به گزارش همشهري آنلاين به نقل از گاردين، در دوره‌اي كه مراسم اهداي پوليتزر تحت تاثير شيرين‌كاري‌هاي دونالد ترامپ در كاخ سفيد و رسوايي‌هاي جنسي هاروي واينستين در هاليوود بود، كندريك لامار به ستاره بخش موسيقي تبديل شد. او براي آلبوم «لعنت» جايزه‌اي را به دست آورد كه از سال 1943 تا همين سال گذشته هرگز به موسيقي پاپ نرسيده و هميشه سهم چهره‌هاي موسيقي كلاسيك و جاز بود.
جايزه بخش موسيقي آخرين جايزه‌اي بود كه شامگاه دوشنبه در مراسم پوليتزر در دانشگاه كلمبيا در نيويورك‌سيتي اهدا شد. براي خواندن نام برنده، دانا كندي روي صحنه آمد؛ مدير اجرايي پوليتزر و نخستين زن و چهره رنگين‌پوست كه جايزه را اهدا كرد. كندي هنگام گفتن نام لامار لبخندي به نشانه رضايت روي لب داشت. با انتشار خبر اهداي جايزه پوليتزر موسيقي به يك رپر، بسياري از كارشناسان از دلايل اين اقدام گذشتند و اين پرسش را مطرح كردند كه «چرا اينقدر دير؟»
تقريبا 60 سال از پيدايش موسيقي پاپ در آمريكا و دنيا مي‌گذرد و در تمام اين سال‌ها جوايز معتبر و رسمي همواره سعي براي ناديده گرفتن ارزش‌هاي هنري و اجتماعي آن به ويژه براي رنگين‌پوستان داشته‌اند. نكته اينجاست كه تا 1996 و برنده شدن جورج واكر، هرگز جايزه پوليتزر به يك چهره آفريقايي/آمريكايي اهدا نشده بود. در 2004 هم مديران پوليتزر تغييري كوچك در قوانين خود دادند تا موسيقي‌هاي غير از كلاسيك اروپايي هم بتوانند در آن رقابت كنند.
چهار سال پس از شورش‌هاي فرگوسن كه نتيجه قتل دلخراش مايكل براون سياهپوست به دست يك پليس سفيدپوست بود، اهداي جايزه پوليتزر به يك خواننده رپ رنگين‌پوست معنايي ديگرگون دارد. لامار اين روزها دوران اوج خود را مي‌گذراند و به نماد خشم مقدس و موسيقي سياسي سياهان تبديل شده است. دوستداران و كارشناسان موسيقي آنچه اين روزها در دنياي رنگين‌پوستان شنيده مي‌شود را به دوران طلايي موسيقي سول در دهه 1970 تشبيه مي‌كنند.
نظر شما