به گزارش ایرنا، چهارپایان اهلی عامل 44 درصد از کل گاز متان تولید شده توسط انسان هستند و سالانه 3.1 گیگاتن گاز متان در اثر باد معده و باد گلوی این حیوانات در زمین آزاد می‌شود. این در حالی است که کل ساکنین اتحادیه اروپا معادل همین میزان گاز دی اکسید کربن تولید می‌کنند.
در حدود 90 درصد از گاز متان تولید شده توسط دام، در اثر بادگلوی حیوانات نشخوارکننده ایجاد می‌شود. در صورت جایگزینی دو درصد از علوفه با نوعی جلبک دریایی خشک موسوم به Asparagopsis taxiformis، 70 درصد از گاز متان تولید شده توسط دام‌ها، معادل 2.17 گیگاتن، در هر سال کاهش می‌یابد. این میزان تقریبا معادل کل گاز دی اکسید کربن تولید شده توسط کشور هندوستان است.
جلبک دریایی Asparagopsis taxiformis حاوی ماده‌ای موسوم به بروموفورم (CHBR3) است که در واکنش با ویتامین B12 مانع تولید گاز متان در اثر عملکرد میکروب‌های موجود در دستگاه گوارش چهارپایان می‌شود.
برای درک صحیح تاثیرات مخرب گاز متان بر حیات موجودات زنده لازم است به ضریب اثرگذاری بالقوه آن توجه شود.
متخصصان میزان اثرگذاری بالقوه گازهای گلخانه‌ای (GWP) بر گرمایش زمین را بر اساس دو معیار قابلیت جذب انرژی و ماندگاری این گازها در اتمسفر می‌سنجند. ضریب اثرگذاری گاز دی اکسید کربن معادل 1 GWP در طول دوره ماندگاری این گاز در اتمسفر است که به هزاران سال می‌رسد. در حالی که ضریب اثرگذاری گاز متان بین 28 تا 36 GWP است. به عبارت دیگر طول عمر گاز متان در اتمسفر بسیار کوتاه‌تر از دی اکسید کربن است اما قابلیت آن در به دام انداختن تشعشات تا36 برابر بیش‌تر است.
اخیرا در تحقیقی مشخص شد ضریب اثرگذاری گاز متان در طول 20 سال اول ورود به اتمسفر به 86 GWP می‌رسد. یعنی ظرفیت آن برای گرمایش زمین در طول یک دوره 20 ساله، 86 برابر دی اکسید کربن است.
نظر شما