خیز دمکرات‌ها برای تغییر در کنگره آمریکا

به گزارش ایرنا، انتخابات برای 470 کرسی در کنگره آمریکا (35 کرسی مجلس سنا و 435 کرسی مجلس نمایندگان) در 6 نوامبر سال 2018 (15 آبان 97)برگزار می شود.

در زمان حاضر جمهوریخواهان 54 کرسی در سنا و 233 کرسی در مجلس نمایندگان را در اختیار دارند و دمکرات ها نیز در سنا 44 کرسی و در مجلس نمایندگان 193 کرسی را از آن خود کرده اند، دو نفر در سنا را نمایندگان مستقل تشکیل می دهند.

به نظر می رسد که دمکرات ها تلاش خواهند کرد تا اکثریت کرسی ها را در مجلس سنا به دست آورند و مانع از تک روی های ترامپ شوند به ویژه از زمانی که او با بازگرداندن دولت آمریکا به دوران جرج دبیلو بوش (دوران یک جانبه گرایی) موجب اختلاف عمیق بین واشنگتن با متحدان آن در اتحادیه اروپا شده است.

شماری از مقام های دولت اوباما در مخالفت با سیاست های دونالد ترامپ، نامزد احراز پست ها و مقام های مختلف می شوند.

نشریه هیل اعلام کرد دستکم 64 کارمند دولت اوباما در سال جاری برای دستیابی به موقعیت های فدرال، ایالتی یا محلی نامزد می شوند. 28 مقام دولت اوباما قصد دارند برای دستیابی به کرسی های مجلس نمایندگان آمریکا اعلام نامزدی کنند.

«تام مالینووسکی» دستیار سابق وزارت امور خارجه آمریکا در امور دمکراسی، حقوق بشر و کارگری که قصد دارد برای مجلس نمایندگان از ایالت نیوجرسی نامزد شود، جمهوریخواهان را به دلیل مشارکت در اجرای برنامه های ترامپ مورد انتقاد قرار داد.

مالینووسکی گفت: از ورود مسلمانان به کشور جلوگیری شده است، مهاجران هدف حمله قرار گرفتند، معاهدات و تفاهم نامه های بین المللی لغو شد و طبق وعده های ترامپ، از سرمایه گذاری در زیرساخت ها جلوگیری به عمل آمد.

«دب هالند» عضو سابق ستاد انتخاباتی اوباما که برای احراز کرسی کنگره از ایالت نیومکزیکو نامزد می شود، در صورت موفقیت نخستین نماینده زن بومی آمریکا در کنگره خواهد بود.

انتخابات این دوره قوه مقننه آمریکا از آن جهت اهمیت دارد که با توجه به تکیه زدن شخصی همچون دونالد ترامپ بر مسند ریاست جمهوری و مسایل فراوان حاشیه ای وی همچون دخالت روسیه در انتخابات 2016، رسوایی جنسی، قراردادهای تجاری شخصی با شرکت مخابراتی چینی، خروج از قراردادهای بین المللی و اختلاف با متحدان تاریخی می تواند جایگاه حزب جمهوریخواهان را متزلزل کرده و دمکرات ها با وجود سختی های فراوان، اکثریت را از آن خود کنند.

این انتخابات محکی بر قابلیت ترامپ در حفظ پایگاه حزب حامی خود در هر سه سکوی قدرت تشکیلات سیاسی این کشور خواهد بود و هر گونه تغییری در موازنه قدرت میان دمکرات ها و جمهوریخواهان در این رقابت ها می تواند تاثیرمحسوسی بردستاورد های سیاسی او داشته باشد.

ترامپ با گذشت حدود یکسال و نیم از دوران ریاست جمهوری خود عملا نه تنها موفق به جذب دمکرات ها( به استثنای توافق جنجال برانگیزش با رهبران حزب دمکرات بر سر لایحه بودجه) به همکاری های فراجناحی نشد بلکه بسیاری از قانونگذاران حزب حامی خود را نیز نسبت به خود نومید کرد و موجب فاصله گرفتن آن ها از کاخ سفید شد.

در واقع هرز روی های برخاسته از خود شیفتگی بی حد و حصر ترامپ و بی تجربگی او در تعامل سیاسی، تشکیلات حزب جمهوریخواه این کشور را به بازنگری مواضع خود در مقابل رئیس جمهوری واداشته که خود آن ها به کاخ سفید فرستاده اند.

همین هرز روی ها که به تدریج باعث کاهش بی سابقه محبوبیت ترامپ حتی در میان طرفداران او شده، طبعا لطمات سنگینی بر اعتبار و حیثیت حزب جمهوریخواه هم وارد می آورد و می تواند جایگاه آن ها را در انتخابات میاندوره ای این کشور به مخاطره اندازد.

از این رو، در فاصله یکسال و نیم گذشته در کنار قانونگذاران ایالتی و فدرال این کشور که تصمیم به تغییر گرایش های حزبی خود گرفته و برخی از آن ها نظیر بت فوکوموتو نماینده مجلس ایالتی هاوایی حتی درخواست عضویت در حزب دمکرات این کشور را داده اند، برخی از نمایندگان و سناتور های این حزب با توجیهاتی نظیر ضرورت های خانوادگی و نظائر آن ها، اعلام کرده اند که در انتخابات امسال شرکت نخواهند کرد.

طبق بر آوردهای موسسه راسموسن، در نخستین انتخابات میاندوره ای در زمان هر رئیس جمهوری به طور سنتی شانس آن دسته از قانونگذاران حزب مخالف که خود را دوباره نامزد انتخابات می کنند، بیشتر از نامزدان حزب ریاست جمهوری بوده است و گاه این شانس حتی به 95 در صد هم می رسد اما حزب دمکرات به 28 کرسی برای پیروزی و رسیدن به اکثریت نیاز دارد در حالی که جمهوریخواهان تنها به 8 کرسی محتاجند تا تفوق آنها را در انتخابات 2018 هم حفظ کند و این، خطر را برای آنها کم کرده است.

این آمار ها نشان می دهند که حزب دمکرات در انتخابات مجلس سنا در سال 2018 آسیب پذیرتر از حزب جمهوری خواه است به خصوص از این جهت که در 10 ایالت مونتانا، داکوتای شمالی، میسوری، ویسکانسین، فلوریدا، ویرجینیای غربی، اوهایو، ایندیانا، میشیگان و پنسیلوانیا با این که دارای نماینده دمکرات هستند، دونالد ترامپ در سال 2016 برنده شد اما هیلاری کلینتون در سال 2016، تنها در ایالت نوادا که با جمهوریخواهان بود، به پیروزی رسید.

13 ایالت نیومکزیکو، داکوتای شمالی، میسوری، ویسکانسین، فلوریدا، اوهایو، ایندیانا، میشیگان، مریلند، ویرجینیای غربی، ماساچوست، ورمونت و مین نیز با نماینده دمکرات و فرماندار جمهوری خواه هستند اما هیچ ایالتی با نماینده جمهوریخواه نیست که فرماندار دمکرات داشته باشد.

راسموسن به دلیل همین تغییرات در نقشه گرایش های حزبی در ایالت های آمریکا نوشته است که شانس دمکرات های مدعی حفظ صندلی های سنا بر خلاف روال همیشگی تنزل کرده و به 75 در صد خواهد رسید یعنی این که برخی از دمکرات های آمریکایی حتی ممکن است صندلی های خود را به رقبای جمهوریخواه خود ببازند.

جمهوریخواهان دراین میان فقط به حفظ 8 صندلی برای حفظ اکثریت خود نیاز خواهند داشت که دو صندلی از این 8 صندلی با انتصاب جف سشنز به وزارت دادگستری آمریکا از سوی ترامپ و کناره گیری باب کورکر از سمت خود بدون مدعی مانده است و رقابت بر سر آن ها می تواند به نفع دمکرات ها تمام شود.

بر اساس اعلام سایت بالوت پدیا تا 28 ماه مه سال 2018، تعداد 1205 دمکرات، 976 جمهوریخواه و 334 نفر حزب دیگر ثبت نام کرده اند.

در این انتخابات اگر یک نامزد، بیش از 50 درصد رای را دریافت کند به طور کامل برنده خواهد شد در غیر این صورت، دو نامزد برتر در 8 دسامبر به انتخابات عمومی می روند.

اگرچه در برخی ایالت ها که انتخابات مقدماتی را برگزار کرده اند، نامزدهای دمکرات پیشتاز هستند اما به نظر نمی رسد دمکرات ها برخلاف شکاف و دودستگی موجود در میان جمهوریخواهان، شانس زیادی برای دستیابی به اکثریت در مجلس این کشور را داشته باشند.

از سوی دیگر با نگاهی به جو حاکم در درون حزب جمهوریخواه و روابط نه چندان صلح آمیز آن با رئیس جمهوری آمریکا این طور به نظر می رسد که جمهوریخواهان در این انتخابات از اقبال چندان درخشانی برخوردار نخواهند بود و حتی اگر نمایندگان این حزب در مجلس به اکثریت خود ادامه بدهند، ترامپ در گذراندن لوایح مورد حمایت خود راهی سنگلاخ و تقریبا سخت را پیش رو دارد که با هر گونه تغییری به نفع دمکرات ها در این انتخابات، کاملا فلج خواهد شد.