پیکر احمد رضا دالوند تشییع شد

به گزارش ایرنا مراسم تشییع پیکر احمدرضا دالوند گرافیست و منتقد هنری، صبح امروز سه‌شنبه از مقابل خانه هنرمندان به سوی خانه ابدی در بهشت زهرا (س) تشییع شد.

سیروس علی نژاد همکار دالوند در مجله آدینه با نقل چند خاطره از روزهای شروع به کار وی، گفت: طرح‌های مجله آدینه با امضای «دال» دارای شناسنامه بود و همه چیز خود را فدای اعتقاد و تکلیف روزنامه‌نگاری کرد.
وی با اشاره به مشکلات معیشتی دالوند گفت: عشق به کار دالوند به حدی بود که هیچ وقت به حقوق مادی خود اهمیت نمی داد و همین امر سبب شد که در روزهای آخر در پرداخت اجاره خانه‌اش وابماند و در پرداخت هزینه‌های درمان با مشکلات فراوان روبرو بود.

فریدون صدیقی از اساتید پیشکسوت روزنامه نگاری نیز در این مراسم گفت: احمد دالوند همانند همه هنرمندانی که هنر در وجودشان پرورش پیدا می‌کند و به زایش می‌رسد دایم به دنبال مکاشفه و منازعه با جهان هستی بود. وی افزود: دالوند از دست نرفته است، بعضی‌ها نمی‌میرند و چون حرف برای گفتن داشت هنوز هست. چون شاگردانش هستند و خط فکری و نوع نگاه وی ادامه خواهد داشت و همیشه ماندگار خواهد بود.

فرزاد ادیبی، پیشکسوت عرصه گرافیک به نمایندگی از انجمن صنفی طراحان گرافیست ضمن عرض تسلیت به جامعه هنری ایران گفت: دالوند نیازی به تعریف در بزرگی ندارد زیرا در حیطه تصویر مطبوعاتی چنان پیشرو و تاثیرگذار بود که کارهای وی یادآور گرافیست‌های بزرگ جهان است. وی افزود: دالوند نگاه شخصی خود را داشت و بدون خواندن امضای وی متوجه خالق اثر می‌شدیم.

حبیب الله صادقی نقاش و منتقد هنری نیز در این مراسم بزرگترین ویژگی احمد دالوند را فتوت و جامعه نگری وی خواند و گفت: احمد را نمی‌توان محدود به مجله «آدینه» دانست بلکه وی متعلق به همه روزها، سال‌ها و مردم است و سیمرغ وجود احمد را نباید در قفس آدینه محبوس کرد. وی دالوند را هنرمندی معرفی کرد که با حساسیت بی‌بدیل، می‌نگاشت و می‌خواند و به دنبال شناسایی و معرفی جامعه هنری بود و باید پدیدار شناسانه، آثار وی را یک بار دیگر خوانش کرد. صادقی افرود: ساری و جاری بودن جزو ویژگی‌های معرفتی وی بود و با دقت جهان تجسمی را رصد می کرد و تولیدات ماندگار وی گواه بر شناخت عمیق وی از هنر است.

آبی دالوند، دختر احمدرضا دالوند در پایان مراسم با حضور در پشت تریبون گفت: پدر از سال‌های دور بیماری قلبی داشت. تنها بودیم اشکال نداشت، همه چیز شکل گرفت ولی بعد از دیابت وارد سراشیبی شدیم که باید به دنبال علت‌های آن گشت. وی از هم‌نسلان پدر خود خواست که سلامتی خود را جدی بگیرند و گفت: تا زمان دبستان نمی‌دانستم نام کوچک پدرم چیست و فکر می‌کردم «دال» است. از پدر من آثار زیادی مانده است که سبب شده امروز من تنها نباشم.

سیدمجتبی حسینی، هادی مظفری، علی‌محمد زارع، مسعود نجابتی، عباس عبدی، مجید رضاییان، مسعود شجاعی طباطبایی، هادی حیدری، محمدحسین نیرومند، محمد صیاد، عبدالرحیم سیاهکارزاده، محسن سلیمانی، حسین محجوبی، کامبیز درم بخش و داریوش کاردان هنرمندانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.

دالوند که چندی پیش به دلیل عفونت از ناحیه پا بر اثر بیماری دیابت در بیمارستان بستری شده و تحت عمل جراحی قرار گرفته بود ساعت ۲بامداد دوشنبه نوزدهم آذرماه در سن ۶۰ سالگی دار فانی را وداع گفت.