به گزارش واحد مرکزی خبر، متکی در نامه‌ای به مارتی ام ناتالگاوا، رئیس شورای امنیت سازمان ملل متحد، بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، و سر گجان کریم، رئیس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، با اعلام اینکه گزارش موضوع فعالیت‌های صلح‌آمیز هستهای جمهوری اسلامی ایران به شورای امنیت با مفاد اساسنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و به ویژه بند سه از ماده 12 آن مغایرت روشن و آشکار دارد، خواهان تمرکز شورای امنیت در وظایف کلی و اساسی خود و پایان بخشیدن به رسیدگی غیرقانونی به موضوع هستهای ایران در آن شورا شد.
متن کامل نامه وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به این شرح است:
با عنایت به گزارش 15 نوامبر 2007 مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که در پرتو توافقات اخیر جمهوری اسلامی ایران و آژانس به منظور حل و فصل مسائل باقیمانده ارائه شده و در آن مدیر کل آژانس تصریح کرده است که پاسخ های ایران در رابطه با برنامه های گذشته خود درباره سانتریفیوژهای پی یک و پی دو با یافته های آژانس مطابقت دارد و با این ارزیابی این موضوع که مهمترین ابهام باقی مانده ادعایی و بهانه چند کشور محدود برای گزارش غیرقانونی موضوع هستهای ایران به شورای امنیت بود حل شد، مایل هستم نظر جنابعالی را به موارد زیر جلب کنم.
گزارش موضوع فعالیت‌های صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی ایران به شورای امنیت از ابتدا و در اساس ، در مغایرت روشن و آشکار با مفاد اساسنامه آژانس انرژی اتمی و بویژه بند سه از ماده 12 آن صورت گرفته است.
بر اساس این بند، وظیفه احراز عدم پایبندی کشورهای عضو معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای به تعهدات خود بر عهده بازرسان آژانس گذاشته شده است که باید آن را از طریق مدیر کل آژانس به اطلاع شورای حکام برسانند.
این در حالیاست که در هیچ یک از گزارشهای آژانس ذکری از عدم پایبندی یا انحراف از فعالیت‌های صلح‌آمیز که شرط ضروری تصمیمگیری شورای حکام برای ارجاع موضوع به شورای امنیت است، به میان نیامدهاست، در مقابل ، مدیرکل آژانس بارها بر عدم انحراف فعالیت ها و مواد هسته ای اظهار شده در جمهوری اسلامی ایران تاکید و اذعان کرده است که آژانس قادر است عدم انحراف این مواد و فعالیت ها را راستی آزمایی کند.
جناب آقای البرادعی ، همچنین بارها تاکید کرده است که برنامه هسته ای صلح آمیز ایران به هیچ وجه جنبه نظامی ندارد و به همین علت وی بارها مورد حمله مقامات و رسانه های رژیم اسراییل و جنگ طلبان امریکا قرار گرفته است.
جمهوری اسلامی ایران نگرانی از شفاف سازی در فعالیت های هسته ای خود ندارد و بر همین اساس ، سیاست جمهوری اسلامی ایران در تعامل با آژانس اصولا مبتنی بر سیاست همکاری و رفع ابهام بوده و است .
جمهوری اسلامی ایران برای برطرف کردن ابهامات و ادعاها نسبت به برنامه صلح آمیز هسته ای خود، حسن نیت و شکیبایی فراوانی نشان داده است و با اتخاذ اقدامات اعتماد ساز، حتی فراتر از تعهدات قانونی و حقوقی خود، با آژانس بین المللی انرژی اتمی و دیگر طرف ها همکاری کرده است.
انجام بیش از 2500 نفر روز بازرسی ، تعلیق داوطلبانه تمامی فعالیت های مرتبط با غنی سازی ، امضای پروتکل الحاقی و اجرای داوطلبانه آن ، اعطای دسترسی کامل و نامحدود به همه مواد و تاسیسات هسته ای بر طبق پروتکل الحاقی حتی دسترسی به سایت های نظامی ، ارائه بیش از هزار صفحه اظهار نامه اولیه طبق پروتکل الحاقی و روزآمد کردن آن و ارائه ابتکار هسته ای رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران در مجمع عمومی سازمان ملل مبنی بر مشارکت شرکت ها و کشورهای خارجی در غنی سازی در ایران، تنها بخشی از فعالیت ها و همکاری های جمهوری اسلامی ایران در این زمینه است.
متاسفانه پاسخ های نامتناسب و غیرعادلانه ای به این رویکرد سازنده داده شده است.
برخی کشورها با انگیزه های سیاسی، تمام تلاش خود را بر این قرار دادند تا روند رسیدگی به موضوع را از مسیر قانونی خود خارج ساخته و از طریق شورای امنیت با تحمیل اراده سیاسی خود بر آژانس ، جمهوری اسلامی ایران را از حقوق قانونی و مشروع خود در بهره برداری از انرژی صلح آمیز هسته ای محروم کنند .
باوجود اقدامات چند کشور با انگیره های سیاسی که منجر به بن بست و قطع مذاکرات شد ، جمهوری اسلامی ایران بار دیگر با حسن نیت خود ابتکار تازه ای را برای حل و فصل مسائل باقی مانده ارائه کرد که مورد حمایت گسترده اعضای جامعه بین المللی قرار گرفت. به عنوان نشانه ای از حسن نیت ، ایران توافق کرد تا درخصوص اولین موضوع باقیمانده یعنی آزمایشات پلوتونیوم، کار را حتی پیش از نهایی شدن برنامه کاری آغاز کند.
لازم به توضیح است که آمریکا همواره تلاش می کرد تا از این موضوع یک مسئله بزرگ سیاسی بسازد و مرتباً در جلسات شورای حکام در چهار سال گذشته آن را « بیانگر تهدید برنامه سلاح هستهای پلوتونیومی ایران» اعلام می کرد.
این در حالیاست که در نتیجه مباحث فنی فشرده، آژانس اعلامیه گذشته ایران را تایید و موضوع را حل شده اعلام کرد.
در خصوص دومین موضوع باقیمانده یعنی موضوع سانتریفیوژهای پی یک و پی دو نیز جلسات متعدد فنی و کارشناسی بین آژانس و ایران در تهران برگزار شد.
نتیجه این بازرسی ها این شد که آقای البرادعی اعلام کند که پاسخ های ایران در مورد برنامه های گذشته ایران در خصوص سانتریفیوژهای پی یک و پی دو با یافته های آژانس سازگاری دارد.
در واقع با این ارزیابی مهمترین موضوع و ابهام در رابطه با فعالیت های هسته ای ایران حل شد.
این موضوع از آنجا اهمیت می یابد که بدلیل ارتباط سانتریفیوژها با برنامه غنی سازی، این ادعا و اتهام مطرح شده بود که ایران دارای برنامه پنهانی و با ماهیت غیرصلح آمیز بوده است.
اکنون مشخص می شود که این اتهامات نیز بی اساس بوده است.
البته جمهوری اسلامی ایران از همان ابتدای طرح این اتهامات موضع اصولی خود را مبنی بر بی اساس بودن این اتهامات عنوان کرد، اما با خویشتن داری خود واقعیت اظهارات آن بعد از چندسال بر جامعه جهانی آشکار شد.
سومین موضوع باقیمانده نیز سند اورانیم فلزی بود که ایران بنا به درخواست آژانس یک کپی از این اوراق را در تاریخ هشتم نوامبر به آژانس ارائه داد که برابر تفاهمات فیمابین ایران و آژانس با ارائه این کپی این موضوع مختومه محسوب خواهد شد.
جمهوری اسلامی ایران مطمئن است که سه موضوع باقی مانده دیگر نیز حل و فصل خواهد شد و بر همگان آشکار خواهد شد که علیرغم تبلیغات و هیاهوی چند کشور خاص، ماهیت برنامه هستهای آن صلح‌آمیز بوده و نگرانیهایی که در مورد آن از سوی این چند کشور مطرح می‌شود ادعا و اتهامی بیش نیست.
این اقدامات وپیشرفتهای چشمگیر در حل و فصل موضوعات و ابهامات باقیمانده بار دیگر دلیلی بر اثبات حقانیت ایران و بی اساس بودن ادعاهای چند کشور خاص است که تلاش کرده و می‌کنند تا ملت ایران را به بهانههای واهی به عنوان "نگرانی عدم اشاعه " از حق غیرقابل انکار خود برای استفاده صلح‌آمیز از انرژی هستهای محروم کنند.
این نتایج نشان میدهند که فعالیت‌های هستهای جمهوری اسلامی ایران بسیار شفاف بوده و صحت اظهارنامههای آن به آژانس مشخص شدهاست و لذا، ابراز هرگونه نگرانی بیمورد و یا توسل به اقدامات تبلیغی و سیاسی، هیچ توجیهی ندارد و قطعاً هیچ مبنای فنی و حقوقی نیز برای آن وجود نخواهد داشت.
باید یادآوری کنم که در زمان شروع مذاکرات بین ایران و آژانس چند کشور محدود حتی مفید بودن این مذاکرات و عزم ایران برای انجام توافق یاد شده برای حصول نتیجه ای به موقع را زیر سئوال بردند .
تدوین متن توافق در 40 روز یعنی کمتر از مدت زمان توافق شده و حل و فصل یک موضوع از گذشته یعنی پلوتونیوم و حل و فصل مسائل مربوط به حال در حین مذاکرات برای تدوین برنامه کاری ، نشان دهنده جدیت ایران در پیشبرد ابتکارش بود و در عین حال ، خلاف ادعاهای این کشورها را نیز اثبات کرد .
نتایج اقدامات جمهوری اسلامی ایران همچنین یافته های آژانس به روشنی و یکبار دیگر بیانگر این نکته است که از ابتدا هیچ ضرورتی برای گزارش موضوع هسته ای ایران به شورای امنیت وجود نداشته و بااین وجود دیگر بهانه ای برای بررسی موضوع هسته ای ایران در شورای امنیت باقی نمی ماند .
در واقع شرایط لازم برای بررسی این موضوع بصورت عادی و صرفاً در چارچوب آژانس ، فارغ از هرگونه دخالت نهادهای سیاسی و امنیتی فراهم شده است.
واقعاً جای سئوال و ابهام دارد که چرا در حالی که تمامی کشورها بصورت شفاف از طریق آژانس از برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران و ماهیت صلح آمیز آن مطلع هستند برخی کشورهای خاص هنوز بر پیگیری موضوع از مسیرهای غیرقانونی و غیرحقوقی اصرار می ورزند؟
این موضوع نشان می دهد که این چند کشور خاص به دنبال شفاف سازی در فعالیت‌های هستهای ایران، آنگونه که ادعا می کنند نیستند وحتی مبانی فنی و حقوقی قابل اتکایی نیز برای ادعاها واتهامات خود ندارند بلکه دنبال اهداف و انگیزه های دیگری هستند.
با عنایت به موارد یاد شده ضروری است شورای امنیت بر وظایف اصلی و اساسی خود متمرکز شده و در این رابطه، ضمن پایان بخشیدن به رسیدگی غیرقانونی به موضوع هستهای ایران، اجازه دهد که آژانس بین المللی انرژی اتمی در فضایی عادی، آرام و به دور از تنشها و انگیزههای سیاسی و از جمله بدون توجه به گمانه زنی های سیاسی و مغرضانه عده معدودی که بطلان و بی اعتباری اظهارات آن ها بارها به اثبات رسیده است به کار خود ادامه دهد.
