با این مقدمه به موضوعی می‌پردازیم که هفته گذشته شهردار محترم تهران در تعبیری دقیق از آن به عنوان یکی از مصادیق «سیاست یک بام و دو هوا» در اداره و مدیریت شهر یاد کرد.
در واپسین روز مهرماه که از سوی شهرداری تهران به عنوان آخرین مهلت اعتبار آرم های قدیمی طرح ترافیک اعلام شده بود، به یک باره یکی از مسئولان اجرایی اعلام کرد براساس مصوبه شورای تأمین استان و موافقت مقام عالی وزارت کشور، مجوزهای قدیمی طرح ترافیک تا اطلاع ثانوی از اعتبار برخوردار هستند.
درخصوص این اظهارنظر، طرح 3 نکته در آئین‌نامه اجرایی تبصره ماده 6 قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا مصوب هیأت محترم وزیران خالی از لطف نیست.
نکته اول: در ماده دوم از فصل دوم این آیین‌نامه هر گونه سیاست‌گذاری و اتخاذ تصمیم درخصوص مواردی از جمله مدت اعتبار مجوز تردد در تهران بنابر پیشنهاد «شورای عالی هماهنگی ترافیک شهرهای کشور» و تصویب وزارت کشور تعیین شده که البته در اظهارات مذکور اثری از ارائه پیشنهاد از سوی «شورای عالی ترافیک» و بالطبع تائید آن از سوی وزیر محترم کشور دیده نمی‌شود و به بیان دیگر متولی هم حرمت امام‌زاده را نگه داشته است.
نکته دوم: علت اصلی اختلاف بر سر اعتبار آرم‌های طرح ترافیک مبلغ تعرفه آن است، در حالی که به موجب ماده سوم این فصل صرفاً سازمان حمل و نقل و ترافیک به عنوان مرجع تعیین بهای آرم‌های طرح ترافیک معین شده است.
نکته سوم: رسانه‌ای شدن اظهارنظر فوق و انعکاس آن در رسانه‌های جمعی در حالی صورت می‌پذیرد که به موجب ماده پنجم این فصل مشخصاً شهرداری مکلف شده از طریق انتشار آگهی در رسانه‌های همگانی، وظیفه اطلاع‌رسانی به مردم را برعهده داشته باشد.
جالب این جاست که این مقام مسئول از مسئولان شهرداری تهران خواسته است تا تعیین تکلیف نهایی موضوع نرخ و مهلت آرم‌های طرح ترافیک از طرح و تکرار موضوع اجتناب کنند.
در این میان انرژی، توان و وقت مدیریت شهری که می‌بایست صرف موضوعات اساسی مانند تجهیز، تقویت و توسعه ناوگان حمل و نقل همگانی شود، برای موضوع به ظاهر پیش پا افتاده‌ای مانند تمدید یا عدم تمدید چند روزه آرم‌های طرح ترافیک هدر می‌رود.
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!
