همشهری آنلاین- ندا شریف: دیدن منسوجات در هر گوشه از شهر و مخلوط شدن آن‌ها با زباله‌ها آزاردهنده است. به خصوص اگر بدانیم برای تولید یک تی شرت کتانی ۲۷۰۰ لیتر آب مصرف می‌شود.
کفش و لباس می‌توانند تا ۲۰۰ سال در طبیعت باقی بمانند و موقع تجزیه در محل‌های دفن زباله، گاز سمی آزاد کنند. آن‌ها هنگام ترکیب با بقیه زباله‌ها تجزیه می‌شوند و گازهای متان و دی اکسید کربن وارد محیط می‌کنند. در واقع محل‌های دفن زباله سومین منبع بزرگ متان در روی زمین است.
بازیافت کفش و لباس با سه مزیت اصلی تامین بودجه برنامه‌های خیرخواهانه، کاهش زباله‌های جامد و ایجاد محرک‌های اقتصادی و اشتغال انجام‌پذیر است. این مهم با تعبیه مخازن کفش و لباس به صورت اصولی قابل اجراست، پدیده‌ای که در بسیاری از کشورهای پیشرفته مرسوم است.
مخازن لباس، سطل‌های بزرگی هستند که لباس‌ها جهت اهدا به موسسه‌های خیریه، حمایت مالی از بیماری‌های صعب‌العلاج، تامین پوشاک کارتن خواب‌ها مخصوصا در فصل سرما یا به منظور بازیافت در سطح شهر تعبیه می‌شوند. آن‌ها در پارکینگ، پمپ بنزین، ایستگاه‌های مترو، مراکز خرید یا حتی داخل فروشگاه‌های بزرگ و هر جایی که مردم تجمع می‌کنند، قابل نصب هستند تا جمع‌آوری، حمل، تفکیک و پردازش لباس‌ها راحت‌تر انجام شود.
همه ما لباس‌ها یا پارچه‌هایی از قبیل پرده و روتختی داریم که دیگر نمی‌خواهیم از آن‌ها استفاده کنیم. لباس‌ها و پارچه‌هایی که در شرایط خوبی قرار دارند، می‌توانند برای استفاده مجدد اهدا یا فروخته شوند و موادی که مناسب برای دیگری نیستند قابل بازیافت و استفاده در وسایلی جدید مانند کوسن، صندلی ماشین، نمد، پارچه‌های صنعتی دستمال‌های تمیزکننده، زیرانداز و عایق هستند.
اگر میانگین عمر یک لباس فقط سه ماه بیش‌تر شود، رد پای کربن، آب و نیز تولید زباله ۱۰-۵ درصد کاهش پیدا می‌کند اما متاسفانه در حال حاضر فقط ۲۰ درصد لباس‌ها مجدد استفاده یا بازیافت می‌شوند و کمتر از یک درصد لباس‌های جمع‌آوری شده تبدیل به نخ و الیاف می‌شوند. با آن که تقریبا ۱۰۰ درصد پارچه و پوشاک قابل بازیافت هستند اما مابقی راهی محل‌های دفن زباله می‌شوند.
این مسئله با مخازن پوشاک قابل حل است. به خصوص اگر به این سطل‌ها به دید مخازن اهدای لباس نگاه کنیم نه زباله، در این صورت حتی لوازم و متعلقات لباس‌ها هم قابل استفاده خواهند بود.
هم اکنون برندهای معروف مثل اچ اند ام، زارا، لیوایز تخفیف‌های خاصی در برنامه بازیافت برای مشتریان خود قائل می‌شوند.
با تحویل هر کیسه لباس قدیمی یا ناخواسته به یکی از فروشگاه‌های H & m یک کوپن تخفیف ۵ پوندی به مشتری داده می‌شود. جالب آن که برای دریافت این کوپن نیازی به داشتن محصولات صرفا اچ اند ام نیست. می‌توان انواع منسوجات حتی پرده‌ها را نیز اهدا کرد با این استدلال که هر پارچه‌ای بازیافت می‌شود.
بیاییم از تجربه سایر کشورها با سال‌ها تجربه در زمینه صنعت نساجی بازیافتی جهت تولید لباس‌های جدید و باکیفیت استفاده کنیم. آن‌ها با ایجاد مراکزی برای تفکیک، شتسشو، درجه‌بندی لباس‌ها، فروش یا ارسال اقدام می‌کنند حتی افراد کم توان را در این مراکز به کار می‌گمارند بطوری که درآمد حاصل از آن صرف خود این افراد می‌شود.
شرایط لازم برای لباس‌هایی که توسط شهروندان داخل مخازن انداخته می‌شوند این است که باید تمیز، تا شده و بسته‌بندی شده یا داخل نایلون باشند. مخازن تمیز و قابل قفل بوده و لباس‌ها و مخازن برای جلوگیری از کپک‌زدگی حتما خشک باشند. همچنین لازم است که اجسام دیگر داخل مخزن انداخته نشوند و تعداد مخازن به اندازه کافی باشند به طوری که با کمترین مسافت در دسترس قرار گیرند.
با بانک یا مخازن اهدای لباس، این امکان فراهم می‌شود تا همه ما در تامین پوشاک خیریه، کاهش پسماند، بهبود چهره شهر و زندگی بهتر، کمک به زمین پاک، صرفه‌جویی در مواد اولیه، کاهش مصرف آب، گازهای گلخانه‌ای کمتر، جلوگیری از هدررفت انرژی و اشتغالزایی زنجیره‌وار شرکت کنیم. هم اینک سهم هر یک از ما در این چرخه چقدر است؟
نظر شما