آنها از زیر زمین بیرون می‌آیند و روی پیاده‌روها یا آسفالت خیابان سرگردان می‌مانند. اما چرا اینگونه می‌شود؟ مسئله این نیست که این کرم‌ها نمی‌خواهند تر شوند! در واقع کرم‌های خاکی برای اینکه بتوانند تنفس کنند، به مرطوب بودن نیاز دارند.
کرم‌های خاکی ریه ندارند. آنها از طریق پوستشان تنفس می‌کنند.اکسیژن در پوشش مخاطی روی پوست کرم حل می‌شود، سپس از طریق پوست به درون رگ‌های خونی انتشار پیدا می‌کند.
پوست باید مرطوب باشد تا به اکسیژن امکان عبور بدهد. غده‌های خاصی در بدن کرم ترشحاتی مخاطی را تولید می‌کنند که پوست کرم را همیشه لزج نگه می‌دارد.
مسئله مهم حفظ تعادل است. خشکی بیش از حد بد است: اگر کرم‌ها خشک شوند، می‌‌میرند. اما رطوبت بیش از حد هم خوب نیست: کرم‌ها می توانند تا دو هفته درون آب زنده بمانند، اما در این حالت آنها نمی‌توانند اکسیژن کافی را از آب جذب کنند و در نهایت خفه می‌شوند.
اما چرا در باران‌های سیل‌آسا این همه کرم را در جاده‌ها و پیاده‌روها می‌بینیم؟
چون تا یک میلیون کرم خاکی ممکن است در زیر زمینی به وسعت تنها یک جریب زندگی کنند. مراقب قدم‌های خودتان باشید!
LiveScience
