آلودگی هوا، سکته‌های قلبی و مغزی را افزایش می‌دهد

به گزارش ایسنا، دکتر علیرضا مهدوی - معاون دفتر مدیریت بیماری‌های غیرواگیر وزارت بهداشت با بیان این که آلودگی هوا ترکیب پیچیده‌ای از ریزگردها، مایعات و گازها است، گفت: مطالعات مختلف نشان داده است که مواجهه کوتاه‌ یا طولانی مدت با ریزگردها و به طور کلی آلودگی هوا باعث افزایش خطر بروز حوادث قلبی عروقی یا سکته‌های مغزی و قلبی می‌شود. مکانیسم‌های متعددی برای این حوادث معرفی شده که افزایش انعقاد خون یا ترومبوز یکی از آنها است. خطر انواع آریتمی‌ها در مواجهه با آلودگی هوا بیشتر است.

وی افزود: یکی از مصادیق آلودگی هوا استنشاق دود دست دوم سیگار است که از چندی پیش در راهنماهای درمانی بین‌المللی، پیشگیری از سکته‌های قلبی و بیماری‌های قلبی - عروقی همراه با سایر عوامل خطر، دوری از آن توصیه شده است.

مهدوی گفت: در طول دهه گذشته مطالعات متعدد، شواهد بالینی و اپیدمیولوژیک قوی برای ارتباط آلودگی هوا و بیماری‌های قلبی و سکته‌های قلبی و مغزی در اختیار گذاشته است. مونوکسید کربن، اکسید نیتروژن، دی اکسید سولفور، ازن، سرب و ریزگردها در اندازه‌های کمتر از ۲.۵ تا ۱۰ میکرومتر مهم‌ترین مواردی هستند که به آن اشاره شد. این مواد با افزایش خطر بستری در بیمارستان و مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های قلبی و عروقی بوده‌اند؛  مخصوصا در افرادی که دچار نارسایی احتقانی قلب یا آریتمی قلبی و یا هر دو آن  هستند.

رییس اداره قلب و عروق وزارت بهداشت تصریح کرد: هر یک از موارد فوق به نحوی بر سلامت قلبی و عروقی تاثیر می‌گذارند و یا در صورت ابتلا به بیماری قلبی، آن را تشدید می‌کنند. بیشترین علل مرگ‌ و میر ناشی از آلودگی هوا اغلب در کشورهای اروپایی به علت سکته‌های قلبی و مغزی بوده است. بیماری‌های قلبی - عروقی تنها عارضه مواجهه با آلودگی هوا نیست و انواع بیماری‌های مزمن تنفسی و بسیاری از بیماری‌های دیگر ناشی از آلودگی هوا هستند.

وی افزود: آنچه مسلم است آلودگی هوا نقش بارز و چشمگیری در سلامت انسان و کاهش امید به زندگی دارد. وقتی مدارک مستدل در مورد نقش دود دست دوم سیگار در بروز انواع بیماری‌های قلبی و ریوی در دست است، تصور آن که سایه انواع آلودگی‌ها چه سرنوشتی برای انسان رقم می‌زند، دور از ذهن نیست.

وی در پایان تاکید کرد: با توجه به موارد فوق باید یادآور شد همچون بیماری‌های غیرواگیر، رفع آلودگی هوا نیز یکی از اولویت‌های بهداشتی است و صد البته مسئولیت آن تنها متوجه یک ارگان یا سازمان یا یک وزارتخانه نیست، بلکه همه مردم، صنایع، سازمان‌ها، وزارتخانه‌ها و ... به نحوی در آلودگی هوا و تلاش برای رفع آن نقش دارند. رفع آلودگی هوا به عزم ملی نیاز دارد. تصور این‌که یک یا چند عامل برای آلودگی هوا وجود دارد، تصوری باطل است و راه‌های رفع آن پیچیده و نیازمند مشارکت‌های همگانی است.