کبوتری که از میان ما رفت

از مهربانی‌ات

کوچك‌تر بود

و ما تو را دوست داریم!

* * *

بیمار بودی

اما بیماری‌ات

از صبرت

کوچک‌تر بود

و ما تو را دوست داریم!

* * *

بیمار بودی

و اندوهت از بیماری‌ات بزرگ‌تر بود

ابرهای تاریک

و ظلمی که صدای خشمگینی داشت

و دست‌هایش بی‌رحم بود

محاصره‌ات کرده بودند

تو کبوتری شدی

و با اندوهت پرواز کردی و رفتی

بیماری‌ات یک پر سپید بود

که از بال بزرگت بر زمین افتاد

و روح تو

از تمام آسمان‌ها وسیع‌تر بود!