پدر ایشان جناب حاج میرزا یوسف از مریدان و ارادتمندان حضرت امام حسین(ع) بودند و همیشه به کربلا سفر می‌کردند. بعد از فوت پدرشان، مادرشان ایشان را تحت سرپرستی گرفتند. شیخ مجتهدی از همان دوران نوجوانی روح بلند و نا آرامی داشته‌اند.
او سال‌های زیادی را در قم زندگی کرد، ولی بعد از آن به مشهد رفت و در جوار بارگاه حضرت رضا(ع) زندگی می‌کرد. ایشان هنگام عزیمت به شخصی از دوستانش گفت: «من هیچ چیز از خود ندارم و خدا می‌داند این پیراهن تنم هم عاریه است و همه چیزم را بخشیده‌ام.»
او بارها تمام زندگیش را یک جا بخشید. آقای مجتهدی پس از حدود 4 سال اقامت در جوار حضرت امام رضا(ع) در تاریخ 6 ماه مبارک رمضان 1416 ه.ق مطابق با 6/11/1374 هنگام ظهر روز جمعه دارفانی را وداع گفت و در جوار مرقد حضرت امام رضا(ع) به خاک سپرده شد.
در زندگی شیخ مجتهدی می‌توان به ویژگی‌های خاص روش ایشان اشاره کرد:
1- دوره اول از آغاز نوجوانی است تا زمانی که راه صحیح را به او نشان می‌دهند. در این دوره به منظور دستیابی به علم کیمیا به کسب علوم غریبه و... مشغول، و هدف او از به دست آوردن این علم نجات بیچارگان و مستمندان از فقر بود.
2 - کیمیای محبت اهل بیت دومین دوره از حیات او را با عزیمت به نجف اشرف رقم زد. بخشش یک باره تمام ارث پدری، شاگردی نزد پیرمرد پاره دوز، هشت سال اعتکاف در مسجد سهله و... او را برای مقصدی عظیم آماده می‌کرد.
3 - او طالب دیدار جمال حضرت علی(ع) بود. او از هر چه داشت چشم پوشید و جز عشق و ولای حضرت علی هیچ دستاویزی نداشت.
