تغییر کاربری بناهای تاریخی الزاماً نباید با توجه به الگوهای کشورهای خارجی صورت بگیرد، بلکه برای احیا و حفظ این‌گونه عمارت‌ها باید به بافت اجتماعی و فرهنگ عمومی و به‌ویژه محله‌ای توجه خاصی شود. در این بین، باید نهادهایی مثل سازمان میراث فرهنگی یا شهرداری پیشقدم شوند و پیشنهادهای منطقی درباره تعیین کاربری ساختمان‌های قدیمی ارائه دهند که با هویت اجتماعی محله و ذائقه اهالی در تعارض نباشد. در واقع، ضروری است در کنار همه برنامه‌ریزی‌ها و پیش‌بینی‌هایی که برای احیای بناها و عرصه‌های تاریخی شده به نقش محلی و کاربری آن برای اهالی ساکن در بافت‌های تاریخی هم توجه داشته باشیم؛ چراکه اگر غیر این باشد همین بنای تاریخی برای شهروندان تبدیل به یک ضد ارزش می‌شود.
اهالی، همسایگی با یک بنای تاریخی را چیزی جز دردسر ترافیک، شلوغی برای محله و تردد افراد غیرمحلی تصور نمی‌کنند و همین موضوع باعث بی‌تفاوتی آنها نسبت به حفظ و ارزش بناهای تاریخی و توجه به احیای آن اثر ارزشمند می‌شود. باید به این نکته توجه جدی داشته باشیم که تملک یک بنای تاریخی از سوی نهادهای عمومی به خودی خود ویژگی مطلوب محسوب نمی‌شود، بلکه باید به دنبال سازوکارهای پایدارتری برای حفاظت پایدار بناهای تاریخی باشیم از جمله مشارکت مردم و ساکنان محله. در نظر گرفتن کارکرد محله‌ای، انگیزه خوبی برای ماندگاری فرهنگ حفاظت از بناهای تاریخی به شهروندان می‌دهد.
خوشبختانه این روزها شهروندان نسبت به حفظ بناهای تاریخی حساس شده‌اند و افزایش حساسیت‌ها جای خوشحالی دارد؛ چراکه وقتی شهروندان خود را برای نگاهداشت و حفظ یک بنای ارزشمند تاریخی مسئول ببینند، بی‌شک حفاظت از هر بنای تاریخی ماندگاری بیشتری پیدا می‌کند.
کد خبر 424181
نظر شما