آشنایی با سیستم پارک خودکار

 پارک موازی مستلزم پارک موازی خودرو با لبه پیاده رو و در یک خط در امتداد بقیه خودروهای پارک شده است. اغلب مردم به فضای معادل با 1.8 متر بیش‌تر از طول خودروی خود نیاز دارند تا یک پارک مطلوب داشته باشند، هر چند برخی از رانندگان حرفه‌ای به فضای کم‌تر از این مقدار نیاز دارند.

برای پارک موازی، راننده باید به 5 نکته ساده توجه کند: او باید در کنار خودروی جلویی قرار بگیرد. فرمان خودرو را به سمت لبه پیاده رو بچرخاند و با زاویه 45 درجه در فضای خالی به سمت عقب حرکت بکند. تا جایی عقب می‌آید که چرخ‌های جلوی خود در امتداد چرخ‌های عقب خودروی جلویی قرار بگیرد. در عین حال باید توجه داشته باشد که بیش از اندازه به خودروی پارک شده عقبی نزدیک نشود. راننده باید فرمان خودرو را در خلاف جهت لبه پیاده رو بچرخاند تا جلوی خودرو خود در فضای مورد نظر قرار گیرد. در نهایت راننده باید آن قدر خودرو را جلو و عقب ببرد تا زمانی که فاصله خودرو از لبه پیاده رو 30 سانتی متر شود.

البته ناگفته نماند که سیستم پارک خودکار، تماماً خودکار نیست ولی موجب می‌شود تا پارک موازی، بسیار آسان‌تر انجام شود. راننده باید سرعت خودروی خود را با فشار دادن و آزاد کردن پدال ترمز، تنظیم کند. گفتنی است، سرعت خودرو در انجام پارک از این طریق، به اندازه‌ای است که نیازی به فشار دادن پا روی پدال گاز نمی‌باشد.

هنگامی که فرایند پارک خودکار آغاز شود، سیستم کامپیوتری خودرو، کنترل فرمان را ضمن این که ماشین در کنار خودروی جلویی قرار دارد، بر عهده می‌گیرد. در ادامه، راننده، دنده را عوض می‌کند و در حالت عقب قرار می‌دهد. سپس پدال ترمز به آرامی رها می‌شود تا خودرو به سمت عقب حرکت کند و سیستم چرخش خودکار غربیلک فرمان فعال شود.

سپس با چرخش چرخ‌ها، خودرو در فضای مناسب پارک می‌شود. هنگامی که خودرو به اندازه کافی عقب آمد، هشداری راننده را خبردار می‌کند که خودرو را متوقف کند و دنده خود را در حالت D (حرکت به جلو) قرار دهد. خودرو به سمت جلو حرکت می‌کند تا در مکان مناسب قرار گیرد. هشدار نهایی به راننده می‌گوید که پارک با موفقیت انجام شد. مثلاً در تویوتا پریوس صدای خانمی می‌گوید: همکاری پایان یافت.

در تویوتا پریوس انگلیسی، کامپیوتر روی داشبورد، پیام‌های لازم را به راننده می‌دهد. این پیام‌ها می‌توانند زمان توقف، تعویض دنده و آزاد کردن آرام ترمز و حرکت به سمت محل پارک را به راننده اعلام کنند.

سیستم‌های پارک خودکار متفاوت، روش‌های مختلفی را برای حس کردن موانع اطراف خودروی شما دارند. برخی از آنان حس گرها مختلفی را اطراف سپر عقب و سپر جلو طراحی کرده‌اند که هم اطلاعات مرتبط را دریافت و هم ارسال می‌کنند. این حس گرها سیگنال‌هایی را ارسال می‌کنند تا این که به یک مانعی برخورد نماید و به سمت حس گر منعکس شود.

کامپیوتر موجود در خودرو می‌تواند فاصله خودرو تا مانع را با در اختیار داشتن زمان ارسال و دریافت سیگنال برآورد کند.

سیستم‌های دیگر با به کارگیری دوربین در قسمت‌های جلو و عقب می‌توانند مانع را تشخیص دهند. بدین صورت که خودروی پارک شده در کنار خود را شناسایی می‌کنند و اندازه فضای پارک و فاصله با لبه پیاده رو را محاسبه می‌کنند و سپس فرمان به اندازه کافی می‌چرخد. این آینده پارک خودروی‌هایی است که قرار است به زودی بر روی خودروها عرضه شود. در سال 1992، فولکس واگن سیستم پارک خودکار را در مرکز تحقیقات خود برای خودروی مفهومی Futura ابداع کرد.

این مرکز این سیستم را به گونه‌ای طراحی کرده بود که راننده می‌توانست از خودرو پیاده شود و ببیند چگونه خودرو به طور کاملاً خودکار و مستقل پارک می‌شود! فولکس واگن برآورد کرد که این قابلیت می‌تواند 3,000 دلار بر قیمت خودرو بیفزاید که البته هیچ گاه مورد استقبال خودروسازان دیگر قرار نگرفت.

در سال 2003، تویوتا قابلیت پارک خودکار را بصورت اختیاری بر روی پریوس هیبریدی نصب کرد و آن را دستیار پارک هوشمند نامید. سه سال بعد، رانندگان بریتانیایی این آپشن را معادل 700 دلار بصورت اختیاری روی خودروهای خود نصب کردند. تا الان 70% رانندگان انگلیسی این قابلیت را در خودروی خود اضافه کرده‌اند.

تویوتا قصد دارد در آینده‌ای نزدیک مدل پریوس را برای رانندگان آمریکایی هم به سیستم پارک خودکار مجهز نماید. تویوتا در حال حاضر تنها شرکت عرضه کننده خودروهایی است که سیستم پارک خودکار را دارد و شرکت‌های دیگر در حال کار روی این فناوری هستند.

در سال 2004، یک گروه از دانشجویان دانشگاه Linköping در سوئد کار مشترکی را با ولوو شروع کردند که Evolvo نام داشت. خودروهای Evolvo می‌توانند به طور کاملاً مستقل پارک موازی را انجام دهند. دانشجویان کار خود را با سوار کردن حس گر و کامپیوتر در صندوق عقب خودروی ولوو S60 شروع کردند که کنترل فرمان، پدال گاز و ترمز به عهده کامپیوتر بود.

Seimens VDO در حال کار بر روی سیستم دستیار راننده‌ای است که دستیار پارک نامیده می‌شود. این سیستم برای پیدا کردن فضای مناسب جهت پارک خودرو به کمک راننده می‌آید. خودرویی که می‌تواند کنترل چرخ‌ها را به عهده بگیرد با خودرویی که خودش رانندگی خودرو را بر عهده دارد، کاملاً متفاوت است.

بیش‌تر شبیه به رؤیا است که خودرو رانندگی ماشین را بر عهده بگیرد. امروزه به کمک سیستم‌های کامپیوتری، میلیون‌ها لیتر سوخت بهینه مصرف می‌شوند، خودروها در برابر تصادفات بسیار ایمن‌تر عمل می‌کنند و سرعت مطمئنه هم در خیابان‌ها رعایت می‌شود.

درحالی که در فن آوری سیستم پارک خودکار، راننده می‌تواند عقب بنشیند و تلویزیون تماشا کند یا چرت بزند تا ماشین کارش را انجام دهد! هر چند این فن آوری خیلی دور به نظر نمی‌رسد، اما خیلی از افراد از رانندگی، بیش‌تر لذت می‌برند و ممکن است برای آن‌ها خیلی دشوار باشد که کنترل خودرو را به عهده رایانه قرار بدهند.

کارخانه جنرال موتور قصد دارد تا خودرو اپل وکترا 2008 را برای رانندگی خودکار به رانندگان آلمانی پیشنهاد کند. هم چنین این خودرو با سرعت 100 کیلومتر بر ساعت سرعت و تنها با دوربین و لیزر می‌تواند علائم راهنمایی و رانندگی کنار جاده، خطوط خط کشی و موانع را تشخیص دهد. بعضی از رانندگان از سیستم کروز کنترل تطبیقی استفاده می‌کنند که به راننده اجازه می‌دهد تا سرعت خود را تنظیم نماید.

این سیستم از لیزر جهت شناسایی فاصله هر وسیله نقلیه در جلو استفاده می‌کند و به طور خودکار سرعت خودرو را به محض نزدیک شدن به خودروی جلویی کاهش می‌دهد. یکی دیگر از سیستم‌های در حال توسعه این است که خودروها به صورت بی سیم به یکدیگر متصل باشند (Car to Car).

اگر خودرویی شرایط لغزنده‌ای را در سر پیچ شناسایی کند، خودروی پشتی اطلاعات لازم را دریافت کرده و سرعت خود را کم می‌کند.

در نتیجه سیستم کنترل کشش در این مواقع وارد عمل می‌شود. به علاوه، این سیستم می‌تواند به کمک دریافت سیگنال مربوط به سرعت خودروهای دیگر، شرایط ترافیکی را درک کرده و مسیرهای جایگزین را پیشنهاد دهد. ممکن است سیستم پارک خودکار در حال حاضر بسیار اشرافی به نظر برسد، ولی در واقع می‌تواند قدم بعدی در تحول فن آوری های خودکار باشد. به یاد داشته باشیم که کیسه هوا نیز روزی آپشن بود.