دیداری که می‌توان به نوعی از آن به عنوان پرحرف و حدیث‌ترین بازی نیم‌فصل یاد کرد. قزوین، روز یکشنبه طعم و بویی کاملاً والیبالی به خود گرفته بود و ترافیک وسیع خیابان‌های منتهی به سالن شهید بابایی از ابتدای صبح از برگزاری یک بازی بزرگ حکایت داشت.
در کمتر از یک ساعت با به فروش رفتن بلیت مسابقه و بسته شدن در سالن، حدود 3 هزار تماشاگر مشتاق، پشت در‌های بسته چشم به روزنه‌ای برای ورود به سالن و تماشای این بازی از نزدیک داشتند.
حتی پخش تلویزیونی این بازی از شبکه استانی هم در منصرف کردن این تماشاگران مؤثر واقع نشد و در چند نوبت به همراه بازوبسته شدن در‌های سالن، بخشی از آنان موفق به ورود به سالن و برهم زدن تمرکز بازیکنان دو تیم در حین مسابقه شدند.
ترکیب قابل پیش‌بینی
ترکیب 2 تیم قابل پیش‌بینی بود. هیچ غافلگیری هم در فرستادن بازیکنان اصلی به میدان مشاهده نشد تا مربیان 2 تیم با همان ارنج پیش‌بینی شده چشم به نتیجه این پیکار بدوزند. امیرحسینی، محمد ترکاشوند، محمد منصوری، محمد موسوی، فرهاد ظریف، حمید جعفری و محمدکاظم برای پیکان و علیرضا بهبودی، پیمان اکبری، رحمان محمدی‌راد، سعید رضایی، سعید مصطفی‌وند، علی حسینی و مرتضی شیاری برای پردیس به میدان آمدند.
سرویس، حربه پیکان
در این بازی به جز عامل روحی و روانی در بُعد فنی، «سرویس» هدف اصلی دو تیم برای از کار انداختن هم بود. خصوصاً پردیس که سعی داشت از این فاکتور بیشترین بهره را برای ناکارآمد جلوه دادن امیر حسینی به‌کار گیرد اما این تیم پیکان بود که به لطف تمامی بازیکنانش خصوصاً ترکاشوند، موسوی و محمدکاظم امتیازات باارزشی از سرویس گرفت و توانست با وارد آوردن بیشترین فشار به بازیکنان دریافت‌کننده قدرتی حریف (پیمان اکبری و رحمان محمدی‌راد) از توان آنها در حمله بکاهد.
با توجه به نرسیدن توپ‌های اول بازیکنان پردیس، سرعتی‌زنان این تیم، سعید رضایی و سعید مصطفی‌وند هم اغلب قادر به عبور توپ از سد مردان سرعتی پیکان (محمد منصوری و محمد موسوی) نشدند. در چنین شرایطی برخلاف پیکان که منطقی بازی می‌کرد، میزبان به اتفاقات و حواشی و اشتباهات داوری امید داشت.
هرچند در چندین مورد گروه داوری در طول بازی به ضرر پردیس سوت زد اما این موضوع هیچ نقشی در شکست تیم میزبان نداشت. نکته‌ای که از دید مدیرعامل این تیم هم پنهان نماند و او به وجود مشکل در نوع نگاه سنتی مربیان تیمش به والیبال اشاره داشت.
استفاده نکردن از مارکوویچ بازیکن صربستانی از سوی کادرفنی پردیس در این بازی و اعتقاد نداشتن مؤذن به او پس از یک هفته تمرین، مشکل دیگری بود که تیم میزبان را در این بازی سخت آزار داد. نکته‌ای که شاید در هفته‌های آینده باعث ایجاد تغییراتی در این تیم شود. واقعیت آنکه تیم پردیس از نظر فنی و روحی با پیکان فاصله داشت.
کارخانه: فدراسیون،بازی را به تعویق انداخت
مصطفی کارخانه سرمربی پیکان با اظهار نارضایتی از جو سالن گفت: ما مزد تمرینات شبیه‌سازی با این بازی را گرفتیم. شیوه بازی تیم ما به گونه‌ای بود که هرگز اجازه ندادیم تا حریف بتواند در طول بازی از ما پیشی بگیرد. وی با ابراز رضایت از عملکرد شاگردانش پیرامون این سئوال که چرا حاضر به انجام این بازی در روز چهارشنبه گذشته نشدید، گفت: برخلاف آنچه که شایع شده است ما در همان روز چهارشنبه هم حاضر به بازی بودیم، البته چون قبلاً ما درخواست تعویق این بازی را به‌دلیل در اختیار نداشتن ملی‌پوشان‌مان داده بودیم، فدراسیون نپذیرفت. چراکه فدراسیون پیش‌تر تصمیم نهایی را در خصوص تعویق بازی اتخاذ کرده بود.
نارضایتی مؤذن از شاگردانش
علی مؤذن، سرگروه اسبق تیم ملی مغموم‌ترین فرد در پایان بازی بود. او گفت: اگرچه اعتقاد دارم در چند مورد داوران به ضرر تیم ما سوت زدند، اما بازیکنانم در انجام آنچه که از آنان خواسته بودم، موفق نبودند. مؤذن در مورد غیبت مارکوویچ یادآور شد: تا زمانی که این بازیکن خارجی چیزی بیشتر از شیاری و زادون در تمرینات نشان دهد، رأی به حضور او در ترکیب اصلی نمی‌دهم.
سرمربی پردیس در مورد پیکان گفت: آنان تیمی کامل و باتجربه‌اند. برای شکست آنان باید ضریب خطای فردی و تیمی را به حداقل رساند. وی افزود: ما همچنان با وجود این باخت چشم به نایب‌قهرمانی در اولین سال حضور در لیگ‌برتر داریم و قول می‌دهم که این عنوان را به مردم والیبال‌دوست قزوین هدیه کنیم.
