این جمله را علی دایی، درست یک روز پس از بلند شدن زمزمه نارضایتی لژیونرهای نامدار و جدایی آنها از تیم ملی عنوان کرد.
دیروز کسی نبود که خبر نارضایتی لژیونرها را نشنیده باشد؛ اما اصل داستان چیز دیگری بود. برخی افراد معتقد بودند در زمان حضور تیم ملی در جام جهانی در کمپ فریدریش هافن، دایی و مهدوی‌کیا از سویی و دایی و کریمی از سوی دیگر، اختلافات بسیاری پیدا کردند و به همین دلیل، آمدن دایی به تیم ملی به معنای جدایی این دو نفر و چند لژیونر دیگر است.
مصاحبه‌های مشابه کریمی، مهدوی‌کیا، هاشمیان و رحمان رضایی نشان داد این عده مشکلی با انتخاب دایی به عنوان سرمربی تیم ملی ندارند.
با این شرایط، فقط یک نکته می‌توانست به اثبات اختلاف دایی با لژیونرها کمک کند و آن هم شخص دایی بود؛ اما او هم خیلی زود مخالفانش را خلع سلاح می‌کند تا اصل فرضیه زیر سئوال رود:
«من هیچ مشکلی با افراد ندارم و در تیم ملی، همه‌چیز را ملی می‌بینم. نه با مهدی، نه با علی، نه با وحید و نه با رحمان هیچ مشکلی ندارم و اگر لازم باشد برای 5 بازی مقدماتی تیم ملی به وحید و رحمان زنگ می‌زنم تا بیایند.»
این در حالی است که همه بلافاصله پس از روی کار آمدن دایی، نام ایمان مبعلی را از فهرست تیم ملی خط زدند. چون بیشتر کارشناسان فوتبال، دایی را در خط خوردن نام این بازیکن در زمان برانکو مقصر و اتفاق بازی صباباتری و فولاد در فینال جام حذفی را عامل اصلی کنار رفتن این بازیکن قلمداد می‌کردند.
دایی برای آنکه ذهنیت علاقه‌مندان به فوتبال بخصوص خوزستانی‌ها را پاک کند، وظیفه شواری دارد: یا فراموش کردن این بازیکن و یا دعوت از او آن هم فقط برای بازی.
دایی خودش در این باره می‌گوید: «هر برخوردی در گذشته بین من و بازیکنان وجود داشته در همان زمان باقی گذاشتم. مطمئن باشند آن اتفاقات به امروز سرایت نمی‌کند. من همه‌چیز را فراموش کردم.»
دایی قصد دارد دستیاران خود را به‌زودی معرفی کند. دستیارانی که شاید بخشی از آنها خارجی باشند: «به‌طور قطع ترجیح می‌دهم از دستیاران خارجی که در خارج از کشور با آنان کار کرده‌ام استفاده کنم. البته تیم ملی، دستیار داخلی هم خواهد داشت.»
سرمربی جدید تیم ملی باز هم اعتماد به نفس بالای خود را به رخ همه می‌کشد: «مطمئن هستم در تیم ملی موفق می‌شوم. من موفقیت را دوست دارم و برای رسیدن به آن تمام سعی و تلاش خود را به کار می‌گیرم. پس دلیلی ندارد که موفق نشوم.»
