آرتور سی کلارک (Arthur Charles Clarke) در رشتهٔ فیزیک و ریاضیات از دانشگاه کینگز لندن فارغ‌التحصیل شد و مدال درجه یک فیزیک و ریاضیات گرفت.او نویسنده داستان‌های علمی - تخیلی بود اما علت شهرت او طرح موضوع "ایستگاه‌های راکتی" در یک مقاله بود که همان ماهواره‌های امروزی هستند.
آرتور سی کلارک در سال ۱۹۸۸ فلج شد و از آن پس مجبور شد بیشتر اوقات با صندلی چرخ‌دار حرکت کند.
مجله "وایرلس ورلد" (Wirless World) در سال 1945مقاله‌ای تحت عنوان "رله فرازمینی: آیا ایستگاه های راکتی می‌توانند جهان را تحت پوشش رادیویی قرار دهند؟" چاپ کرد که نویسنده آن جوانی به نام آرتور سی کلارک بود.
کلارک تنها 16 سال داشت که "انجمن میان-سیاره ای بریتانیا" در لیورپول تاسیس شد و او به زودی عضو فعال آن شد. اگر چه امکان استفاده از راکت برای مخابره امواج رادیویی از موضوع‌های غالب "انجمن میان-سیاره ای بریتانیا" بود اما این کلارک بود که در سال 1945 آن مقاله بدیع را نوشت.
وی در آن مقاله پیشنهاد کرد که ایستگاه‌ها در آنچه بعدا به "مدار کلارک" معروف شد قرار گیرند؛ ناحیه‌ای به ارتفاع 36 هزار کیلومتر بر فراز خط استوا که در آن ایستگاه‌ها با همان سرعت گردش (محوری) زمین در فضا بگردند به طوری که محل استقرار آنها در فضا نسبت به زمین ثابت بماند.
آن مقاله 12 سال پیش از آنکه حتی نخستین ماهواره روسی اسپوتنیک در مدار قرار داده شد انتشار یافت.
رمان علمی- تخیلی بسیار معروف ۲۰۰۱: اودیسه فضایی (A Space Odyssey) اثر او بود؛ که فیلمی با همین نام هم بر مبنای این کتاب توسط استانلی کوبریک ساخته شد و اسکار گرفت.
آرتور سی. کلارک نویسنده چهارشنبه 29 اسفند86 (19 مارس2008) در سن 90 سالگی در سریلانکا درگذشت.
