در این کنسرت که عواید آن برای فرهنگنامه کودکان ونوجوانان صرف شد، 42 نفر از کودکان ونوجوانان به روایت نمایشی داستان زیبای طوطی و بازرگان پرداختند که موسیقی در آن نقش مهمی داشت.
این کنسرت را می‌توان نوعی سوییت سمفونی دانست که کودکان در آن داستانی بزرگسالانه را با کمک نمایش و موسیقی به اجرا درآوردند و از این نظر شاید یکی از سختی‌های کار همین بود که بچه‌ها قرار بود داستانی را اجرا کنند که از سطح درک و فهم آنها بالاتر است.
این کنسرت با تکنوازی سنتور سیاوش کامکار نوجوان و حرکات موزون سماع گونه رامینا عبداللهیان آغاز شد و با همنوازی نی دو کودک دیگر، در دستگاه نوا ادامه یافت.
در بخش اول اجرا، گروه کر، 18 بیت اول مثنوی معنوی را که به نی نامه مشهور است، همراه با گروهی از دف نوازان و نی نوازان کودک ونوجوان اجرا کردند. بعد از این اجرا فاطمه غلامی نوجوان به روایت داستان طوطی و بازرگان پرداخت و گروه نمایش نیز آن را اجرا کردند و به خوبی از اجرای این متن سخت برآمدند. حضور غلامی در دو نقش راوی و بازرگان نشان دهنده سختی کار چنین اجرایی است که باعث می‌شود یکی از بچه‌ها که استعداد در حفظ اشعار دارد برای اجرا در دو نقش انتخاب شود.در فاصله رسیدن بازرگان به هندوستان، راوی همراه با طوطیان، به شکل دو به دو، داستان‌های کوتاهی از مثنوی را اجرا کردند که با تمبک علیرضا سلیمانی نوجوان همراه بود و حالتی طنز گونه و زیبا داشت و توجه همه را به خود جلب کرد.
در فاصله هر بخش نمایشی، قطعاتی توسط گروه ارکستر سازهای ارف به رهبری سمیرا فزایی، اجرا می‌شد. نکته جالب قطعات انتخاب شده برای اجرا بود. همه قطعات از ساخته‌های استادابوالحسن صبا و از معروف‌ترین و سخت‌ترین قطعات در موسیقی ایران محسوب می‌شوند.
به‌طور مثال قطعه کاروان و زرد ملیجه در آواز دشتی از قطعات آشنایی هستند که بارها اجراهای مختلف و با سازهای گوناگون، آنها از صداو سیما پخش شده است. سودابه سالم با انتخاب این قطعات توانایی شاگردانش در نواختن را نشان داد.
به ویژه کمانچه نوازان گروه نیما حسنیان که به خوبی توانست حتی تکنیک‌ها و تزئین‌های هر قطعه را نیز به خوبی اجرا کند.این سازها عبارت بودند از کمانچه، کلارینت، عود، نی، تمبک ، طبلا، سنتور، سیلوفون باس، سیلوفون سوپرانو، سیلوفون آلتو و بلز.
این کنسرت که برای اجرا در جشنواره موسیقی فجر نیز انتخاب شده، نشان می‌دهد در دنیای مدرن امروز هم هنوز کودکانی هستند که می‌توانند با گذشته فرهنگی خود از راه موسیقی و ادب آشنا شوند و آن را دوست داشته باشند.
چون یکی از نگرانی‌های موسیقی دانان امروز دور شدن کودکان و نوجوانان از موسیقی اصیل و کلاسیک ایرانی است.
اما این برنامه‌ها که امیدواریم از این پس با حمایت بیشتری روبه‌رو شوند ؛ نشان می‌دهند که کودکان و نوجوانان امروز هم می‌توانند دستگاه‌های موسیقی ایران را درک کنند. آنها می‌توانند با یکدیگر درآمد نوا بنوازند و سؤال و جوابهای یکدیگر در نوازندگی را به خوبی اجرا کنند. در بخشی از این کنسرت دو کودک نی نواز به شکل سؤال و جواب به اجرای قطعه‌ای پرداختند.
