به رغم تذکرات مکرر سازمان‌های ذی‌ربط نظیر پلیس راه، وزارت راه و سازمان پزشکی قانونی تاکنون تمهید جدی در این خصوص اندیشیده نشده است.
سال گذشته نیروی انتظامی به طور عام و پلیس راه به طور خاص پس از بررسی‌های کارشناسی به راهکارهایی رسید که تا حدودی از میزان تلفات ناشی از تصادفات جاده‌ای کم کرد، اما این کاهش تا رسیدن به سطح استاندارد جهانی فاصله‌ای بعید دارد.متاسفانه به رغم این حجم عظیم قتل‌عام جاده‌ای،تاکنون نگاهی جدی برای رفع این معضل صورت نگرفته است. به گواه آمار تلفات جاده‌ای ما بسیار بیشتر از کشته‌های جنگ تحمیلی است.
25 هزار کشته فقط یک روی ماجراست. این رقم به معنی یتیم شدن هزاران کودک و بیوه شدن همین حدود از بانوان است.این رقم یعنی از بین رفتن 25 هزار نیروی کار که بعضی از آنها از متخصصان کشور هستند. این رقم یعنی افزایش بی دلیل هزینه‌های بیمارستانی برای بسیاری از مصودمان تصادفات که طی درمان می‌میرند.
این رقم یعنی تزریق روحیه غم و‌‌اندوه برای هزاران خانواده در طول هر سال. تصادفات جاده‌ای هر ساله میلیاردها دلار خسارت روی دست کشور می‌گذارد و کسانی که نمی‌میرند اما معلول می‌شوند تا پایان عمر با مشکلات فراوانی مواجه هستند که بخشی از این مشکلات بر دوش اجتماع خواهد بود.
عجیب است که وقتی یک هواپیما سقوط می‌کند، از وکیل و وزیر به آن واکنش نشان می‌دهند و یا وقتی زلزله‌ای گوشه‌ای از کشور را به لرزه در می‌آورد همه مدیران اجرایی کشور در خصوص آن اظهار نظر می‌کنند. اما درباره مرگ سالانه 25 هزار نفر از چنین واکنشی خبری نیست.
به یاد نداریم که تا کنون مدیران اجرایی کشور از رئیس‌جمهوری گرفته تا وزرا و یا نمایندگان مجلس و دیگر مسئولان مهم اجرایی، حقوقی و قضائی کشور در این خصوص واکنش جدی نشان داده و برای رفع این فاجعه سالانه دستورکاری داشته باشند.
در کشور سالانه میلیاردها دلار هزینه تحقیقات برای کشف راهی جهت درمان بعضی از بیماری‌ها می‌شود- که عملی شایسته است – وقتی در گوشه‌ای از جهان قتل‌عام و جنایتی صورت می‌گیرد که نتیجه آن مرگ انسان‌های بی‌گناه است، همه مدیران کشور از وزارت‌خارجه گرفته تا نمایندگان مجلس اظهارنظرهای آتشین می‌کنند- که اقدامی انسانی و اخلاقی است- اما چرا در هیچ مصاحبه جدی مقامات کشور سوالی در خصوص این موضوع نمی‌شود؟ چرا تا کنون نمایندگان مجلس درنطق‌های پیش از دستور خود در این خصوص سخن نگفته‌اند؟
چرا کسی نمی‌پرسد دلیل این مرگ‌و میر بالا چیست و راه حل آن کدام است؟
در آستانه سال جدید هستیم. ظاهرا باید حرف‌های شیرین زد و آمارهای دل‌نشین داد، اما دریغا که در پایان سیزده فروردین، به تجربه سال‌های گذشته، صدها و شاید بیش از هزار نفر از هموطنان ما که اکنون شادمانه به آینده می‌نگرند به دلیل تصادف جاده‌ای خواهند مرد، به همین راحتی.
آیا وکیل و وزیری هست که در این خصوص سخنی بگوید، طرحی در‌اندازد و از مسئولان امور حمل و نقل در این خصوص سوال و جوابی کند؟
