينه‌اي به اين با ارزشي وجود ندارد و اين منحصر به ايران است. ريل‌ها يكي يكي بيرون كشيده مي‌شوند و ما محو تماشا مي‌شويم. علاوه بر آثار زيباي پيكاسو، اندي وارهول، فرانسيس بيكن، جكسون پولاك و... آثار زيبايي از هنرمندان ايراني را هم مي‌بينيم.
مثل كارهايي از اردشير محصص، پرويز کلانتري، محمود فرشچيان، مارکو گريگوريان، حسين زنده‌رودي و... در اين سفر خيال‌انگيز فرصت به كارهاي حجمي‌نمي‌رسد. وقت ترك‌گفتن گنجينه است. من خوشحال كه بالأخره به يكي از آرزوهايم رسيده‌ام.
طبيعت بي‌جان با چاپ ژاپني، اثر پل گوگن
پنجره‌اي باز رو به خيابان پانتي اور، پابلو پيكاسو
راه آسمان، اثر رنه مگريت
خانه‌هاي نوك،اثر كامي پيسارو
نقاشي ديواري روي زمينه‌ي قرمز هندي، اثر جكسون پولاك
عكس‌ها: موزه‌ي هنرهاي معاصر
نظر شما