روستای ارباب در بخش مرکزی شهرستان زابل قرار گرفته و حدود ۱۱کیلومتر از شهر زابل فاصله دارد. جمعیت این روستا ۱۹۰ خانوار معادل ۶۰۰ نفر است. تلاش و کوشش اهالی این روستا سبب شده روستای آن‌ها یکی از برترین و موفق‌ترین روستاهای منطقه سیستان شود.
- کارگاه خیاطی
یکی از اهالی روستا در مورد فعالیتش می‌گوید: حدود یک سال پیش به همراه ۱۰ نفر از بانوان روستا تصمیم گرفتم با تهیه چرخ خیاطی برای کارآفرینی گام برداریم. از این رو با کمک هم ۱۰ میلیون تومان وام گرفتیم و ۱۰ چرخ خیاطی را با کمک یکی از بانک‌ها خریدیم. «لیلا نخعی» می‌افزاید: سپاه پاسداران نیز با اهدای ۱۲ چرخ خیاطی به راه‌اندازی کارگاه خیاطی در روستا اقدام کرده است و حالا ۲۲ نفر از زنان روستا به کار خیاطی مشغول هستند و از این طریق کسب درآمد می‌کنند.
وی ادامه می‌دهد: علوم پزشکی شهرستان زابل قصد دارد با سفارش دوخت روپوش و نیازهای بیمارستانی از اشتغال صورت‌گرفته حمایت کند. این کارآفرین موفق می‌گوید: خشکسالی‌های چندساله برای زنان روستا که دوشادوش مردان به فعالیت‌های روزمره مشغول بودند بیکاری و روزمرگی را به ارمغان آورده، اما اکنون زنان این روستا از این‌که به فعالیتی مشغول‌اند و می‌توانند خودشان بدون اتکا به کسی درآمد کسب کنند، خرسندند.
- دامپروری
یکی دیگر از اهالی روستای ارباب می‌گوید: با هدف کاهش تبعات ناشی از خشکسالی و ارتقای توان معیشتی روستاییان با همکاری یکی از بانک‌ها ۵ دام سبک به من و ۳ نفر دیگر از اهالی روستا تحویل داده شده است. «علی احمدی» با اشاره به این‌که هزینه این دام‌ها به صورت اقساط به بانک پرداخت می‌شود، می‌افزاید: از آن‌جایی که به دلیل خشکسالی علوفه‌ای برای دام‌ها نیست تا ۶ ماه اول از پرداخت اقساط معاف هستیم. وی ادامه می‌دهد: در صورت موفقیت‌آمیز بودن طرح تعداد ۶ دام دیگر نیز به ما اهدا می‌شود. وی می‌گوید: روستاییان از گوشت و پوست دام‌ها استفاده و از شیر دام‌ها ماست، پنیر، کره محلی و کشک سفید تهیه می‌کنند که تامین‌کننده بخشی از نیازهای ضروری روزانه آن‌هاست.
- استفاده از تجربه مهاجران
در ادامه به سراغ دهیار روستا می‌رویم تا از دیگر فعالیت‌های مردم روستا بگوید. «فاطمه احمدی» در این خصوص می‌گوید: حدود ۳ سال قبل و هم‌زمان با اوج گرفتن خشکسالی‌ها در منطقه سیستان اهالی روستا تصمیم گرفتند به جنگ با پیامدهای ناشی از خشکسالی بروند، از این رو اعضای روستا و حتی جوانانی را که به شهرهای دیگر نظیر زاهدان، مشهد و تهران مهاجرت کرده بودند، برای همفکری دعوت کردیم.
وی می‌افزاید: در این گردهمایی صمیمی در خصوص خشکسالی و جلوگیری از مهاجرت روستا بحث و تبادل نظر و مقرر شد با کارآفرینی و اشتغال در مقابل شرایط نامطلوب ایجادشده بایستیم. در این زمینه نیازمند مکانی مناسب بودیم و حمام عمومی روستا را که ۲۰ سال بلااستفاده مانده بود، به عنوان مکانی برای ایجاد کارگاه تولیدی انتخاب کردیم. این حمام در ۲ بخش زنانه و مردانه ایجاد شده که با کمک اهالی بخش مردانه را مورد بازسازی و تعمیر قرار دادیم.
احمدی می‌گوید: وقتی مردم روستا برای کارآفرینی مصمم شدند با دریافت تعداد ۱۲چرخ خیاطی، در کارگاه خیاطی مشغول به کار شدند. اولویت اشتغال در کارگاه خیاطی با افرادی بود که مدرک خیاطی داشتند. همچنین زنانی که علاقه‌مند به کار در خانه بودند با دریافت تسهیلات از بانک چرخ خیاطی خریدند. وی ادامه می‌دهد: هزینه چرخ خیاطی به صورت اقساطی از خیاطان دریافت می‌شود.
دهیار روستای ارباب می‌گوید: برای افرادی که مدرک خیاطی نداشتند هم برنامه‌ریزی کردیم و یک صندوق خرد زنان روستایی تشکیل دادیم. تاکنون ۵۶ نفر از بانوان روستا به عضویت این صندوق درآمده‌اند که ماهانه ۱۰ هزار تومان حق عضویت واریز می‌کنند و سپس از وام‌های قرض‌الحسنه این صندوق برای پرورش مرغ بومی و دام سبک بهره‌مند می‌شوند؛ ناگفته نماند ۸۰درصد اعضای این صندوق را جوانان تشکیل می‌دهند.
- ارسال محصولات به زابل و زاهدان
دهیار روستای ارباب ادامه می‌دهد: مسئولان جهاد کشاورزی هم که شاهد این فعالیت موثر و موفق مردم روستا بودند ۲ دستگاه تبخیر برای عرق‌گیری و ۲ دستگاه خمیرگیر برای رشته‌بری به صورت امانت در اختیار ۴ تن از اهالی روستا قرار دادند و بخش دیگری از این حمام هم به عرق‌گیری گیاهان و رشته‌بری اختصاص یافت. احمدی با اشاره به این‌که با دستگاه‌های عرق‌گیری انواع عرق یونجه، نعناع، شوید و کاسنی تولید می‌شود، می‌افزاید: این محصولات از شهر تهیه می‌شود، زیرا به دلیل خشکسالی امکان کاشت آن‌ها در مزارع روستا وجود ندارد. آنگاه محصولات تولیدشده در پنجشنبه بازار روستا به فروش می‌رسد و برخی از این تولیدات به شهر زابل و زاهدان برای فروش به مغازه‌ها انتقال می‌یابد.
- بازار خوب اهالی ارباب
دهیار روستای ارباب می‌گوید: در اوایل سال جاری بود که تصمیم گرفتیم بازارچه روستایی به عنوان پنجشنبه‌بازار اقدام کنیم و این بازارچه راه‌اندازی شد اما به دلیل طوفان‌های شن در منطقه تعطیل شد. طی ماه‌های اخیر با اقدامات و تلاش اهالی روستا و محصولاتی که زنان روستا تولید می‌کنند، مجدد احیا شد. «فاطمه احمدی» ادامه می‌دهد: از آن‌جایی که جاده آسفالته این روستا بخش مرکزی را به بخش‌های جنوبی منطقه متصل می‌کند، میزان تردد بالایی دارد؛ بنابراین محصولات روستاییان مشتریان فراوانی دارد که شامل نقاط مختلف منطقه سیستان یا گردشگرانی است که به سیستان می‌آیند.
نظر شما