او غرق نشده‌ است

ریحانه قاسم‌رشیدی: «سوزی! مدرسه‌ی راهنمایی مزخرفه، خودتم این رو می‌دونی. درسته؟» من سرم را پایین انداختم.

«واقعاً می‌گم سوزی، وقتی کلاس هفتم بودم، تنها چیزی که می‌خواستم این بود که از اون‌جا بزنم به چاک. نه این‌که فکر کنی منم یکی از دوستام رو...» به این‌جا که رسید، مکثی کرد و سرش را تکان داد و گفت: «فقط می‌خوام بهت بگم این هم می‌گذره.»

وقتی دید من جوابی ندادم، ادامه داد: «بهت قول می‌دم سوزی.»

احساس می‌کردم چیزی در گلویم گیر کرده.

این صفحه را شانسی باز کرده بودم و با حیرت داشتم جمله‌ها را می‌خواندم. وای كه چه‌قدر عجیب بود! انگار یك نفر داشت از تهِ تهِ قلبم خبر می‌داد و چیزهایی می‌گفت که من هم سخت به شنیدنشان احتیاج داشتم، ولی به اندازه‌ی سوزی خوش‌شانس نبودم که یك بزرگ‌سال اين‌ها را بهم بگويد.

کسی سرفه‌ی کوتاهی کرد. از دنیای کتاب خارج شدم. مامان بود. از فاصله‌ی چند متری، کنار قفسه‌ی کتاب‌های مورد علاقه‌اش داشت علامت می‌داد که زود‌تر تصمیم بگیرم. واقعاً هم انتخاب بین این‌همه رمان نوجوان کار خیلی سختی بود ولی من مطمئن بودم از این کتاب با جلد عجیب و ردیف مدال‌هایی که گرفته، خوشم مي‌آيد.

تا در صف صندوق نوبتمان برسد، چند خط دیگر هم خواندم. عجب! قهرمان داستان با ساکت‌ماندن خودش را نامرئی کرده. چی بهتر از این؟

شنبه امتحان زبان دارم. ولی نمی‌توانم کتاب را کنار بگذارم. می‌خواهم بدانم ماجرا چیست. چرا سوزی سوانسون این‌قدر غمگین و عجیب و غریب است؟ مگر می‌شود یك نفر تعداد نیش‌های عروس‌های دریایی یا تعداد اتم‌هایی از شکسپیر توی بدن هم‌کلاسی‌هايش را بداند، اما اين‌قدر تنها باشد و احساس بیچارگی کند که دست از حرف‌زدن بردارد؟

برای دانستن‌اش بی‌صبرم، ولی بايد زبانم را بخوانم. این‌جوری تمام آخر هفته وقت دارم با خیال راحت روی تختم ولو بشوم و داستان بخوانم.

«شاید عروس دریایی» ماجرای دختري کلاس هفتمی است که در تعطیلات تابستانی خبر مرگ دوست صمیمی‌اش را مي‌شنود و توضیحات ناقص و غیرمنطقی مادرش درباره‌ي علت مرگ فرنی باعث می‌شود دنبال دلیل واقعی حادثه بگردد.

چرا بزرگ‌ترها فکر می‌کنند بعضی چیزها بی‌دلیل اتفاق می‌افتد؟ حتی نوجوان‌ها هم می‌دانند كسي كه قهرمان شنا است و سالم است، نباید غرق بشود، مگر این‌که علت خاص و بسیار مهمی در ميان باشد.

به‌نظر می‌رسد کل کتاب، ماجرای تلاش سوزی برای پیدا‌کردن جواب است. اما در اصل داستان، تنهایی، احساس درک‌نشدن از طرف خانواده و پذیرفته‌نشدن در جمع را روايت مي‌كند که کنار هم پازل قشنگي ساخته‌اند.

سوزی مثل همه‌ی ما دچار خطاهایی شده و در تلاطم عجیب و غریب احساسات و افکار در سخت‌ترین دوران عمر، يعني نوجوانی، مطمئن است که دیگر لیاقت خوشحالی را ندارد و ممکن نیست بتواند شادی و آرامش را با تمام وجود لمس کند. در چنين وضعي طبیعی‌ است که کم بیاورد و کلافه شود.

داستان قهرمان «شاید عروس دریایی»برای ما قصه‌ی آشنایی است؛ چه آن‌هایی که الآن در دوره‌ی نوجوانی به سر می‌برند و چه بزرگ‌ترهایی که زمانی با این چالش‌ها مواجه بوده‌اند و به اندازه‌ی نسل ما شانس نداشتند که بتوانند با کتاب‌های خوب روز دنیا در تجربه‌های هم‌سالانشان شریک شوند.

کلاس هفتم هم یك روز به پایان می‌رسد اما این‌که ما چه چيزي یاد گرفته‌ایم و چه جوری توانسته‌ایم با خودمان و دنیا کنار بیاییم، اهمیت دارد.

شايد با خواندن چنين كتاب‌هايي بتوانيم مثل سوزی پخته‌تر و شاد‌تر زندگي كنيم و یاد بگیریم چه‌طور مسائل اطرافمان را حل کنیم.