به گزارش همشهري آنلاين به نقل از سايت من بوكر، برنز 56 ساله كه نخستين نويسنده اهل ايرلند شمالي در تاريخ 50 ساله برندگان جايزه من بوكر است، حدود دو ماه پيش گفتگويي كوتاه درباره ويژگي‌هاي كتاب تحسين‌شده «شيرفروش» و كتاب محبوب خود در فهرست برندگان بوكر داشت.
معرفی برنده بوکر ۲۰۱۸ | تاریخ‌سازی نویسنده اهل ایرلند شمالی
- بودن در فهرست نامزدهاي بوكر چه حسي دارد؟
ابتدا باور نمي‌كردم تا اينكه به خودم يادآوري كردم ماجرا واقعي است. بعد دوستش داشتم.
- آيا از تجربه‌هاي پيشين زندگي در نوشتن كتاب بهره برديد؟
بله. من جايي بزرگ شدم كه سرشار از خشونت بود و بي‌اعتمادي و پارانويا. تك‌تك مردم آنجا تلاش مي‌كردند به بهترين شكلي كه مي‌توانند دوام بياورند و زندگي را ادامه دهند.
- چه شد كه تصميم گرفتيد شهر و قهرمان داستان‌تان نام نداشته باشند؟
كتاب من با اسم جور درنمي‌آمد. قدرت و اتمسفر آن از دست مي‌رفت يا دست‌كم به كتابي كوچك‌تر و متفاوت تبديل مي‌شد. در روزهاي ابتدايي چند بار براي گذاشتن اسم روي شخصيت‌ها و مكان‌ها تلاش كردم اما كتاب طاقت آن را نداشت. روايت سنگين و بي‌روح مي‌شد و اصلا پيش نمي‌رفت تا اينكه اسم‌ها را از متن بيرون آوردم. گاهي هم خود كتاب اسم‌ها را پس زد.
- محبوب‌ترين كتاب برنده جايزه من بوكر از نظر شما كدام است؟
كتابي كه جايزه من بوكر از قلم افتاده را برد: «مشكل‌ها» نوشته جيمز گوردن فارل.
- كار بعدي‌تان چيست؟
دارم روي كتابي كار مي‌كنم كه بعد از كتاب دوم شروع كرده بودم. بخش زياد آن را بين سال‌هاي 2006 تا 2009 نوشتم و همان زمان احساس كردم ديگر بيشتر از آن نمي‌توانم ادامه بدهم. بعد هدايت شدم به نوشتن داستان‌هاي ديگر از جمله همين «شيرفروش». حالا هم دوست دارم وقتي بتوانم به همان داستان سوم برگردم و تمامش كنم.
نظر شما