در دره بزرگ ریفت در این کشور نخستین نشانه‌های زندگی انسان یافت شده است.
کنیا با اتیوپی، سومالی، تانزانیا، اوگاندا و سودان هم‌مرز است. این کشور از نظر وسعت چهل و هفتمین کشور جهان است.
کنیا یکی از بهترین خاک‌های قاره آفریقا را برای کشاورزی دارد. آب و هوای آن استوایی است. این کشور دو قله بلند معروف دارد: قله کنیا و کلیمانجارو. قله کلیمانجارو در مرز کنیا و تانزانیا قرار گرفته است.
کنیا عضو گروه G15 است که کشورهای ایران، شیلی، اندونزی، نیجریه، سریلانکا، آرژانتین، الجزایر، مصر، مالزی، پرو، ونزوئلا، برزیل، هند، جامائیکا، مکزیک، سنگال و زیمبابوه هم در آن عضو هستند.
سیاست در کنیا
سیاست در کنیا در قالب حکومت جمهوری دموکراتیک تعریف می‌شود که رئیس‌جمهور در آن در راس امور قرار دارد. رئیس جمهور کنیا هم رئیس حکومت است و هم رئیس دولت.
این کشور در سال 1963 میلادی از زیر سلطه انگلستان خارج شد و استقلال یافت. این استقلال به رهبری جومو کنیاتا تحقق یافت که تا سال 1978 که دانیل اراپ موی به قدرت رسید، حدود 24 سال زمامدار این کشور بود.
نرخ بیکاری بالا، رواج کارهای غیرقانونی و فقر مهمترین معضلات این کشور هستند. اغلب مردم کنیا زیر خط فقر بین‌المللی (یک دلار در روز) زندگی می‌کنند.
اقتصاد در کنیا
1/963 میلیون نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند که 75 درصد آنها در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند. نرخ بیکاری در کنیا بسیار بالاست و در سال 2001 میلادی 40 درصد از نیروی آماده به کار این کشور بیکار بود.
نیمی از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نرخ تورم در کنیا 5/14 درصد است. صادرات این کشور شامل چای، صنایع‌دستی، قهوه، مواد پتروشیمی و ماهی است که به کشورهای اوگاندا، انگلیس، آمریکا ، هلند، تانزانیا و پاکستانصادر می‌شود.
محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین آلات و تجهیزات حمل‌و‌نقل، محصولات پتروشیمی، وسایل موتوری، آهن و فولاد و مواد پلاستیکی است که از کشورهای امارات متحده عربی، هند، چین ، عربستان سعودی، آمریکا، آفریقای جنوبی، انگلیس و ژاپن وارد می‌شوند.
مردم کنیا
36 میلیون و 913 هزار و 721 نفر در کنیا زندگی می‌کنند. میانگین سنی آنها 6/18 سال است. امید به زندگی در این کشور برای مردان24/55 سال است و برای زنان 37/55 سال.
45 درصد از مردم آن پروتستان و 33 درصد پیرو کلیسای کاتولیک رم هستند. 10 درصد از جمعیت آن هم مسلمان هستند.
زبان رسمی این کشور به دلیل اینکه سال‌ها مستعمره انگلیس بود، انگلیسی است. زبان سواحیلی نیز در این کشور به عنوان زبان رسمی استفاده می‌شود.
