رضا امیرخانی هم با اثر ماندگارش به نام «من او» توانست نظر خیلی‌ها را جلب کند و علاوه بر ارائه اثری که دارای ارزش‌های ادبی است، رمانی را نوشت که برای خواننده هم خواندنی و به قول معروف جوان پسند بود.
این اثر امیرخانی هنوز هم پس از گذشت چند سال، سر زبان جوان‌ها می‌چرخد و خیلی از جوانانی را می‌شناسیم که با شخصیت‌های این رمان خو گرفته‌اند.
قاسمعلی فراست ****
فراست وقتی این کتاب را برای بار اول خوانده است، به‌نظرش کار خوبی آمده است. الآن هم نظرهایی درباره این اثر امیرخانی دارد:«به‌نظرم یک جاهایی از این کتاب اضافه آمد که اگر آقای امیرخانی الآن یک نگاه دوباره به کتاب بیندازد، آن‌ها را اصلاح می‌کند.»فراست، «من او» را در مجموع از جمله کارهای خوب و قوی می‌شمارد.
مجید قیصری****
از شخصیت‌های رمان من او، شخصیت درویش مصطفا به خوبی در ذهن مجید قیصری به جا مانده است.قیصری معتقد است از این دست رمان‌های خوش خوان خیلی کم داریم:«خوش خوان بودن خیلی حسن بزرگی است.من او، از جمله رمان‌هایی است که جایش را در بین مردم باز کرده است.
چون خیلی به سنت‌ها و فرهنگ‌های خودمان نزدیک است و دغدغه مردم را دارد.»نویسنده کتاب باغ تلو در ادامه نظرش گفت:«خیلی وقت‌ها رمان‌هایی داریم که دغدغه دینی ندارند.اما این اثر دغدغه قاطبه مردم را دارد.مثل خیلی از رمان‌ها، شخصی نیست و توانسته است به خوبی با نسل جدید، آن هم با این حجم بالای صفحات ارتباط برقرار کند.»
محسن مومنی*****
«در شرایطی که عمدتا رمان‌های ما در نوع، سبک و شکل گرفتار بودند و کم‌تر به محتوا توجه می‌شد، شاهد زحمت آقای امیرخانی در دو مورد شکل و محتوا بودیم.»مومنی معتقد است امیرخانی هم در محتوا کاری کرد که مورد توجه واقع شود و هم شکل جدیدی را به وجود آورد که مورد استقبال عموم خوانندگان قرار گرفت:«عموم جوانان و مردم را با رمان آشتی داد و کتابی را نوشت که هم مورد توجه عام مردم و هم نخبگان قرار گرفت.»
علی‌الله سلیمی*****
سلیمی معتقد است که این اثر یکی از آثار شاخصی بود که با یک نگاه معاصر روابط شخصیت‌ها را در تهران قدیم بررسی کرده بود:«این کار توانست یک فضایی را ترسیم کند که من ابتدا تصور کردم خانی آباد «من او» واقعا وجود دارد و به‌دنبالش می‌گشتم.این قدر توصیف‌ها زیبا و دقیق بودند.جذابیت رمان هم همین باور پذیری اش بود.»
به‌نظر علی الله سلیمی این کتاب توانست در یک قشر خاصی از جامعه که همان جوانان باشند مخاطب‌های خود را پیدا کند و یک اتفاق زیبا را در فضایی بیاورد که خواننده هم یک کتاب جدی ادبی خوانده باشد و هم جذب کتاب شود:«خیلی از کارها اصول را رعایت می‌کنند و فقط برای قشر فرهیخته خواندنی هستند.اما این کتاب برای عوام هم خواندنی بود.»
