تیم مناطق نفت‌خیز جنوب در 2 رده سنی جوانان و بزرگسالان و تیم‌ملی حفاری نیز در رده سنی جوانان به این دوره اعزام شده‌اند. طبق برنامه جابر بهروزی، وزنه‌بردار دسته 56 کیلوگرم تیم مناطق نفت‌خیز جنوب اولین وزنه‌برداری است که امروز از کشورمان به روی تخته می‌رود تا با حریفان آسیایی خود به رقابت بپردازد.
پیش‌بینی می‌شود با توجه به سطح رقابت‌ها و سوابق گذشته وزنه‌برداران ایرانی، این بار هم تیم مناطق نفت‌خیز جنوب جدی‌ترین مدعی برای کسب مقام قهرمانی است و می‌تواند همچون مسابقات سال گذشته در تاشکند بار دیگر قهرمانی خود را تکرار کند.
در میان وزنه‌بردارانی که به سوریه رفته‌اند، حضور حسین رضازاده و قرارگرفتن وی در ترکیب تیم مناطق نفت‌خیز جنوب قابل توجه است. قوی‌ترین مرد جهان در شرایطی به این کشور رفته که حضور وی در جام باشگاه‌های آسیا در پرده‌ای از ابهام قرار دارد. در وزن آخر رشید شریفی هم حضور دارد که اگر رضازاده از حضور در این مسابقات انصراف دهد، شریفی به جای او روی تخته می‌رود.
رضازاده که سال گذشته در رقابت‌های لیگ وزنه‌برداری کشور به میدان رفت، نتایجی به دست آورد که با رکوردهای شخصی‌اش فاصله زیادی داشت. او مدت زمان زیادی نیست که تمریناتش را آغاز کرده و آنها که نزدیکی بیشتری با این قهرمان بزرگ دارند شرایط حال حاضر او را مطلوب توصیف نمی‌کنند.
اما ظاهراً وی به دلیل تعهداتی که به باشگاهش دارد مجبور به شرکت در مسابقات سوریه شده است. رضازاده در 2 سال گذشته تنها در دو صحنه بین‌المللی حضور یافته که در هردوی آنها بدون آنکه به رکوردهای افسانه‌ای خود نزدیک شود، به مقام قهرمانی رسیده است. مسابقات 2006 دومنیکن و بازی‌های آسیایی دوحه در قطر، رویدادهایی بودند که وی خود را بالاتر از دیگر همتایان جهانی‌اش نشان داد.
او تمامی این افتخارات را در کنار ایوانف بلغاری و شرایطی که این مربی برایش فراهم کرده بود، به دست آورده است. رضازاده اما مدتی است که با اخراج ایوانف از ایران دیگر نتوانسته به شرایط آرمانی گذشته بازگردد. قوی‌ترین مرد جهان حتی در مسابقات 2007 تایلند هم غیبت کرد و در حال حاضر هم هیچ نشانی از یک رضازاده بی‌رقیب در این چهره افسانه‌ای دیده نمی‌شود.
او در یکی از بهترین شرایط آرمانی خود در بازی‌های المپیک 2004 آتن صاحب مدالی با ارزش در این میدان شد، اما از آن زمان تا به امروز متأسفانه حاشیه‌های به وجود آمده در کنار این قهرمان بزرگ اجازه نداد تا او بتواند شرایط خوب گذشته‌اش را حفظ کرده و همچنان یکی از بهترین‌های جهان در سنگین‌وزن باقی بماند. برخلاف گفته‌ها و شنیده‌های موجود، ناهماهنگی بین رضازاده و مربیان چینی حاضر در اردوی تیم‌ملی کاملاً محسوس است که اگر غیر از این بود آنها هرگز اجازه شرکت در جام باشگاه‌های آسیا را برای او صادر نمی‌کردند. رضازاده زمان ایوانف برای هر فصل تمرینی خود برنامه داشت.
ایوانف هیچ‌گاه خود را از این قهرمان جدا نمی‌کرد. او حتی در بسیاری از مسائل شخصی رضازاده با این قهرمان بزرگ همفکری می‌کرد و در تمرینات با کار کارشناسی شده، وزنه‌ها را برایش انتخاب می‌کرد اما امروز این‌گونه نیست به این دلیل که رضازاده و مربیان چینی در قد و قواره هم نیستند.
رضازاده خود به تنهایی تصمیم‌گیرنده است. هیچ کنترل وزنی وجود ندارد و او هم که باید تمام و کمال در اختیار تیم‌ملی و برنامه‌های آن باشد، تصمیم به شرکت در مسابقاتی می‌گیرد که هیچ نتیجه‌ای برایش در برندارد.
البته این شاید از صداقت رضازاده باشد که نمی‌تواند به تیمی که در آن عضویت دارد پاسخ منفی بدهد، اما باید اطمینان داشت چنین صداقتی نه به نفع خود رضازاده و نه به نفع وزنه‌برداری ایران است. به نظر می‌رسد آنچه رضازاده را با چالش مواجه کرده است، انتظارات اهالی ورزش از وی برای کسب سومین مدال طلای وزنه‌برداری المپیک است که همین مسئله باعث فشار روانی زیادی روی وی شده است.
