اینها تنها نمونههایی از گوشه و کنایههایی است که شیوه رانندگی زنان و زنان راننده را هدف میگیرد؛ زنان پشت رل، زنان تاکسیران و زنانی که به تعبیری خواستهاند پا توی کفش مردها کنند.
زنان اولین تاکسیرانان پایتخت
55 سال پیش، یعنی روزهایی که تهران، سال 28 – 1327 را سپری میکرد، اولین تاکسیهای تهران به همت یک زن در خیابانهای محدود پایتخت به حرکت درآمد.
«فخرالدوله» برای راهاندازی سامانه تاکسیرانی شهر، از ماشینهای هیلمن استفاده کرد. کرایه در نظر گرفته شده از مبدأ به مقصد5 ریال بود.
تاکسیهای هیلمن جایگزین درشکه شد تا تهراننشینان لذت سرعت را برای رسیدن به مقصد تجربه کنند. تلاش فخرالدوله تحرک چندانی در زنان آن روز ایجاد نکرد. آن روزها، زنان هنوز راننده نبودند و رانندگی را نیاموخته بودند و این تحول، نیازمند گذر زمان و کسب تجربه بود.
حالا زنان فرمان به دست نه تنها این حرفه را آموختهاند بلکه در حرفههایی که قبلاً صرفاً مردانه بود نیز مشغول شدهاند.
مردانی که نانشان آجر میشود!
رانندگی زنان، دیگر از حالت تفریح و پرستیژ خانوادگی درآمده است. شما حتماً زنان مسافرکش را دیدهاید و یا درباره آنها شنیدهاید، زنانی که توانستهاند با بهرهگیری از این توانایی مثل مردان، حرفه رانندگی را برای تامین نیازهای معیشتی خود انتخاب کنند.
اکنون رانندگی و مسافرکشی زنان، عادتیتر از پیش شده است و کمتر کسی است که از این امر تعجب کند. جسارت پیدا کردن زنان در رانندگی، آنان را از پشت رل اتومبیلهای شخصی، به رانندگی تاکسی، اتوبوسهای شخصی و جادهای و حتی کامیون رسانده است. اما به واقع حضور زنان در این حرفه نان آقایان را آجر میکند یا فرصتی است تا آنها از این طریق منبع درآمدی برای خود کسب کنند.
مردان رانندهترند یا زنان
یکی از مشکلاتی که در خصوص رانندگی زنان وجود دارد جدی نگرفتن آنها از سوی مردان و حتی مسافران است، چرا که در ذهنیت عموم، زنان چندان توانایی در رانندگی ندارند اما آیا به واقع این چنین است؟
مردان دوران بیشتری از زندگی خود را پشت فرمان گذراندهاند، از همان بچگی روی پای پدر و در دوران نوجوانی با دوچرخه ترس و دلهره راندن را به دور میریزند. آنها شاید در رانندگی مهارت داشته باشند اما تمام رانندگی در مهارت نیست؛ مشکل اصلی در ایجاد ترافیک و تصادفات روزمره، رعایت نکردن قانون و قوانین رانندگی است.
به گفته محققان، زنان در فراگیری قوانین رانندگی موفقترند و بیشتر در حین رانندگی، آن را اعمال میکنند، به همین دلیل است که اکثر تصادفات و حشتناک را مردان رقم میزنند. زنان در رانندگی کمتر ریسک میکنند و از خودنمایی پرهیز میکنند.اما آقایان به دلیل اینکه معتقدند خانمها در رانندگی وقتکشی میکنند، آن هم تنها به احترام رعایت قانون تمام حرصشان را روی بوق میریزند و خانم بیچاره که از بابت این همه توجه هول شده است، از روی ارادت ماشین را خاموش میکند تا به پاس این توجهات، ماشینش دیگر دود نکند.
با تمام این اوصاف شاید اگر مسئولان با یک ایده جدید و برنامهریزی صحیح میتوانستند زنان راننده که دارای احتیاط، خونسردی، آرامش، آشنا به قاعده هستند را در یک راستا هدایت و از این پتانسیل استفاده بهینه کنند، جو عمومی رانندگان وسایل نقلیه به نفع آرامش بیشتر تغییر میکرد.
امیدواریم طرحی برای تاکسیرانان زن راهاندازی شود. تا آن روز همچنان رانندگی به نفع مردان خواهد بود.