وی در آن نشست چشم امید به برادران خود دوخته بود تا شاید راهی برای مقاومت ملی هم میهنان خود بیابند و در همان زمان بود که ملک عبدالله ولی عهد سابق و پادشاه عربستان طرح عربی را روی میز گذاشت و از حاضران خواست تا آن را به تصویب برسانند و رساندند.
در همان جلسه هم بود که حسنی مبارک رئیس جمهور مصر به نمایندگی از همتایان خود خشم و غضب جهان عرب به آنچه در فلسطین می گذشت را ابراز داشت.
از آن روز تاکنون هشت سال می گذرد اما نه طرح ملک عبدالله روی واقعیت به خود دیده و نه خشم و غضب حسنی مبارک اسرایل را سر جای خود نشانده است. از آن زمان تاکنون تلاشها برای ملزم کردن اسراییل به طرح عربی آغاز شد و در مقابل اسراییل هم سرکوب انتفاضه و مقاومت فلسطینیان را آغازید.
از آن نشست تاریخی تاکنون هشت سال می گذرد. فلسطین شاهد رویدادهایی تاریخی بود. کشتارهای غزه ادامه یافت، مقاومان فلسطینی توانایی بیشتری در رویارویی با اسراییل کسب کردند و البته دچار اختلاف هم شدند و برادرکشی در میان آنان سریان یافت و برای اسراییل چه فرصتی بهتر از این.
تمام تلاشها برای آشتی دادن برادران بی نتیجه ماند تا اینکه جرج بوش برای نجات خود و همراهان خود در تل آویو، نشست آناپولیس را مطرح کرد و رهبران عرب پس از دریافت دعوت نامه ها، یکی یکی راهی شهر آناپولیس آمریکا شدند، اما شاید هیچ گاه به ذهن رهبران و مسئولان عرب خطور نمی کرد که سه ماه پس از شرکت در این کنفرانس و تعهد دادن به حفظ امنیت اسراییل، ایهود اولمرت و ماتان ویلنایی معاون وزیر جنگ وی، با بهره گیری از همین کنفرانس و همین تعهد، نوار غزه را به "هولوکوست" تبدیل کرده و اعلام کنند آنچه تاکنون روی داده تنها بخش ناچیزی از این هولوکوست ضد بشری است.
اسراییل به اندازه کافی بهانه دارد، پیش از اینها، یاسر عرفات متهم به حمایت از تروریست ها بود و خود مانعی در برابر صلح معرفی شد. پس از عرفات، نوبت به خود فلسطینیان رسید و انتخابات آنان و در نتیجه به قدرت رسیدن حماس.
این بار هم "تروریست ها" بهانه خوبی بودند و اکنون موشک های فلسطینی. اما آیا این ادعا باورکردنی است که شلیک موشک های محلی و دست ساز مقاومان فلسطینی چنین خشم اسراییل و اسراییلی ها را برانگیزد و آیا واقعا تنها مانع در روند مذاکرات اسراییل - فلسطین همین موشک ها هستند؟ اسراییل پیش از اینها، با بهانه هایی غیر از این بهانه ها، کشتارهای دیگری را در مناطق مختلف دیگری از فلسطین چه کرانه باختری و چه نوار غزه مرتکب شد.
تصاویری که ماهواره ها از شلیک و سقوط موشک های مقاومان فلسطینی مخابره کردند، همگی نشان از کارآیی بسیار جزیی آنها داشته اند، طوری که طی یک روز که هشتاد موشک شلیک می شود، تنها تعداد بسیار معدودی زخمی می شوند.
سیزده دور برگزاری مذکرات میان اولمرت و عباس برای دستیابی به راه حل نهایی گویا چندان مفید فایده نبوده و اینهمه ضمانت دادن های عباس و نادیده گرفتن حق و حقوق فلسطینان در داخل و در خارج، نتوانست اسراییل را قانع سازد. محمود عباس رئیس حکومت خودگردان فلسطین پس از اعلام تعهد خود به خلع سلاح فلسطینینان، به شهروندان فلسطینی قول داد که ضامن جان و مال وناموس آنان در کرانه باختری باشد اما در عالم واقع چنین اتفاقی روی نداد،
پس از سیزده دور مذاکرات عباس و اولمرت، تعداد پست های بازرسی از سیصد پست به بیش از ششصد پست افزایش یافت، شهرک های یهودی نشین ویروس وار گسترش یافتند، از آن زمان تاکنون نیروهای اسراییلی ، چندین بار شهرهای الخلیل، نابلس، طولکرم و جنین را درکرانه باختری، همان منطقه ای که تحت سیطره عباس و وابستگان وی است، هدف قرار داده و پس از آن و تنها به بهانه موشک های محلی و دست ساز، شهرهای دیگر نوار غزه را بمباران کردند و در این میان از طفل دو روزه تا بزرگسال چندین و چند ساله همگی را با هم درو کردند.
با این تفاصیل آیا می توان به فلسطینیان ساکن غزه گفت که اسلحه به زمین بگذارید چنان که هموطنان شما در کرانه باختری کردند اما در مقابل، هیچ ضمانت جانی و مالی و امنیتی برایشان فراهم نشود آنطور که برای فلسطینیان ساکن کرانه باختری فراهم نیامد؟
اسراییل اکنون با چالش بزرگی به نام مقاومت مسلحانه فلسطینیان مواجه است و برای آنکه زخم شکست های پیشین خود در لبنان را مرهم نهد و اعتماد از دست رفته ساکنان اراضی اشغالی را کسب نماید، دست به سلاح می برد و منتظر کف زدن های شهرک نشینان است.
اما جالب اینجاست که محمود عباس رئیس حکومت خودگردان هموطنان خود در نوار غزه را القاعده پرور می خواند و چتری برای تروریسم بین المللی اسراییل به وجود می آورد و زمینه را برای حضور دوباره نیروهای این رژیم در این منطقه حساس به وجود می آورد.
در طرف دیگر و در همان لحظات که فلسطینیان، عبارت "اشهد" را در خیابان برای زخمی های رو به موت خود تلقین می کنند، خانم کوندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا توقف حملات اسراییل به فلسطینیان را مشروط به توقف شلیک موشک ها می کند.
کوندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا دیروز میهمان حسنی مبارک رئیس جمهور مصر بود. حتما حسنی در دیدار با رایس، نهایت خشم خود نسبت به جنایات اسراییل را اعلام و سپس اسراییل را به زیرپا گذاشتن قوانین بین المللی متهم کرد و بعد هم خداحافظ.
رایس امروز عازم اراضی اشغالی وفلسطین خواهد شد تا دست در دست ایهود اولمرت نخست وزیر اسراییل و محمود عباس رئیس حکومت خودگردان بگذارد و باز همان خنده های همیشگی مقابل دوربین ها و باز هم خداحافظ.
این در حالی است که بسیاری از رهبران عرب و مسلمان چشم و گوش بسته، منتظرند تا چه دستوری از کاخ نشینان واشینگتن صادر شود تا آن را علم کنند. حتما کنفرانس جدیدی در منطقه در راه است که اینگونه رهبران عرب خموشی گزیده اند و سکوت اختیار کرده و به محکومیت های تکراری خود بسنده کرده اند.
در شرایط کنونی مسئولیت انسانی ایجاب می کند که همگی دست کمک به فلسطینیان غزه دراز کنیم؛ البته این زمانی محقق می شود که ما فراتر از حد و مرزها و ملیت و تابعیت به مسئله بنگریم ونوای سعدی را دوباره زمزمه کنیم که :
بنی آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش زیک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
فارغ از هرگونه انتظار و توقع از حاکمان و رهبران، خود ملت ها می باید به این مسئله انسانی، بپردازند. اما برخی از رهبران، آنان، حسابشان با کرام الکاتبین است.
همشهری امارات
