"انتخابات روسیه با انتقادات فراوان جامعه بین‌المللی مواجه شده و ناظران بین‌المللی انتخاباتی، می‌گویند این انتخابات منصفانه برگزار نشده است. ولی این انتقادات در داخل روسیه، کشوری که تحت رهبری ولادیمیر پوتین شهامت و جرئت بیشتری پیدا کرده است و مردمش از انتقادات جهان خارج به خصوص غرب، به طور فزاینده‌ای احساس بیزاری می‌کنند تاثیری نداشته است.
احساسات ضدغرب، یکی از دلایل جلب شدن مردم روسیه به حزب "روسیه متحد" به رهبری ولادیمیر پوتین بوده است.
شاخه جوانان این حزب، همواره احزاب مخالف را متهم می‌کرد که ابزاری در دست دشمنان خارجی روسیه هستند.
انتقادهای سازمان امنیت و همکاری در اروپا و شورای اروپا، که دو نهاد مرتبط با دموکراسی و حقوق بشر در اروپا هستند مبنی بر این که در انتخابات دومای روسیه موازین دموکراتیک رعایت نشده است موضوعی قابل پیش بینی بود چون در جریان مبارزات انتخاباتی، رسانه‌های روسیه فعالانه در حال نشان دادن چهره مثبتی از حزب روسیه متحد بودند ولی احزاب مخالف به حاشیه رانده شده بودند.
بسیاری از مردم هم می‌گفتند در محل کار خود تحت فشار قرار گرفته بودند که در انتخابات شرکت کنند و به منافع ملی خود رای دهند.
ولی هیچکدام از این عوامل به این معنی نیست که اکثر مردم روسیه طرفدار پوتین نیستند و احساسات طرفداری از پوتین در این کشور قوی نیست.
دوره 8 ساله حکومت آقای پوتین در حقیقت عقب نشینی کامل روسیه از غربی شدن و فاصله گرفتن از حرکت در جهت دموکراسی است که در ایام ریاست جمهوری بوریس یلتسین در دهه 1990دنبال می شد. ولی این عقب نشینی مورد تایید مردم روسیه بوده است.
یکی از رای دهندگان در انتخابات می‌گوید: " ما عادت داشتیم از تزارها اطاعت کنیم. ما به سیاستمداری با قدرت نیاز داریم که مشکلات ما را حل کند، رژیم استالین نیز بر همین اساس قرار داشت. شاید این طرز تفکری است که ما نمی توانیم آن را تغییر دهیم."
اهرم قدرت
هنگامی که روس‌ها به دهه 1990 فکر می‌کنند به خاطرمی آورند که اجرای برنامه اصلاحات دموکراتیک رادیکال، با هرج و مرج وچپاول منابع ملی توسط گروه کوچکی از نخبگان که بعدا بی‌نهایت ثروتمند شدند، همراه بود.
در این دوره فقر افزایش یافت و نرخ بالای تورم، پس انداز و حقوق بازنشستگی روس‌ها را بلعید.
چنین تجربه‌ای، توجیه کننده علت محبوبیت آقای پوتین است
طرفداران وی می‌گویند که یک چنین نتیجه‌ای سبب می شود که آقای پوتین به صورت یک "رهبر ملی" درآمده و بتواند حتی پس از پایان دومین دوره ریاست جمهوری اش درماه مارس آینده، در این نقش انجام وظیفه کند.
البته هیچ کس نمی‌داند این ایفای نقش چگونه خواهد بود ولی احتمالا به این معنی خواهد بود که آقای پوتین پس از خاتمه دوره ریاست جمهوری، اهرم های قدرت را نیز با خود خواهد برد و قدرت واقعی به جای اجرا از طریق کانال های مبتنی بر قانون اساسی، از طریق غیر رسمی اعمال خواهد شد. موضوعی که در روسیه بی سابقه است.
روسیه اکنون منتظر است تا رئیس جمهور قصد خود را اعلام کند و به وضوح بگوید از قدرت معنوی خود که طرفدارانش معتقدند این انتخابات به او داده، چگونه استفاده خواهد کرد."
