با شدت گرفتن ریزش برف این شادی مضاعف می‌شود. چرا که دلخوش یک روز تعطیل هستند که بتوانند در کوچه‌های پوشیده از برف، بازی کنند و بارش این نعمت الهی را با پرتاب گلوله‌های برفی به سمت هم و ساختن آدم برفی جشن بگیرند. وقتی روشنایی کم روز جای خود را به آسمانی تیره و سرخ‌رنگ می‌دهد و دانه‌های ریز سفیدرنگ با شدت بیشتر به بارش خود ادامه می‌دهند همه منتظر شنیدن خبر تعطیلی روز بعد، پای تلویزیون‌ها می‌نشینند و به این امید، اولین بخش خبری ساعت 7 شب را گوش می‌دهند، صدای تلویزیون‌ها زیاد شده و حتی بچه‌ها نیز بی‌صدا پای تلویزیون نشسته‌اند و با دقت تمام خبرها را یک به یک گوش می‌دهند تا شاید خود خبر تعطیلی را بشنوند، اما هیچ خبری اعلام نمی‌شود، دلها شکسته و چهره‌ها درهم فرو می‌رود و بعد چشم‌های ناامید به آسمان سرخ‌رنگ خیره می‌شود.
در این هنگام یک سوال مشترک در ذهن تمام بچه‌ها نقش می‌بندد: «آیا فردا تعطیل است؟» بی‌حوصله دوباره پای تلویزیون‌ها می‌نشینند تا شاید در بین موضوعات مختلف خبر تعطیلی را بشنوند، در این میان کتاب‌های درسی بلاتکلیف بر روی زمین رها شده و انتظار توجه را دارند. با رسیدن به ساعت 9 و پخش خبر سراسری بچه‌ها و خانواده‌ها باز امیدوارانه تمام خبرهای تکراری را مجدداً گوش می‌دهند اما افسوس که هیچ خبری نیست. با عصبانیت و اصرار والدین غذا خورده و تکالیف روز بعد بدخط و ناخوانا نوشته می‌شود، با التماس و خواهش بچه‌ها تا خبر ساعت 10 نیز بیدار می‌مانند شاید فرجی شود و در آخرین لحظات خبر تعطیلی را بشوند، اما این خیالی خام است و بالاخره با غصه و بغض‌های فشرده در گلو به بستر می‌روند و این بار والدین هستند که مسئولیت را به عهده می‌گیرند و تا ساعت 12 شب و آخرین بخش خبری بیدار می‌مانند.
بارها اتفاق افتاده که این خبر مهم ساعت 7 صبح روز بعد اعلام می‌شود و بیشتر بچه‌ها بیدار و آماده رفتن به مدرسه هستند.باور کنید بیرون آمدن از زیر لحاف‌های گرم در هوای برفی بسیار دشوار است، اما باید مثل همیشه در هوای سرد و برفی و در بین خیابان‌های پر از برف و یخ راهی مدرسه شد که به ناچار ترافیک سنگین صبح و لغزش ماشین‌ها زمین خوردن‌های بچه‌ها و تاخیر ورود دانش‌آموزان و معلمان را به همراه دارد. راستی چرا مسئولان آموزش و پرورش با وجودی که هواشناسی از 24 ساعت قبل وضعیت هوا را اعلام می‌کنند، قادر به تصمیم‌گیری به موقع نیستند؟
کاش خبر تعطیلی همان ساعات اولیه شب اعلام می‌شد که بچه‌ها با شادی و والدین و معلمان با خیالی آسوده شب برفی قشنگ خود را به صبح برسانند.
