لاریجانی: آنها بین کشورها هراس می‌آفرینند تا سلاح بفروشند

به گزارش ایسنا متن کامل سخنرانی علی لاریجانی در دهمین مجمع عمومی مجمع مجالس آسیایی به شرح زیر است:

« بسم الله الرحمن الرحیم

آقای رییس، حضار گرامی

سلام علیکم

در آغاز مایلم مراتب خرسندی خود را از شرکت در این نشست مهم ابراز نموده و از جناب آقای اسماعیل قهرمان، رئیس محترم مجلس ملی کبیر ترکیه و همکاران ایشان به خاطر فراهم نمودن تمهیدات عالی برای برگزاری مجمع عمومی دهم APA قدردانی نمایم. همچنین لازم می دانم از دولت و ملت بزرگ ترکیه به خاطر استقبال و میزبانی شایسته سپاسگزاری کنم.

انتخاب هوشمندانه شعار کنفرانس «تقویت صلح و توسعه در آسیا»، بیانگر نیاز مبرم کشورهای آسیایی و بلکه همه کشورهای جهان به دو عنصر اساسی همزیستی و رفاه بشری یعنی صلح و توسعه که لازم و ملزوم یکدیگرند می‌باشد.

قاره پهناور آسیا که به دلیل برخورداری از ویژگی‌های ممتاز ژئوپلتیک و ژئواکونومیک و بهره مندی از اشتراکات فرهنگی و میراث کهن تاریخی، ظرفیت‌های ویژه‌ای را جهت تقویت همکاری‌های منطقه‌ای در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی دارا می‌باشد، در عین حال با چالش‌ها و مشکلات عدیده‌ای مواجه است که امنیت و ثبات منطقه‌ای و بین‌المللی را تحت تاثیر قرار داده است.

حضار محترم، همکاران گرامی

این نشست در شرایطی برگزار می‌شود که پدیده شوم تروریسم و افراط گرایی خشونت آمیز در بسیاری از نقاط جهان به ویژه در مناطق مهمی از آسیا، سایه گسترانده و متاسفانه به یک تهدید ویرانگر جهانی تبدیل شده و صلح و امنیت جهانی را به مخاطره انداخته است. کشته و زخمی شدن هزاران انسان بیگناه و آوارگی میلیون‌ها نفر دیگر در کشورهایی مانند سوریه، لیبی، عراق، افغانستان و یمن و همچنین نابودی زیرساخت‌های حیاتی این کشورها از جمله پیامدهای این پدیده دهشتناک است.

گرچه تروریسم هم به توسعه آسیا و هم به حیثیت آسیا لطمه زد، اما امروز شاهدیم که با تدبیر برخی کشورهای پیشرو، داعش که یک جریان پلید و تروریستی بود با شکست فراگیر مواجه و در عراق و سوریه نابود شد. این پیروزی در حالی صورت گرفت که آمریکا و برخی کشورها در سالهای گذشته چه در تشکیل این گروه و چه در پشتیبانی آن از چیزی فروگذار نکردند.

نمایندگان محترم پارلمان‌های آسیا؛

امروز، روز بزرگی است برای همه ما، برای همه آزادیخواهان، باید به ملت و دولت عزیز عراق و سوریه تبریک گفت که در این میدان مبارزه با تروریسم علیرغم شهداء و خسارات زیاد توفیق یافتند. باید به حزب‌الله به عنوان جریان اصیل مقاومت در مقابل تروریست‌ها تبریک گفت و از زحمات آنان تشکر کرد.

اکنون سوال این است: چرا آمریکا این قدر مزاحمت برای کشورهای منطقه ایجاد می‌کند؟ چه نفعی برای ایالات متحده دارد؟ آیا در این زراعت چیزی جز نفرت ملت‌های منطقه درو می‌کند؟

آمریکا در تشکیل جریان‌های تروریستی افغانستان اقدام کرد و بعدها خود گرفتار آن شد. در عراق، جنگ افروزی به راه انداخت و داعش را به وجود آورد اما با شکست مواجه شد. این نمونه‌ها و بسیاری دیگر؛ یک نتیجه مهم برای ما دارد و آن این است که ملت‌های منطقه قدرت لازم برای خنثی کردن شگردهای شیطانی آمریکا را به دست آورده‌اند و از هوشیاری سیاسی کاملی برخوردارند و این یک نقطه قوت مهم برای همه ماست. اما در مسیر آینده از ظرفیت‌های یکدیگر می توانیم به خوبی استفاده نمائیم.

مایه بسی خرسندی است که همزمان با این اجتماع پارلمانی، شاهد تحولات دیپلماتیک سودمندی برای کمک به حل سیاسی بحران سوریه در شهر سوچی روسیه خواهیم بود. امیدواریم با پایان جنگ خانمان سوز تروریستی هفت ساله در سوریه، شاهد تحقق صلح و امنیت در این کشور و سراسر منطقه باشیم. همچنین پیروزی دولت و مردم عراق و لبنان علیه تروریسم تکفیری گام مهمی در کمک به تضمین برقراری صلح و آرامش در منطقه ژئوپلتیک و ژئو استراتژیک غرب آسیا می دانیم.

همکاران محترم؛

انتظار می‌رود APA بعنوان نماینده ملتهای آسیا با اتخاذ رویکردی عملی در قبال این بحران، در راستای کاهش آلام مردم ستمدیده و آواره روهینگیا اقدام نماید.

واقعیت این است که ساختارهای سیاسی حکومت‌ها در آسیا از یک سنخ نیست و نظام‌های تصمیم گیری متفاوتی دارند. حتی پارلمانها هم از نظر اتکاء به رأی مردم از جایگاه‌های مختلفی برخوردارند و دولتها به امید منافع و یا فشارهای قدرتهای بزرگ، به همبستگی‌های درونی آسیا کمتر اهتمام دارند و همین امر باعث گردیده در ایجاد صلح و ثبات امنیتی در منطقه رخنه‌هایی وجود داشته باشد که دیگران هر ازچندگاهی از آن بهره می‌جویند و ماجرایی خلق می‌کنند و مجامع آسیایی هم از توانمندی لازم در حل و فصل به موقع بحرانها کمتر برخوردارند. در نتیجه بحران تروریستی بخش مهمی از آسیا را در برگرفت. گرچه مقتدرانه جریان تروریستی سرکوب شد، اما سهم مجامع آسیایی در این مهم اندک و به دور از انتظار بود. به عنوان مثال؛ در میانمار حادثه‌ای بسیار دردناک ایجاد می‌شود و ملاحظه می کنید تحرکات برای حل و فصل این حوادث ناچیز است.

چالش دیگری که به عنوان یکی از موانع اصلی و مزمن استقرار صلح و ثبات در آسیا مطرح است مسئله فلسطین می باشد. حقوق اولیه فلسطینیان به طور فاجعه‌باری نقض می شود و آنها از بازگشت به خانه، محل تولد و دسترسی به سرزمین مادری محروم اند. جنایت‌هایی که علیه مردم مظلوم فلسطین اعمال می‌شود، خشونت نهادینه‌ای را به نمایش می گذارد که برای توصیف آن «آپارتاید» واژه و مفهوم کم وزنی به نظر می‌آید.

عمیقاً معتقدم که این اتحادیه در چند زمینه می‌تواند پیشگام دولت‌ها باشد:

1- ایجاد فضای گفتگو بین پارلمان‌ها جهت استقرار صلح و امنیت پایدار در منطقه با کمک دولتهای منطقه.
تجربه چند دهه باید این موضوع را روشن کرده باشد که قدرت‌های بزرگ نه اهداف سیاسی شان و نه اهداف اقتصادی شان در گرو ایجاد صلح در منطقه نیست.

چند دهه مردم مظلوم فلسطین تاوان شیطنت کشورهای بزرگ را می‌دهند که رژیم صهیونیستی این غده سرطانی را در منطقه تعبیه کرده‌اند.

آیا قدرت‌های بزرگ قصدشان از این کار ایجاد صلح و امنیت در منطقه بود یا قصدشان ایجاد یک کانون ماجراجویی در منطقه است، مع‌الاسف برخی طرف‌ها به جای همگرایی و هم افزایی در بین خود، باز هم به این قدرت‌ها تکیه می کنند و نمونه‌های جدید آن تشکیل گروه‌های تروریستی در منطقه است که اکثر کشورهای منطقه را دچار بهم ریختگی کرده است. یا ایجاد هراس تصنعی در بین کشورهای منطقه نسبت به یکدیگر، بازار فروش سلاح خود را رونق بخشند.

2- تلاش در جهت توسعه روابط اقتصادی بین کشورهای عضو، در این جهت پیشرفتهای خوبی حاصل شده است، امروز حجم روابط تجاری ایران با کشور برادر و دوست ترکیه بالغ بر 12 میلیارد دلار است و با چین بالغ بر 20 میلیارد دلار و با سایر کشورها با نسبت های مختلف. این امر نشان می دهد اتحادیه روی مناسبات اقتصادی و تکنولوژیک می‌تواند اهتمام جدی داشته باشد.

3- همکاری‌های فرهنگی و توریستی بین کشورهای منطقه از دیگر زمینه‌هایی است که اتحادیه می تواند نقش آفرین باشد. سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر اولویت در ایجاد فضای صلح و امنیت پایدار در منطقه با اتکاء بر اراده خود کشورهای منطقه می باشد و در این راه آماده همراهی با اتحادیه در بسترسازی مناسب گفتگوهای سازنده می باشد.

همکاران عزیز؛

در پایان ضمن تاکید بر اهمیت ایجاد و تقویت نهادهای پارلمانی منطقه‌ای، معتقدم که نهادهایی مانند APA با نزدیک به دو دهه تجربه از زمان سلف خود «AAPP» می‌تواند نقطه اتکای مناسبی برای فعالیت های پارلمانی در آسیا و هماهنگی میان پارلمان های قاره باشد. بدون تردید، تقویت APA با 42 مجلس عضو و 14 مجلس ناظر و بهره گیری از تجارب ارزشمند آن به موفقیت تلاش‌های جدید برای همکاری مجالس، کمک شایانی خواهد نمود.

توفیق این اتحادیه در گرو اهتمام همه اعضاء در پیشبرد راهبردهای آن است به میزانی که در موضوعات اساسی؛ میدان نقش آفرینی فعال به اتحادیه داده شود، ثمرات آن نصیب همه اعضاء خواهد شد و من امیدوارم با تدابیر این اجلاس میدان عمل اتحادیه بیش از گذشته بسط یابد تا همگرایی های منطقه ای در بعد سیاسی، امنیتی و اقتصادی افزایش پیدا کند.

موفق باشید.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته»