به گزارش مهر، نمایشگاه «طبیعت بی جان» با پایشگری هنری هانی نجم و آثار ۴۵ هنرمند ۵ آبان در گالری فردا برپا می‌شود.
در این نمایشگاه آثار هنرمندانی چون مازیار اصغری، رحیم مولاییان، ساغر مسعودی، هانی شرار، غلامرضا امین زاده، نیوشا خطیب، سحرعبدالهی، هومن بیات، کامبیز حضرت پور، آرزو جباری، مهشید هاشمی، سالومه گل نراقی، محبوبه میرزایی، فریبا دارابی، رضا شاه حسینی، هوزانا رحیمی، آزاده پذیرا، علیرضا رضوی، سحر سیدنژاد، سمانه گروسی، مرجان خرم گل کاران، امیرحسین مولایی زاده، سهیلا عزیزی، سحر بزرگ نژاد، فاطمه شریعتمداری، فاطمه ستاره، گلناز شهاب نیا، طاها حامد، رزا زرشناس، نسرین یوسفی، حوریه هادی، سوسن شریفی، م. یاقوت، امیر دهقان، فرانک ژین، افسانه مسگرزاده، ثمره بدری، نسرین علائمی، نادیا کرمی، امیر اصغرزاده، مریم حسن پور، مهسا امین زاده، سحرشکراله زاده، امیراحسان محمدی و محمدرضا شرف الاسلامی ارایه می‌شود.
رحیم مولاییان در استیتمنت این نماشگاه نوشته است: طبق عقاید رایج، زئوس و پارهازیوس در یونان باستان در خلق واقع گرایانه ترین طبیعت بی جان به رقابت می پرداختند و در قرن ۱۳ میلادی طبیعت بی جان در آثار جیوتو و شاگردانش برای نقاشی دیواری مذهبی به کار می رفت، در رنسانس جنبه نمادین و سمبلیک یافت و در آثار وان ایک در اروپای شمالی وارد حیطه فوق رئالیستی شد. داوینچی اولین فردی بود که کوشید طبیعت بی جان را مستقل و جدا از پیام مذهبی به تصویر بکشد. از قرن ۱۶ رشد و علاقه مندی به محیط طبیعی پیرامون شکل گیری دایره المعارف گیاهی، داروها، سنگ های معدنی، صدف ها، حشرات و میوه ها و گل های جنگلی زمینه نگاهی نو در خصوص طبیعت بی جان را شکل داد. آغاز قرن ۱۸ و رشد طبقه آریستوکرات یا ثروتمندان فرانسوی زمینه ساز آغاز فضایی تجملی و در عین حال انتزاعی از اشیا تزئینی و تصنعی را ایجاد کرد که آن را Trick The Eye «گول زدن چشم» نامیدند.
در آغاز بستر هنر مدرن و انحلال کامل آکادمی ها در اروپا طبیعت بی جان بستری بصری و زمینه ساز تحقیق و بررسی روابط رنگ و فرم گردید و آغاز قدرتمند آن در آثار سزان مشهود است. در اثر «آفتابگردان» ون گوگ و گوگن ارزش زیبا شناسی اثر غالب، شکل عینی طبیعت بی جان شد و نقطه اوج آن در آثارنقاشان فوویست بود. سزان طبیعت بی جان را بهترین وسیله برای بیان کردن اهداف و تجارب و شکل بندی های هندسی فضایی خود یافت، یعنی آغاز اندیشه سازماندهی کمپوزیسیون در خود مختاری رنگ و فرم که راه را برای شیوه آبستره باز کرد.
«طبیعت بی جان» اثر لگر با فضای بزرگ سفید و خطوط تیز و رنگ های ساده به دنبال ایجاد یک تاثیر مکانیکی بر اثر بر می‌آید. سوررئالیست‌ها اشیا را وارد فضایی رویایی و خواب آ لود کردند. در آثار خوان میرو، اشیا بی وزن در فضای نقاشی معلق هستند و جورجیو موراندی اشیاء و بطری ها را به وهمی تصویری سوق می‌دهد.
هنر پاپ مسیر طبیعت بی جان را عوض کرد و معرف نقشی تجاری تکرار شونده با القاء کارکرد فضای اجتماعی و مصرف الگویی در جهان معاصر شد. و امروز در هنر معاصرطبیعت بی جان به روش های میکس مدیا، عکاسی، ویدیو آرت، موسیقی و اینستالیشن زمینه گسترده ای را فراهم ساخت تا بتوان از مرز رابطه ای عینی میان انسان و شی به رابطه ای درونی پیچیده وانتزاعی تر دست یافت مرزی که شاید با دریچه ای گشوده رو در رو ما را به تجربیاتی تازه فرا می‌خواند.
نظر شما