از زمان استقرار نهاد ریاست جمهوری در نظام سیاسی همسایه شمالی ایران (روسیه یا شوری سابق) تنها سه نفر به عنوان رئیس‌جمهور در کرملین پا گذاشته‌اند و حالا دیمیتری مدودف که از مدت‌ها پیش برنده بی رقیب انتخابات 2008 خوانده شده، چهارمین رئیس جمهور است.
بعد از سالیان دراز نظام سلطنی تزاری، و پس از سپری شدن دوران رهبری رهبران شوروی سابق این گورباچف بود که در اواخر دوران رهبری خود بر ابرقدرت شرق، نه به عنوان صدر هیئت رئیسه شوری، که به عنوان رئیس جمهور پا به کرملین گذاشت.
وی روز 15 مارس 1990 در سومین گردهمایی فوق‌العاده نمایندگان مردمی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی به عنوان رئیس جمهور برگزیده شد و به این ترتیب میخائیل گورباچف اولین و تنها رئیس‌جمهور شوروی سابق نام گرفت.
اما چیزی بیش از یکسال بعد در 25 دسامبر 1991 با فروپاشی اتحاد شوروی، گورباچف برکناری از ریاست جمهوری را اعلام کرد و حکم انتقال کنترل سلاح هسته‌ای استراتژیک کشور به بوریس یلتسین رئیس‌جمهور وقت روسیه را امضا کرد.
روز 25 دسامبر، پس از اعلام برکناری گورباچف، در کرملین پرچم سرخ رنگ شوروی پایین آورده شده و پرچم روسیه فدراتیو شوروی بر افراشته شد. بدین ترتیب اولین و آخرین رئیس جمهور شوروی برای همیشه کرملین را ترک گفت.
گورباچف از این پس مدت‌ها از سیاست دور بود اما در سال 2007 و به عنوان دبیر اتحاد سوسیال-دموکرات روسی به عرصه سیاست بازگشت[بازگشت گورباچف به عرصه سیاست]
بوریس یلتسین اولین رئیس جمهور روسیه (که در آن زمان هنوز جمهوری روسیه فدراتیو شوروی نام داشت)، 12 ژوئن 1991 در انتخاباتی سراسری در دور اول با کسب 57.3% آرای کل به پیروزی رسیده بود.
با پایان یافتن دوره ریاست جمهوری یلتسین و بر اساس قانون اساسی فدراسیون روسیه، روز 16 ژوئن 1996 انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد.
این تنها انتخابات ریاست جمهوری روسیه بود که برای تعیین برنده انتخابات نیاز به دور دوم انتخابات بود. دور دوم انتخابات روز 3 جولای برگزار شد که رقابت شدیدی نیز بین کاندیداها وجود داشت.
رقیب اصلی یلتسین، گنادی زوگانوف رهبر حزب کمونیست بود. در نتیجه انتخابات، یلتسین 53.81% از آراء را کسب کرده و بطور قابل توجهی از زوگانوف (40.31%) پیشی گرفت. در عین حال 4.82% از مردم نیز مخالف هر دو کاندیدا رای دادند.
زوگانوف در انتخابات سال 2008 نیز رقیب مدودف برای کسب صندلی اصلی کاخ کرملین بود.
یلتسین 31 دسامبر 1999 داوطلبانه استعفای خود از پست ریاست جمهوری را اعلام کرده و اختیارات ریاست جمهوری را به ولادیمیر پوتین نخست وزیر وقت محول کرد و چند ماه بعد در پنجم آوریل 2000 بود که یلتسین، اولین رئیس جمهور روسیه بازنشسته شد.
ولادیمیر پوتین در 31 دسامبر 1999 رئیس‌جمهور موقت روسیه شد و بر اساس قانون اساسی، شورای فدراسیون (مجلس سنا) تاریخ برگزاری انتخابات پیش از موعد ریاست جمهوری را 26 مارس 2000 اعلام کرد.
آمارها نشان می‌دهد که در انتخابات 26 مارس، 68.74% از واجدین شرایط شرکت یافتند و پوتین در دور نخست 52.94% از آراء، یعنی بیش از نیمی از آرای کل را به خود اختصاص داد.
پنجم آوریل همان سال کمیسیون مرکزی انتخابات فدراسیون روسیه انتخابات را به رسمیت شناخت و ولادیمیر پوتین رسماً رئیس جمهور روسیه شد. پوتین یک ماه بعد در هفتم ماه مه 2000 به عنوان رئیس جمهور آغاز به‌کار کرد.
پس از آن ولادیمیر پوتین در 14 مارس 2004، برای دومین دور متوالی به عنوان رئیس جمهور کشور برگزیده شد. در این انتخابات 6 کاندیدا به مبارزه پرداختند که پوتین با کسب 71.31% از آراء به پیروزی رسیده و روز 7 ماه مه 2004 آغاز به کار نمود.
قانون اساسی فدراسیون روسیه شرکت در انتخابات ریاست جمهوری برای یک فرد بیش از دو دوره متوالی را ممنوع می کند.
بر روی کاغد، یکی از چهار گزینه مدودف، زوگانوف، ژیرینوفسکی و یا بوگدانف می‌توانستند با رأی مردم روسیه جای پوتین را در کرملین اشغال می‌کنند.
گرچه از مدت‌ها قبل روشن بود که فرد پیروز دیمیتری مدودف نامزد حزب حاکم روسیه واحد است. امری که نتایج اولیه انتخابات هم بر آن مهر تأیید زده است.[نتایج اولیه انتخابات روسیه: مدودف 66 درصد]
آمار و اطلاعات برگرفته از: خبرگزاری نووستی
