- ۱۸ آرزو
همیشه دوست داشتم بدانم ۱۸سالگی چه حسی دارد. سنی که معلوم نیست پایان نوجوانی است یا آغاز جوانی و حالا تو ۱۸ساله شدی. تو ۱۸سال رکاب زدی و نوجوانان زیادی را با خودت آشنا کردی. ۱۸سال موفقیت کم چیزی نیست، مگر نه؟
دوست کاغذی من، برای تولد ۱۸سالگی‌ات، ۱۸ آرزو بکن و به هیچ‌کس نگو...
این همان جمله‌ای است که همیشه به ما می‌گویی. یادت می‌آید؟
هلیا شاهزاده‌حمزه
۱۴ساله از تهران
- مرسی که هستی!
دوچرخه‌ی عزیزم، اولین‌باری که باهات آشنا شدم، درست یادم می‌آد. ۱۲ یا ۱۳ سالم بود که داشتم کتاب‌خونه‌ام رو نگاه می‌کردم که یک کتاب پیدا کنم، چشمم به مجله‌های نوجوانی بابام افتاد. اون‌ها رو کشیدم بیرون که دیدم یه دوچرخه بین اون‌هاست. با شوق نشستم خوندمش. خیلی برام جذاب بود که چنین مجله‌ای برای سن من وجود داره. تمام صفحه‌هاش رو یادمه. توش فرم خبرنگار افتخاری هم بود و من که می‌خواستم یک دوچرخه‌ای واقعی بشم، موفق شدم یک دوره خبرنگار افتخاری بشم. با این‌که فقط چهار سال از اون روز می‌گذره، خیلی باهات خاطره دارم و مرسی که هستی!
مدیوماه خسروانی
۱۵ساله از تهران
- رفیق واقعی
دوچرخه‌جانم، تو باید همیشه باشی. توی این دنیایی که حتی خنده‌ی آدم‌ها فِیک شده، تو واقعی‌ترین رفیق دنیایی.
با تو رؤیابافی هم عالمی داره.
ستایش نوری
۱۵ساله از کرج
- رفیق جوان
تو آموختی، می‌توانیم خود را از بند نادانی رهایی دهیم، آزاد باشیم و به پرواز درآمدن را بیاموزیم.
جوان شده‌ای و بیش از پیش محتاج می‌شویم به چون تویی که در کنارت هم‌چنان همان حس و حال کودکی و نوجوانی قد علم می‌کند.
پا می‌گذاری به عرصه‌ا‌ی جدید از زندگی‌ات و بعد دل را که اسیر دیدار هفتگی‌ات است، عاشق‌تر از قبل می‌کنی.
۱۸سالگی‌ات را جشن گرفته‌ایم، ذوق کرده‌ایم از این‌که حالا به جمع رفیق‌های جوانمان یکی اضافه می‌شود، یکی از آن خوب‌های روزگار.
مائده قربعلی
۱۶ساله از تهران
- فرصت دیده‌شدن
تولدت مبارک رفیق جان
همیشه پررنگی میان خاطره‌های نوجوانی من و ما که پنج‌شنبه‌ها با ذوق لابه‌لای همشهری دنبال آن چند صفحه‌ی خوش‌رنگ‌ولعاب و خوشحال مخصوص خودمان بودیم.
تو به ما فرصت خواندن و خوانده‌شدن، نگاه‌کردن و دیده‌شدن، نوشتن و نوشته‌شدن دادی. ۱۸ساله شدی.۱۸۰ ساله هم بشوی.
مهدیس ذکایی
۲۰ساله از ساوه
- رکاب‌زدن با انرژی
امیدوارم همیشه چرخ‌های تو برای نوجوون‌های مثل ما بچرخه و ما در این مسیر با انرژی رکاب بزنیم.
صبا خوشکلام
۱۶ساله از همدان
- شادی سرشار
از وقتی توانستم بخوانم، پنج‌شنبه‌ها برای من سرشار از شادی بوده.
زهرا قدرتی
۱۸ساله از تهران
- دلیل خوشحالی پنج‌شنبه‌ها
دوچرخه‌جانم، دلیل خوشحالی پنج‌شنبه‌هایم تویی.
نمی‌دانی چه‌قدر خوشحالم که دو سال است با تو هم‌رکابم. امیدوارم پرقدرت‌تر از همیشه حرکت کنی.
راستی، برای تولد ۱۸سالگی‌ات ۱۸تا آرزو بکن و به هیچ‌کس نگو.
تولدت مبارک، دوست کاغذی من
محدثه بوربور رنجبر
۱۵ساله از پیشوا
- رفیق بچگی‌هام
اولین‌بار که پدرم برام دوچرخه خرید، هشت‌سالم بود. هرجوری که بود، سعی می‌کردم بخونمت. عاشق همه‌ی قسمت‌هاش بودم. رفیق پنج‌شنبه‌هام شده بودی. مامان بهم یاد داد اولین جدول رو با تو حل کنم. با تو سودوکوها و معما حل کردم.
مهم نیست که کم‌تر از همیشه شدی. مهم اینه که همیشه باشی رفیق قشنگ بچگی‌ام.
عطیه عرب
۱۶ساله از تهران
- و ممنون از همه‌ی دوستان دوچرخه‌ای، نوجوانان امروز و دیروز که تولد دوچرخه را تبریک گفتید:
مهسا اسفندیاری‌محبوب، مروارید اسلامی، ساجده آقابابایی، شقایق اعظمی، یاسمین اله‌یاریان، مریم ایازی، باران، علی باجلان، مهسا بهرنگ، تینا تیماج‌چی، آنیتا جاویدان، راضیه چنگیزنائین، کیمیا جعفری، صبا حائری، نیلوفر حسن‌زاده، پیمان حقیقت‌طلب، حوریه، پرستو خلعتبری، زهرا خورشیدی، صبا خوشکلام، مهسا دوستی، مریم دهخدایی، ساناز رفیعی، سارا، شانلی، کیمیا شالباف شیروانی، بهاره شاهمرادی، باران صادقی، رعنا صنیعی، مینا صیادی، نگار عباسپور، صبا عدالتی مغرور، عرفان، آیدا عظیمی، نیلوفر علی‌محمدی، بهاره کشورزاده، مهسا لزگی، هلیا لگزایی، مائده محتشمی‌نژاد، امیر معینی، موژان نادریان، نازنین نجفی، آزاده نجفیان، روزبه نفعی و حمید واشقانی‌فراهانی.
تصویر: نامه‌ی سارا نجفی، ۱۶ساله از سروستان
نظر شما